ilk dönem karnemi aldım ve ayrıldım okuldan bir daha geri dönmemek üzere. Gizeme de veda falan etmedim zaten çok da umurunda olduğunu zannetmiyordum. Yarıyıl tatilinde Savaşla buluştum birkaç kez onun dışında çıkmadım evden. Yine kitaplarımla baş başa bir tatil geçirdim.Çok da mutlu oldum açıkcası ama Gizem benim içimde kabuk bağlamayan bir yaraydı.Her davranışında her hareketinde bu yara kanıyordu. Tüm vücudumda hissediyordum acısını. Okullar açıldı. Yeni okuluma başladım.Çok tanıdık kimse de yoktu bu yüzden alışamadım sınıfıma falan.Bir yandan da Gizemi unutamamıştım hala.O hafta içerisinde Gizem bana mesaj attı. Okuldan ayrılmışsın dedi.Ben de evet dedim. Neden bana söylemedin dedi. Yılışıklık yapmak istemedim dedim.Özür dilerim ed edd avarel o gün için dedi. Kalbini kırmak istemezdim ama o an bulunduğum ortam bana toz pembe gelmişti kim buna karşı koysa aynı tepkiyi verirdim dedi. Annem babam bile olsa dedi.Ben de önemi yok zaten nolacak unutur gideriz sanki yapmadığımız şey alıştık artık bunlara dedim. Trip mi atıyosun dedi hayır dedim. Buluşalım bir gün dedi gerek yok konuşalım burdan ne konuşacaksak müsait değilim şu aralar dedim. Eğer üzdüysem seni gerçekten çok özür dilerim hem o ortamdan da uzaklaştım artık dedi.Ben de üzdün Gizem dedim ilk kez yaptığın bir şeymiş gibi konuşma artık dedim. Defalarca üzdün hem de ama hepsin de üstesinden geldim artık dalgalı tavırlarından bıktım biraz net ol dedim.Ha ayrıldığın ortama gelince de çok da önemli değil artık dedim.Ne yaptığın nasıl yaptığın beni ilgilendirmez deyip çıktım feysten.ilk kez onu çevrimdışı oluşunu izlemeden çıkmıştım feysten.