grup falan bilmem ama haykoyu tek geçerim

nasrettin hoca niye yok lan

beyler yaklaşık 1-2 hafta önce bulunduğum şehrin merkezinden baya uzak bir yerde tarla dağ bayırın olduğu kırsal bir alanda 2 anne köpek ve 20 ye yakın yavru buldum. Tesadüfen oradan geçerken yol kenarında gördüm indim yanlarına gittim.Çoğu titriyordu. Muhtemelen anneler de dahil hepsi açtı. Neyse gittim yanlarına biraz durumlarına baktım içim çok acıdı cebimde 10 liraya yakın para vardı tekrar şehre döndüm bimden 5 kutu süt 2-3 tane de ekmek aldım tekrar köpeklerin yanına gittim. Kendim odunlarla toprağı kazdım zaten yağmur ve kardan dolayı yumuşaktı biraz derin bir oyuk açıp içine de bidonu boydan yarıp süt doldurdum yerleştirdim. Yarım saat kadar takıldım sonra ayrıldım çünkü ben gelince anneleri falan kaçmıştı onlarda yesin dedim. içimden de 2-3 güne tekrar gelirim hem bu sefer yüklü bir şeyler getiririm diyodum. Neyse eve gittim ama gece kafamı yastığa koyunca içim rahat etmedi uyuyamadım.Çünkü aşırı soğuk vardı ve yavrular anneler hepsi açtı muhtemelen çoğu da ölecekti. Sabahı zor ettim. Hemen kasabın birine gittim analarına kemik alacaktım biraz düşkün görünmüştü gözüme. Kasaba vardım olayı anlattım adam bana direkt biz de kemik bulunmaz dedi kestirip attı.Bi şey diyemedim sinirle çıktım dükkandan başka kasaba uğradım. Hepsi de farklı bahanelerle bedava kemik vermek istemediler. Hatta çoğu giblemedi bile. Neyse dedim fırına gideyim ordan bayat ekmekleri alırım sonra da sütle yine karınları nı doyururum dedim. Fırına gittim durumu anlattım herif bayat ekmek 50 kuruş işine geliyorsa dedi. Oradan da almadım başka da fırına uğramadım daha fazla sinir olmayayım diye. gittim anladım benden başka bu köpeklere yardım etmek isteyen olmayacaktı. Sonra markete .10 tane somun ekmek aldım 4-5 kutu süt 1 tane de küçük tavuk aldım. Vardım köpeklerin yanlarına.2-3 tanesi ölmüştü anneleri altına almış yatıyordu. Kalanların önüne koydum sütü ekmeği analarına da tavuğu parçalayıp verdim. Onlar oyalanırken bir ağacın altına çuvaldan yastıktan battaniyeden derme çatma kulübe yaptım.Çünkü kar bastıracaktı ve ben her gün bunların yanında olmayacaktım başlarını sokacak bir yerleri olsun dedim.Ölenleri de gömdüm. Kalanlar hastalık kapmasın diye.1-2 saate ayrıldım yanlarından. Hepsi o kadar sevimlii o kadar hayat dolulardı ki yanlarına kıvrılıp yatasım geldi. Günümüz annelerinden daha anne insanlarından daha insan olan bu köpekler bana bir kez daha asıl hayvanların bizler olduğunu gösterdi.Şimdi kar yağışı bastırdı umarım hiç kayıpsız bu günleri atlatırlar ve bir gün bizim yüzümüze ne kadar hayvan olduğumuzu bir başka yerde çarparlar.

olum bu kahpe bizanstaki süpergazi değil mi amk

Hepiniz çok sağolun beyler. Bugüne kadar beni dinlediğiniz için de ayrıca teşekkür ederim.Her şey gönlünüzce olsun görüşmez üzere.

git açıl kardeşim.Ha açılmazsan ben gibi olursun demiyorum herkesin kaderi farklıdır ama inan bir şey kaybetmezsin. Umarım her şey gönlüne göre olur.

sağolasın kardeşim şu an üniversite 1 deyim.11.sınıfta olmuştu olay 12.sınıfta doğru düzgün okula gitmedim zaten o yüzden 1 sene sonra girdim ygs lys ye.Gizemin fotoğrafı elbette var ama paylaşmam hiç doğru olmaz. Bunu kendime yediremem öncelikle.

11 di kardeşim.ygs lys kısmı kafanı karıştırmış sanırım.

12 yıllık aşkım sona ermişti ama sevgim ölene dek bitmeyecekti.Bu süre içinde tek pişmanlığım onu üzmek ona doyasıya sarılamamak onun kokusunu kalbimde hissedene dek içime çekememek oldu.Ve tabii ki de Gizeme açılamamaktı en çok koyanda.Şimdi çoğu erkek arkadaşım bana asosyal diyo çünkü asosyal olmuştum Gizem dışında başka bir yüz görmek bana koyuyordu.Yapamıyordum her suratta bir Gizem silueti ile baş edemiyordum.Bazen bana sen gay misin olum git biraz kız arkadaş yap takıl diye öğüt veriyorlardı.Benim her gece rüyalarımda takıldığım hayallerimde yuva kurduğum bir Gizemim olduğunu bilmiyorlardı.Hiç kimse bilmiyordu.Gizeme olan sevgimi düşündüklerinin milyarlarca katı olduğunu kimse bilmiyordu.Yalnızca sevmiş diyorlardı.Ama ben geç kalmıştım her şeyine Gizemin.Pişmanlıklarla dolu onsuz 3.yılımda artık her geçen gün alışmam gerekirken daha da çok özlüyordum.Ama mahşer gününü düşünerek avutuyorum kendimi.Orada görecektim Gizemimi.Kimse birbirini tanımayacak derler ama ben meleğimin kokusunu her yerde tanırım.Çünkü o kokuyu bir kez içime çektim bir daha unutmamak için her gün hatırlatıyorum kendime.

