iç dünyanda verdiğin savaşta her cephede yenilmek.
yaptığın mahkemeleri kaybetmek.
tek kusur konduramamak.

ayrılalı 6 ay olmuş gene farkettım seni özledıgımi aşk nasilda aptallaştırıyor insani özlüyorum ananı sıkeyım be özlüyorum dıbına koyayım .

o evden dışarı çıkabilmeyi başardığım da kapıdan çıktığım an o meşhur caddeyi görüyorum.
yürürken rüzgarın saçlarını savurduğu cadde.
güneşli güzel bi mayıs sabahı gibi.

ben sana mecburum bilemezsin
adini mıh gibi aklımda tutuyorum
büyüdükçe büyüyor gözlerin
bensana mecburum bilemezsın
içimi seninle ısıtıyorum

artik yazmıcam üzülüyorum çünkü dıbına koyayım 5 tane sigara içtim yarım saatte.

ona göre bi soru, sana göre anlamsız kelimelerden oluşan değersiz bi cümle.
benim hayatımın can alıcı noktası.
geri kalan ömrümün kilidi.
anlaşamadık diyorum.
hakkında çok iyi şeyler söylemişti diyor.
dalıp gidiyorum.
sert esen rüzgar ortamda ki soruları duymamam için elinden geleni yapıyor.
kendime bile inanmayan bir adam oldum.
biri elimden tutmaya çalışıyor.
belki ilahi bi güç, belki içimde güçlü kalmaya çalışan son parça.

bensiz mutlu olamaz sanardım belkide herşeyi onla yaşadığım için böyle düşünmüşümdür meğer bensizde cok iyiymiş şimdi başka ellerde bense tek başıma yannan gibi üzülüyorum

en çok akşamları severim. ışıldayan sokaklarda elini tutarak yürümek isterdim.
karanlığın çöktüğü gece de sen gelip aydınlat dünyamı.
yürüyelim uzun uzun bitmesin yollar.
yanımda hayalin bile olsa o yollar yürünecek kadar değerli geliyor gözüme.

kim terk etti lan bu çocuğu? dıbına koyim böyle dünyanın

sigara yakmaya yeltendim. sinirli bakışların geldi gözümün önüne. nefret ettiğini söylerdin.
solda yolun karşısında tatlı yiyeceğimiz şirin kafelerden biri var.
hani o küçük sıcak ortama sahip olanlardan.

aşk budur.
aşk senin memleketine hapsolmakmış.
aşk unutmaya çalıştığın her bi an tek bir kareyle tekrar başa sarmakmış.
aşk unutmaya, ayağa kalkmaya, değişmeye korkar olmakmış.

neşeli bir şehire benzerdi onun sesi ...

aşkın bi tanımı var ya midede kelebek uçuşması falan.
tamamen saçmalık.
tamamen kendin uçuyorsun.

kalkıyoruz bizim arkadaşlarla ayrılıyoruz.
otobüse biniyorum eve gelmek için saat 7 gibi.
hava soğuk.
havanın soğuk olması beni etkilemiyor.
ruhum daha da soğuk.yüreğim buz tutmuş.
otobüse biniyorum.
yarım saatlik yolda dinlediğim iki türkü farklı alemlere yol almamı sağlıyor.
sanki eve gitmiyorum.
rüyalara koşuyorum.
http://www.youtube.com/watch?v=VHtRfezgG0A
http://www.youtube.com/watch?v=exKLbNtwwr4

içelim panpa

kimi sevsem sensin hayret
sevgin hepsini nasil degiştiriyor

yıldızlardan birinde ben yaşıyor olacağım.
ben gülüyor olacağım bir tanesinde.
ve geceleyin gökyüzüne baktığında bütün yıldızlar gülüyor gibi olacak..

Yazdıklarının her kelimesini okuyup ruhumda hissettim, aynı şeyleri yaşıyorum ama benimki farklı, beraber vakit bile geçiremedim ben onunla. Üzülüyorum çünkü bilmeyecek görmeyecek beni hiç. Kelimelere dökemem ki içimde yaşadıklarımı ama hislerimin kelimelere dökülüp cümle bulmuş hali senin yazdıklarındır.

o meşhur ankara dizisinin final sahnesinden kaldı aklımda unutmak kelimesi undan çıkmış sözü.
haklılardı.
duymayınca sesini unutmaya başlarsın.
görmeyince yüzünü.
hissetmeyince yüreğini.
simsiyah olursun.
unutabileceğin şeyler olur.
ama unutmak acıyı dindirmiyor.
acı bedeni bütün gücüyle sarıyor.
her bi duyu organıyla hissedersin acıyı.

sen küllüğü boşaltamazken elin oğlu sevdiceğine 3.postaya geçmiş hey yavrum hey