Günler böyle gelip geçmişti. Yaklaşık Lise 2 nin ikinci dönemine kadar onu görmedim.Bir gün ilkokul arkadaşlarıyla bir buluşma ayarladık. Herkes olacaktı neredeyse ve Gizem de olacaktı. Tabii ki gittim.Hem arkadaşların hatrına hem de Gizemi bir kez daha görebilmek adına buluşmaya gittim. Herkes vardı orada birlik ortamı sağlanmıştı. Kezban falan yoktu ama çağırmamışlardı son olaylardan ötürü onu. Sanırım Gizem de istememiş olabilirdi.Çünkü organizasyonu onun en yakın arkadaşları yapmıştı. Oturduk muhabbet ettik eğlendik güldük. Onlar bunları yaptı ben yalnızca Gizemi seyrettim.1 yılın özlemini giderdim ona bakarak. Geçen sene olduğu kadar abartılı ergen tavırları giyimi falan yoktu harbiden değişmişti Gizem. Gerçekten garip bir kızdı.Her zaman farklı karakterlere bürünüyordu ama hepsinin temelinde o saf güzelliği ve doğallığı vardı.Ben bunları kafamda süzerken dengesizin birisi ee sizin Gizemle aranız nasıl falan diye sordu. ikimiz de kıpkırmızı olmuştuk ama bir saçmalığa mahal vermemek için hemen atladım soruya bilmem 1 senedir falan görüşmüyoruz dedim ilk kez burada gördük birbirimizi dedim. Eski arkadaşlığımız kadar sağlam değil falan diye geveledim bir şeyler. Gizem utanmıştı biraz. Suçlu olduğunu biliyordu çünkü.Bu soruyu da atlattıktan sonra muhabbet gırgır biraz daha sürdü sonra dağılmaya başladı millet yavaş yavaş. Masa özelleşmeye başlamıştı.Ben Gizem Yıldız Selver ve Savaş kalmıştık biraz daha sürdü sohbet sonra hesabı ödeyip çıktık kafeden. Kafeden çıkarken Yıldız ve ben biraz geriden geliyorduk. Yıldız kolumdan tuttu biraz yavaşla bir şey söylemek istiyorum sana dedi. Yavaşladım yanıma geldi fısıldayarak Gizem hala boşta ed edd avarel lütfen daha fazla uzatma şu kızı elinden kaçırmadan git açıl dedi.O seni bekliyor sen onu.Ben bile acıdım bugün sizi görünce dedi.O kadar acizdiniz ki birbirinizin suratına bile bakamıyordunuz. Lütfen bugün git açıl sonra pişman olma dedi.