Ellerim güçsüz, bileklerim ince
Tutamam ki kolundan, kaçırayım sinsice
Gözlerim görmez, kulaklarım duymaz
Ağzım laf yapmaz iken nerden hakettim seni

Geç kaldım her anına
Geç kaldım efkarına

Gökyüzü gibi gözlerinin içi
Tutamam ki yıldızdan, halim kaybolmuş gibi
Sen ağlama, ben ağlarım
Gül ki gülsün yüzüm, bende biriktir seni

Geç kaldım her anına
Geç kaldım göz yaşına

https://www.youtube.com/watch?v=egk31GnKtng

Yaklaşık 4-5 gün kadar bekledim Gizemi elim kolum bağlı.Bu süre zarfında bir kez göstermişlerdi bana. Girdiğimde saçlarını okşadım dokundum yüzüne. Uyurken daha da masum olduğunu fark ettim. Daha mutlu görünüyordu yüzü. Kafasındaki dikişler yaralar bereler onları çıktıktan sonra fark etmiştim. Gizem benim için yalnızca güzellik anldıbına geliyordu. Onun kötü bir yanı yoktu.O çirkin olamazdı.Her şey en çok ona yakışırdı. Gizemin yoğun bakımdaki bir haftasını doldurmuştu. Bazen doktorlar geliyor metabolik ritimleri düzeldi hasta iyiye gidiyor diyodu bazen gelip her şeye hazırlayın kendinizi sonuçlar sizi üzebilir diyorlardı. Gizemden bile daha dalgalıydı tavırları ne dedikleri belli olmuyordu.Ama en azından Gizemime yakışıyordu bunlar da çok sevimsiz duruyordu. Gizemin yoğun bakımdaki 8.gününde dışarıya anne babasının ihtiyacı olur diye temel bi şeyler almaya gittim. Saat öğlen 12-1 falandı. Biraz meyve suyu bisküvi peçete su falan almıştım. Kararlıydım Gizemi oradan alıp zütürecektim adeta kamp hazırlığı yapıyordum.Ya Gizemle beraber çıkacaktık oradan başka çaresi yolu yordamı yoktu. Döndüğümde anne babasını bulamadım. Arkadaşlar da yoktu. Sonra hemen yoğun bakım odasının yolunu tuttum beklediğimiz odanın bir üst katındaydı ama ben o merdivenleri atarken inanın 10 yıl gitmişti ömrümden. Köşeyi döndüm yoğun bakım odasının önünde Gizemin bayılan annesini gördüm ilk önce. Sonra oturup kalmış babasını sonra abisini sonra arkadaşlarını... Anlamam geç olmamıştı Gizemim beni bırakıp gitmişti. Gizem dayanamamıştı daha fazla.O masumluk abidesi kızı bizden koparıp almışlardı. Elimdekileri attığım gibi koşarak çıktım hastaneden koştum koştum... Yorulana kadar koştum hiç tanımadığım bir yere gelince de durdum. Oturdum olduğum bir yere. Ağlamaya başladım.Her şey bitmişti artık.Ne Gizem kalmıştı ne onun sıcak gülüşü ne de kokusu.Bir daha kimse bana s harfini peltek bir şekilde söyleyerek salak demiyecekti. Kimse bana o kadar güzel teşekkür etmeyecekti. Kimse beni onun kadar güzel aşağılamayacaktı. Kimse beni onun kadar sevmeyecekti. Kimse beni onun kadar beklemeyecekti. Kimse onun kadar güzel bakmayacaktı gözlerime. Kimse onun kadar güzel olmayacaktı bir daha. Kimse onun kadar samimi davranmayacaktı. Kimse onun kalbimdekini yerini dolduramayacaktı. Benim için karşı cins diye bir şey hiç var olmayacaktı bir daha.ben eşsiz kalmıştım. Diğer yarım gitmişti. Benim eşsiz güzelliğim gitmişti. Bana verilen en güzel nimet elimden alınmıştı. Bundan sonra hep karnıaç yoksul bahtsız bir adam olacaktım. Adam olacaktım artık çocuk değil. Bunca yük bir çocuğun üstüne binemezdi çünkü. Kokusunu içime çekmeye kıyamadığım meleğimin artık toprak kokusuyla yetinecektim. Yıllardır açılamadığım kıza artık her yerde haykıracaktım sevgimi. Atacağım her adımda yiyeceğim her lokmada bir parça Gizem olacaktı.Ben onu hep iyi anılarımda yaşatacaktım. Zaten onunla olan hiçbir anım kötü değildi.Her anını sevmiştim onun.Bir saniyesini bile boşa harcamamıştım.Tek pişmanlığım ona açılamamak olmuştu.Her gün içimi kemiren her gece yatarken boğazımdan düğümlenen bir şey olarak benimle ölene kadar gelecekti bu.Gelmesini de isterdim.O benim Gizemden kalan son utangaçlığımdı. Koskoca 12 yılda bir kez öpmüştüm Gizemi bir kez içime çekmiştim kokusunu.Bir kez sarılmıştım ona belki de bir kez mutlu etmiştim onu öperek.Son olacağını bilsem bırakır mıydım onu öylece. Doyasıya öper içime çekerdim kokusunu.18 Ocakta doğarak bana lütfedilen bu güzellik 5 Kasımda elimden alınmıştı.

Ailesi yarım saat kadar görüştüler doktorla. Annesi babası perişan bir halle geldiler yanımıza. Abisi de vardı gittim sordum abi nasılmış durumu dedim. Ciddiymiş kardeşim dedi. Sağolsun durumu anlamıştı heralde bana yardımcı olacak bir şekilde konuştu gel bahçeye çıkalım dedi. Bahçeye çıktık bir sigara yaktı bana da uzattı kullanmıyorum dedim. Kardeşim diye başladı cümleye. Durumu ciddiymiş. Buraya geldiğinde çok kötüymüş beyninde çatlaklar varmış ama erken geldiği için müdahalede çok gecikmemişler bu da biraz olumlu yönde etkilemiş tedaviyi.Şimdi yoğun bakıma alacaklarmış bir süre orda gözlemledikten sonra kesin kararı vereceklermiş dedi.Ben de neyin kararı abi dedim. Yaşayıp yaşamayacağının kararı dedi.Ben saldım kendimi ağladım utanmadan sıkılmadan. Herkesin içinde hüngür hüngür ağladım hastane bahçesinde. Abisi yanımda biraz daha durduktan sonra başımı okşayıp gitti. Ağla kardeşim ağla dedi. Dök içindeki siniri.Ben ağlamaya devam ettim bir süre sonra kurudu göz pınarlarım.O arada annem aradı neden geç kaldın falan diye ben de durumu izah ettim sabaha kadar burada olucam sınıftan bir arkadaş kaza geçirdi dedim. Biraz konuştum ikna etmeye çalıştım anlayış gösterdiler. Sonra bahçeden kalktım Yıldızın yanına içeriye geçtim.O arada ilkokuldan arkadaşlar falan da gelmişti.Çok kişi severdi Gizemi.Ben kadar olmasa da çoğu kişi severdi. Melek gibi bir kızdı.Her zaman olgun davranan etrafına ışıklar saçan bir kızdı. Orta dünyadaki tüm elf kızlarından daha güzel ve ışıltılıydı Gizemim. Savaşta vardı gelenlerin arasında. Sarıldık ağladık koridorun ortasında kimseye aldırış etmeden. Sabaha kadar uyumadım Gizem için bir şey yapabilirim diye ama yapamadım. Elimden yalnızca beklemek geliyordu başka bir şey değil.

Uyandım feyse girdim. Gizemin feysteki fotoğraflarına aptal bir sırıtışla ekrana kilitlenip izledim saatlerce.O gece uyku tutmadı sonraki gecelerde. Günler artık benim için ızdıraptı. Gizemle olan aşkımızı birbirimize açılamayacak kadar büyük bir utançlıkla devam ettirirken bir o kadar da açıklayıcı her şeyi çözüme kavuşturacak utangaç bir öpücükle bitirmiştim. Kimileri için aşk öpücükleri sevginin temelini oluştururken bizim için bir aşkın son buluşunun simgesi oluvermişti. Günler böyle ilerlerken lise 3 e geçmiş bu sefer de başımıza ygs lys stresi çıkmıştı. Lise 3 de biraz ona odaklanmıştım farkına varmıştım bir şeylerin. Gizemle de görüşmemiştik bu zamana kadar. Yani yaklaşık 1-1,5 yıl olmuştu.Ama bir gün sınıfta otururken bana gelen bir haberle dünya başıma yıkılmıştı. Arayan Yıldızdı.ed edd avarel çok kötü bi şey oldu dedi. Noldu dedim Gizem kaza geçirdi dedi. ilkönce şaka yapıyo sandım ama sesi ağlamaklıydı.Şaka olduğunu düşünmüştüm çünkü böyle şeyler genelde dizilerde olurdu. inanamadım sordum Yıldız şaka mı bu dedim. Hayır dedi lütfen gel nolur diye yalvardı. Yalnızca hastanenin ismini aldığımı hatırlıyorum Yıldızdan.Ok gibi fırlayıp çıktım sınıftan koşa koşa hastaneye vardım. Acil kısmındalardı zaten hemen Yıldızı ve 3-4 kızı gördüm yanında. Gider gitmez Yıldız sarıldı bana. Hıçkıra hıçkıra ağladı. Nasıl oldu kaza dedim. Yürürlerken arkadan gelen bir araba çarptı.Bu kadar mı dedim bu kadar basit mi ? Gittiğimiz yol kavşak bitimiydi. Araba hızla dönerken vurdu savurdu Gizemi dedi. Durumu nasıl dedim bir şey söylemediler ailesini istiyolar ama biz gördüğümüzde çok kötüydü her yeri kan içindeydi dedi.Bu kadar sakinmişim gibi konuşuyordum. Tüm kanımı emmişlerdi sanki.Bir şey hissetmiyordum. Vücudumun yarısını alıp gitseler farkında olmazdım. Sessizce geçtim oturdum bir kenara gözlerim dolu dolu olmuştu yine.Bir şeyler olur önemli bir durum yoktur diye kendimi avutmaya çalışıyordum ama anlattıklarına göre durumu çok ciddiydi Gizemin.Ya o giderse ben napardım. Artık onu görmeme ihtimalim tamamen ortadan kalkarsa nolurdu.3 ay görmeyince çıldırdığım kız için tüm ömür boyu onu görmemek bir insana verilecek azapların en büyüğü değil de neydi.Dua ettim o gün. içimden dua ettim binlerce kez. Nolur bir şey olmasın Gizeme diye.Bu arada ailesi falan da gelmişti 1-2 saat içinde her şey belli olacaktı anlaşılan. Kendimi hazırlamaya çalışıyordum her şeye..

Yıldız yanımdan ayrılınca biraz tarttım düşüncelerimi.Ama yok olmayacaktı. Gizeme olan sevgim hala ilk günkü kadar temiz ve saftı tek bir gram bile eksilmemişti sevgimden ama olmayacaktı yapamayacaktım. Gizem bana ağır gelecekti. Mücadele edemeyecektim onun bu değişken tavırlarıyla. Yıldıza da buna benzer şeyler söylemiştim yanımdan ayrılmadan önce.O da sen bilirsin ed edd avarel ben son sözümü söyledim artık top sizde dedi.Biz o topu yine taca atmıştık. ikimizde bir şey yapmadık o gün.Ne ben onu suratına bakabildim ne o benim suratıma bakabildi. Herkes evlere dağılırken bir atak yapmıştım ama. Gizem seni evine bırakıyım hem biraz da konuşalım dedim sonra ayrıldık gruptan. Arkamda kalan Yıldız Selver Savaş hepsi bize umut dolu bakıyordu ama bekledikleri olmayacaktı sadece konuşacaktım Gizemle. Onların evin ordaki parka gittik oturduk. 2 yıl öncesine kadar burada dostluk ilan etmiştik hatırladın mı dedim. Evet dedi. Yine senin hatan yüzünden bozulan arkadaşlığımızı o gün orada tekrar tazelemiştik hatırladın mı dedim. Kafa salladı. Mahçup olduğu açıkça belli oluyordu. Yine senin bir hatan yüzünden buradayız dedim. Artık senden özür falan da beklemiyorum.Ben yalnızca senin iyi olmanı istedim sırf seni düşündüğüm için bazı fedakarlıklar da bulundum ama sen anlamadın her defasında beni tersledin ve her defasında da peşinden özür diledin dedim. Haklısın dedi. Lütfen beni dinle ne desen haklısın ama benim de kendimce sorunlarım vardı dedi.Bir kız çocuğunun babasız büyümesi ne demektir bilir misin sen dedi ? Her an korumasız her an disiplinsiz her an ürkek olması demektir bu diye devam etti.Ben de her ortamda en ufak bir güven kırıntısı bulduğumda gidip onlara sarılıyordum. Bunu yapmak zorundaydım ki beni yalnız hissetirmesinler onlardan biriymiş gibi görsünler beni diye onlar gibi davranıyordum. Tıpkı son olayda olduğu gibi dedi. Peki eski sevgililerin de mi sana güven verdiği için çıktın dedim. Ozanla Ömer çocukluktandı zaten ama Emreyle o yüzden çıktım. Beni korusun kollasın diye dedi. Peki seni her daim korumak isteyen sana hep kendini güvende hissetmen için elinden geleni yapan bana kaç yıllık arkadaşına neden ayak uydurmak istemedin dedim. Arkadaş kelimesini istemeden vurgulamıştım.Ben senin için çantada bi keklik miydim yoksa çok mu basit kaçıyodum dedim. Cevap vermedi. ikimizde sustuk. Sonra ben kalktım ayağa. Gizem ne yaparsan yap nasıl davranırsan davran ben hep senin yanında olucam tıpkı sağlam arkadaşların yaptığı gibi.Sen istediğin gibi davran ben seni düzeltmek için elimden geleni yapıcam ama artık bunu çok da sık gerçekleştiremiycem çünkü hem okullarımız ayrı hem de artık ikimiz de yetişkin bireyleriz.Bir süre sonra ikimizde birbirimizden sıkılmış olucaz dedim.Bir arkadaşlıkta böyle son bulacak dedim inşallah bir daha görüşürüz dedim sonra yanından ayrılmak için arkamı dönmüşken Gizem elimden tuttu.Çok sıcaktı elleri dayanamadım ben de sımsıkı sarıldım. Gitme ed edd avarel lütfen dedi.Ben de çok geç artık be Gizem dedim bıraktım elini sonra önüme geçti Gizem.Dur lütfen dedi. Ağlıyodu ben de ağlıyodum. Sarıldı bana tutamadım kendimi attım omuzlarına ağlamaya başladım ama yapamadım yine açılamadım yanağına bir öpücük kondurabilmiştim sadece. Sonra koşarak çıktım parktan eve gidene kadar ağladım.Eve vardım gözlerimi tavana diktim saatlerce ağladım. Sonra uyumuş kalmışım.

Günler böyle gelip geçmişti. Yaklaşık Lise 2 nin ikinci dönemine kadar onu görmedim.Bir gün ilkokul arkadaşlarıyla bir buluşma ayarladık. Herkes olacaktı neredeyse ve Gizem de olacaktı. Tabii ki gittim.Hem arkadaşların hatrına hem de Gizemi bir kez daha görebilmek adına buluşmaya gittim. Herkes vardı orada birlik ortamı sağlanmıştı. Kezban falan yoktu ama çağırmamışlardı son olaylardan ötürü onu. Sanırım Gizem de istememiş olabilirdi.Çünkü organizasyonu onun en yakın arkadaşları yapmıştı. Oturduk muhabbet ettik eğlendik güldük. Onlar bunları yaptı ben yalnızca Gizemi seyrettim.1 yılın özlemini giderdim ona bakarak. Geçen sene olduğu kadar abartılı ergen tavırları giyimi falan yoktu harbiden değişmişti Gizem. Gerçekten garip bir kızdı.Her zaman farklı karakterlere bürünüyordu ama hepsinin temelinde o saf güzelliği ve doğallığı vardı.Ben bunları kafamda süzerken dengesizin birisi ee sizin Gizemle aranız nasıl falan diye sordu. ikimiz de kıpkırmızı olmuştuk ama bir saçmalığa mahal vermemek için hemen atladım soruya bilmem 1 senedir falan görüşmüyoruz dedim ilk kez burada gördük birbirimizi dedim. Eski arkadaşlığımız kadar sağlam değil falan diye geveledim bir şeyler. Gizem utanmıştı biraz. Suçlu olduğunu biliyordu çünkü.Bu soruyu da atlattıktan sonra muhabbet gırgır biraz daha sürdü sonra dağılmaya başladı millet yavaş yavaş. Masa özelleşmeye başlamıştı.Ben Gizem Yıldız Selver ve Savaş kalmıştık biraz daha sürdü sohbet sonra hesabı ödeyip çıktık kafeden. Kafeden çıkarken Yıldız ve ben biraz geriden geliyorduk. Yıldız kolumdan tuttu biraz yavaşla bir şey söylemek istiyorum sana dedi. Yavaşladım yanıma geldi fısıldayarak Gizem hala boşta ed edd avarel lütfen daha fazla uzatma şu kızı elinden kaçırmadan git açıl dedi.O seni bekliyor sen onu.Ben bile acıdım bugün sizi görünce dedi.O kadar acizdiniz ki birbirinizin suratına bile bakamıyordunuz. Lütfen bugün git açıl sonra pişman olma dedi.

ilk dönem karnemi aldım ve ayrıldım okuldan bir daha geri dönmemek üzere. Gizeme de veda falan etmedim zaten çok da umurunda olduğunu zannetmiyordum. Yarıyıl tatilinde Savaşla buluştum birkaç kez onun dışında çıkmadım evden. Yine kitaplarımla baş başa bir tatil geçirdim.Çok da mutlu oldum açıkcası ama Gizem benim içimde kabuk bağlamayan bir yaraydı.Her davranışında her hareketinde bu yara kanıyordu. Tüm vücudumda hissediyordum acısını. Okullar açıldı. Yeni okuluma başladım.Çok tanıdık kimse de yoktu bu yüzden alışamadım sınıfıma falan.Bir yandan da Gizemi unutamamıştım hala.O hafta içerisinde Gizem bana mesaj attı. Okuldan ayrılmışsın dedi.Ben de evet dedim. Neden bana söylemedin dedi. Yılışıklık yapmak istemedim dedim.Özür dilerim ed edd avarel o gün için dedi. Kalbini kırmak istemezdim ama o an bulunduğum ortam bana toz pembe gelmişti kim buna karşı koysa aynı tepkiyi verirdim dedi. Annem babam bile olsa dedi.Ben de önemi yok zaten nolacak unutur gideriz sanki yapmadığımız şey alıştık artık bunlara dedim. Trip mi atıyosun dedi hayır dedim. Buluşalım bir gün dedi gerek yok konuşalım burdan ne konuşacaksak müsait değilim şu aralar dedim. Eğer üzdüysem seni gerçekten çok özür dilerim hem o ortamdan da uzaklaştım artık dedi.Ben de üzdün Gizem dedim ilk kez yaptığın bir şeymiş gibi konuşma artık dedim. Defalarca üzdün hem de ama hepsin de üstesinden geldim artık dalgalı tavırlarından bıktım biraz net ol dedim.Ha ayrıldığın ortama gelince de çok da önemli değil artık dedim.Ne yaptığın nasıl yaptığın beni ilgilendirmez deyip çıktım feysten.ilk kez onu çevrimdışı oluşunu izlemeden çıkmıştım feysten.

Gizemin bu saçmalıklarına 2-3 gün daha dayanabilmiştim en sonunda gittim yanına kolundan tuttum çektim boş bir sınıfa.Bak Gizem dedim bu yaptıkların seni bir yere zütürmez ileri de dönüp baktığında çok pişman olursun dedim.Ya sen babam mısın annem misin sanane dedi. Tamam iyi kötü bir geçmişimiz var da benim hareketlerim beni bağlar bunun seni rahatsız eden tarafı ne dedi.Ben de senin için endişleniyorum Gizem yalnızca o dedim.Sen eskiden daha olgun bir kızdın naptığını bilen birisiydin lütfen bir an önce silkin at şu saçma kişiliği üzerinden dedim.O da sen karışma ben naptığımı gayet iyi biliyorum rahat bırak artık ya dedi.Ben de sen eğer biraz daha böyle devam edersen yanında dolaştığın o kaşar kızlardan hiçbir farkın olmayacak dedim.Üff yeter artık be çok sıktın amma yılışık çıktın sen böyle değildin önceden biraz karakterli ol ağır ol sana mı düştü beni yargılamak dedi çıktı gitti sınıftan. Duyduğum sözlere inanamıyordum. Yıllardır masumluğuna aşık olduğum kız bir anda şeytan olmuştu. Onun için attığım en büyük adımlardan bir tanesine tekme ile karşılık vermişti Gizem. Beni yine üzmüş gururumu tekrardan kırmıştı. Yapmıştı yine yapacağını. Korktuğum başıma gelmişti. Yapmaz dediğim son şeyi bana şiddetle hakaret ederek yapmıştı. Elbette onun bu tavırları bir gün son bulacaktı yaptıklarının farkına varacaktı ama bu sefer de affeden ben olmayacaktım. Peşimden o koşacaktı bu kez.Bu sefer ağlamadım onun için. Kazanan o olmasın diye buruk bir şekilde geçtim sınıfıma.O gün kararımı verdim. Ayrılacaktım okuldan istediğim okul için başvuracaktım. Babamın tanıdıkları da vardı hem puanım da yeterliydi.iyi bir anadolu lisesinden anadolu öğretmen lisesine geçecektim.2.dönem bu okulda olmayacaktım her türlü.

ilk dönemin bitimine 1 ay kadar bir süre kalmıştı.Ben yine çalışkan bir öğrenciydim ama Gizem pek umursamıyordu sınavları falan. Birkaç kez uyardım tamam çalışırım sınav vakti sen merak etme dedi.Çalışmamıştı. Kötü geliyordu sınavları ve ortamı da git gide bozuluyordu. Etrafındaki çoğu kişi zengin züppe çocuklarıydı. Kızlı erkekli hepsi öyleydi ve Gizem de onlara ayak uydurmaya çalışıyordu.Git gide bozulmaya başlamıştı Gizem. Artık o eski masumluğunu da yitirmişti o eski saflığını da.Her gün abartı makyajla geliyordu okula abartılı etek boyuyla falan. Deli oluyordum buna ama çok ses çıkarmadım başlarda. Sonra dayanamadım çektim bir kenara Gizem gelsene bir dakika dedim. Geldi peşimden ukala bir şekilde ne var dedi.Ben de nasıl ne var dedim. Eski halinden hiçbir eser kalmadı dönüp baktın mı hiç şu haline dedim.Ne varmış halimde dedi.Sen eskisi gibi değilsin Gizem çok değiştin 2-3 ay içinde dedim.Bu seni ilgilendirmez dedi.Ben de sadece bir arkadaş tavsiyesi o ortamdan bir an önce çek al kendini dedim.Çok takılma sen hepsi iyi çocuklar onlar dedi sonra ayrıldı yanımdan.Sap gibi kaldım orada. Eski sıcaklığı eski masumluğu yoktu Gizemin.Ben hala çok seviyordum onu ama ilk kez bu sene görmüş olsam kesinlikle aşık olmazdım.Ben onun saf hallerini doğal tavırlarını seviyordum. Züppe vari ortam özentisi hareketlerini değil.

Yaz çabuk geçmişti Gizemle buluşmamıştık ama geçmişti bu sefer. Aramız çok da iyi değildi Gizemle benim adıma.Çünkü 2 yakın arkadaş gibi davranıyorduk birbirimize. Okullar açılana kadar hiç görüşmedik Gizemle. Lise 1 in ilk günün gecesi Gizemle anlaşmıştık.Her sabah beraber gidecek her akşam beraber dönecektik okuldan.ilk sabah buluşup gittik okula iki yabancı. Sınıflarımız aynı değildi maalesef.Çok üzülmüştük ama elden bir şey gelmezdi. Fakat her teneffüs beraber dolaşıp birbirimize yardımcı olacaktık.ilk 1-2 ay kadar öyle de olmuştu ama hem o sınıfıyla bir ortam oluşturmuştu hem de ben kendi sınıfımla. Görüşmelerimiz git gide azalmıştı. Birlikte okula gitmiyor beraber geri dönmüyorduk çoğu zaman da.Artık okula geldiğim için pişman olmaya başlamıştım. Gizemle bu kadar seyrek görüşmek beni kahrediyordu ama yapılacak pek de bir şey yok gibiydi her zaman olduğu gibi.

Tercihlerin açıklanma gününe kadar çok büyük bir sabırsızlık vardı içimde. Acaba Gizemle başlayan 4 yıllık süreç nasıl devam edecekti. Tercih sonuçlarının açıklandığı gece birlikte bekledik Gizemle. ikimizde aynı okulları tutmuştu ama Gizem bunun nasıl olduğunu sordu benim 2.sıradaki okul tutuyorsa senin 1.sıradaki tutması lazımdı dedi.Ben de yanlış yaptım tercihleri hem ne fark eder ikisi de okul dedim.Öyle ama keşke biraz daha dikkat etseydin sonuçta tüm sene o okul için falan çalıştın dedi. Boşver çok takılma hem belki ikinci dönem geçiş falan yapmayı düşünebilirim sonuçta puanım yeterli dedim.O da olabilir yine de sen bilirsin inşallah hayırlı olur bizim için her şey dedi.4 yıl daha arkadaş olucaz demek haa dedi. Güldüm evet öyle olacak sanırım dedim. Sonra biraz daha muhabbet ettik. işte okulda ilk gün ne yapacaktık aynı sınıfa düşersek nolurdu düşmezsek nolurdu tüm ihtimalleri değerlendirdik beraber. Sonra benim çıkmam lazım dedi Gizem ayrıldı feysten.O çıkana kadar ben de onun çevrimdışı oluşunu izledim sonra ben de çıktım.

Tercih gününe kadar Gizemle hiç görüşmedik bir daha.O gün bana feysten mesaj attı. Gidelim mi bugün okula yaparız tercihleri dedi.Ben de veliler falan lazımmış ona ilk önce bilgi alırız sonra okul sıralamalarını aynı sonra herkes velisiyle gelip verir idare dedim. Tamam dedi o zaman okulun oralarda buluşalım yarım saate dedi. Tamam dedim. Artık pek önem vermiyorum giyimime falan. Gizemle yaşanabilecek tüm sevgili ihtimallerini ortadan kaldırmıştık son park konuşmamızla. Parfüm de sıkmadım bu sefer. Sallana sallana çıktım evden. Okulun oraya giderken Gizemle her zaman kesiştiğimiz yolda belki de son kez birleşmişti yollarımız. Selamlaştık okula gittik beraber tercih kağıtlarını doldurduk aynı yaptık her şeyi. Sonra velilerimizi çağırdık imza işlemler için falan.ilk önce Gizemin velisi geldi işlemleri tamamladı kağıdı iade etti. Sonra Gizemle vedalaştık ayrıldılar oradan.Ben o arada tercih listeme göz attım. Gizemle aynı okulları yazmıştık ama 1.sıradaki okula benim girmem ne kadar garantiyse Gizemin girememe ihtimali de o kadar garantiydi. içim elvermedi.Son bir kıyak yapacaktım kendime. Gizemin yazdığı ikinci okulu tercih listemde en başa yazdım. Böylece ikimizde aynı lisede olacaktık. Gizemle 4 sene daha okuyacaktım.Çok büyük bir riskti bu belkide ama Gizem ile birlikte olmak her şeye değerdi.

Yanıma geldi Gizem sessizce oturdu.Bir şey konuşmadık 10 dk falan. Sonra neden böyle olduk biz dedi.Ben de nolmuşuz dedim.Biz 2 arkadaştık neden bir sürü anlam yükledik birbirimize neden bu kadar üzdük kendimizi dedi.Ben de haklısın ama hala 2 arkadaş kalamamak üzdü beni dedim. Senin yaptığın hatalarda vardı benim yaptıklarımda. Belki de benim yaptıklarım daha kırıcıydı dedim. Oysa onun yaptıklarının yanında inanın sadece küçük bir dargınlıktan öteye gidemezdi. Benim yaptıklarım daha kırıcıydı sana üst üste çok yalan söyledim dedi.Ben de önemi yok artık bugün belki de son günümüz dostça bitirebiliriz her şeyi dedim. Belki aynı liselere gideriz belki gitmeyiz ama 8 yıllık bir geçmişimiz var ve ben senden arkadaş olarak gerçekten memnundum dedim. Seni özlücem dedim. Gizem sustu 1-2 dk sonra konuştu tercihleri beraber yapalım mı belki ikimiz de aynı liseye gideriz dedi.Ben de olur o gün gelsin konuşuruz dedim kalktım ayağa elini sıkmak için ayrılacaktım artık parktan son kez veda edecektim belki de Gizeme.O da ayağa kalktı bana sarıldı sırtımı sıvazladı.Çok iyi birisin ed edd avarel benden daha iyi arkadaşları hak edecek kadar dedi. Tutamadım kendimi gözlerimden bir kaç damla yaş süzüldü. Saçmalama dedim öküzün tekiyimdir sandığın kadar iyi değilimdir dedim. Güldük.Sonra o kaldı parkta ben eve doğru yürümeye başladım.

Ben bitkin bir şekilde eve gittim.Eve gidince Gizemle eski konuşmalarımızı okudum. Ağladım kahroldum bütün duyguları hissettim içimde.O gece 8 yıllık Gizemden sonra değişen hayatıma kadar yaşadığım en berbat geceydi. Gizeme sarılma cesaretini bulmuştum ama artık çok geç kalmıştım bu bir şey ifade etmezdi. Belki de dostça bir sarılma olarak bile karşılanabilirdi çünkü kokusunu içine çekecek kadar bile uzun sürmemişti sarılmamız.. Okudum eski sohbetleri her smile atışını gözümde canlandırdım. Gizeme ait bir fotoğrafı bile yoktu elimde.Onu doya doya öpeceğim bir fotoğrafı bile yoktu. Yalnızca hayallerimde yaşatmıştım onu.O gece yattım sabaha kadar uyuyamadım sonra kalkıp karne törenine gittim. Gizemi aradı gözerim yoktu. Sınıftaki herkesle vedalaştım gömleklerini imzaladım sonra ayrıldım tek başıma yürümeye başladım rotamı kaybetmiş bir şekilde. Ayaklarım beni Gizemin evine zütürüyordu ama gitmek istemiyordum. Evlerinin önünden geçtim üst sokaklarındaki parka vardım. Oturdum belki de her şey burada başlamıştı. Aşkımızın ilk fitili burada yanmıştı. Biraz düşündüm Gizemle şu an sevgili olsak ne olurdu diye? Dayanamadım daha fazla ileriye gidemedi hayallerim bir yerde takıldı.Ama hayal mi gerçek mi anlayamadığım bir şey karşımdan bana doğru geliyordu.Bu elbette Gizemden başkası değildi. Geldiği yöne doğru bakmaya başladım. Güldüm içten içe. Gözyaşlarımı sildim beni bu kadar aciz görüp üzülmesin diye. Biliyordum o da beni önemsiyordu.Az yada çok beni seviyordu.

Arkamdan sınıftaki yakın olduğum arkadaşlar geldi omzumu sıvazladılar destek olmaya çalıştılar ama artık nafileydi.Üzerimdekileri çıkardım Gizem görmeden ayrıldım tiyatrodan son kez görmüştüm Gizemi belki karne töreninde görecektim bir de.Ama bence sondu bu.Düşünmüyordum karne törenine falan kalacağımı. Artık dayanamazdım olan onca şeyden sonra Gizemi tekrar görmeye.Eve gitmedim bu sefer. Gizemlerin evin üstündeki parka gittim. Oturdum bir saat kadar. Telefonla Savaş aradı annem aradı babam aradı hiçbirini açmadım. Biraz yalnız kalmak istedim.1 saat kadar oturdum orada bir yandan da ağladım.8 yılın tüm pişmanlığını ağlayarak attım içimden. Atamadım ama biraz rahatlatmıştı. Sonra kalktım gittim ayrıldım parktan.

Tiyatro için sabahtan buluşmuştu ekip.Son prova da yapılacaktı ve sonra kostümler giyilecekti.Çok büyük bir prodüksiyonumuz yoktu. Normal bir köy tiyatrosu yapacaktık. Gizemle bende iki köy aşığı genci canlandırıyorduk.Son provayı da yaptık. Gizemle konuştum o arada. Heyecanlan mısın dedim. Cevap vermedi. Baktım yüzüne o da bana baktı. Kafasını salladı gitti. Seni anlayamadım ed edd avarel dedi giderken de.Artık gösterim saati de gelmişti. Heyecanlanmıştım.Sırayla herkes çıktı yapması gereken rolü söylemesi gereken repliği söyledi. Sonra sıra Gizemle bana gelmişti.Biz de beraber çıktık sahneye. Replikleri söyledik. ikimiz de duygulanmıştık. Fark ettim. Senaryo da olmamasına rağmen gittim Gizeme sarıldım sahnede. Gizem bozuntuya vermedi ama kulağıma fısıldadı napıyosun ed edd avarel böyle bir şey yoktu dedi.Ben de içimden geldi dedim. Bıraktım tüm gözyaşlarımı orada. Sonra ağladığımı izleyiciler görmesin diye koşar adımlarla gittim sahne arkasına.

Gizem gitti hocaya itiraz etti işte yapamam utanırım falan diye.Ben de ses çıkarmadım olursa olur olmazsa da çok da sallamam dedim.Bu arada sbs sınavı da yaklaşıyordu. Tüm odağım oraya çevirmiştim.Son badireyi de atlatıp iyi bir lise için artık büyük adımı atmayı planlıyordum. Yaklaşık 2 hafta sonra falan sınava girecektik sanırım daha sonrada zaten okullar kapanacaktı ama bundan daha önemlisi artık Gizemle tek ortak olduğumuz ortam da son bulacaktı.Bir burukluk vardı içimde bir veda hüznü.Bu vedayı en sağlam şekilde tiyatro sonunda edecektim. Sınava girdik her şey istediğim gibi oldu. Beklediğim puandan biraz daha iyisini almıştım. Yaklaşık 455 yerleştirme puanım vardı.Bu da iyi bir lise için yeterliydi.Ama Gizem sınavda çok iyi sonuçlar almamıştı. Yaklaşık 420 falandı heralde yerleştirme puanı.Bu da demek oluyordu ki aynı liselerde olma ihtimalimiz çok düşüktü. Neyse tiyatro günü gelmiş çatmıştı.Önceki haftalarda prova falan yapmıştık ama Gizemle hiç samimi olmamıştık yalnızca uzaktan replikleri okumuştuk birbirimize çok duygusal şeyler yoktu basit basit cümlelerdi ama benim yıllardır kuramadığım cümleyi de içeriyordu. Seni seviyorum.