hani diyoruz ya mahkum olmuşuz.
cenneti de yaşatabilen o oluyor.
cehennemide.
isyan etmek istiyorsun mutlaka.
ağzından çıkan kelimeler, cümleler ölmüş sanki.
sesinin çıkmadığını fark ediyorsun.
duymuyor, duyulmuyor.

yüksek yerlerden aşağıya bakarak haykırmak istiyorsun içindekileri.
sevgini, öfkeni,sitemlerini
kapalı alanlarda boğulmaya başlıyorsun.
duvar üstüne geliyor.
sanki üstüne gelen duvar değil kaybettiğin geleceğin, mutluluğun,öz güvenin.
belki ruhun.

kötü yanlarını hatırladığın gibi iyi yanlarını da hatırlayıp ağlarken bile tebessüm edebiliyor insanoğlu.
iki göze ne bu kadar bağlandığımızı anlamıyoruz. anlayacak kadarda ince düşünemiyoruz.
ayrıldıktan sonra başlıyor mücadele.
ölümüm olacaksın diye fısıldayan o ahmağı unutmasan ne olurdu ?

bak aklıma geldi.
okulun çimlerinde oturduğumuz gün.
karşı taraf havaalanı. arkasında karadeniz.
önümüzde hayatı acele acele yaşamak isteyen insanların süratle araba sürdüğü sahil yolu var.
telefondan o hiç sevemediğim fransızca şarkıyı açtın.
sürekli dinletmeye çalışırdın.
net bi insan olduğumu söylerdin.
şarkıyı sevmedim demiştim.
ellerimin arasında sıkıştırmaktan nirvanaya ulaştığım yanakların düşmüştü.
yüzünde hafif çocuk şımarıklığıyla, hüzünlü bi hal.
severim dedim senin için.

severim tabi ya.
neleri sevdirmedin ki ?
neleri özlettirmedin ki ?
hayatımda hiç görmediğim bi memlekete özlem duymayı öğrettin.
hiç görmediğim sokakları hafızama kazımayı öğrettin.
şuan gitsem kaybolmayacağım bi şehir var hafızamda.
beraber gideceğimiz bütün yerleri ezberlemişim.
görmediğim bi şehire bu kadar aşina olabilir miydim ?
yıllar sonra karşıma çıkan bi kıza bu kadar aşina olabildiysem şehire de olurum heralde.

şehir değil orası işte.
yuvan.
senin sürekli anlattığın benim dünyam olabilecek bi ev.

nihal atsızın geri gelen mektup şiirini okuduktan sonra döndün baktın.
nasıl sevebiliyorsun dedin o şairler gibi ?
unutulmayacağını biliyordun.
hani vardı ya sarı saçlarına deli gönlümü bağlamışım çözülmüyor mihriban.

zaman kavramından nefret ettim demiştim ya.
belki de bu yüzden her yaşadığımız anın tarihleri belki saatleri hafızamda adım gibi kazınmış olarak duruyor.
üzerinden aylar geçmesi en ufak bi kayıp yaşatamıyor.

o gülüşüne ömrümü bağlamışım, unutulmuyor mihriban.

ayık kafayla yazmak daha kolay oluyor benim için.
masal gibi olsun yazdıklarım
seneler sonra dönüp bakınca inanması güç, hayal etmesi güzel olsun.
akşam içtiğim rakının etkisini hissettim be canına yandığım
yine yazacaklarımı unutmuşum.
anlatmak istediğimi unutmuşum.
edebiyatı severdim edebiyatı unutmuşum.

yine yeniden en çok seni hatırlamışım.

ilk defa o gün o kadar net gördüm.
ilk defa o gün sesini duydum.
ilk defa o gün iki çift laf ettik.

ertesi gün kantinde alacam notları.
kantine girdim sola döndüm. bizim kantin büyüktür baya. girince sola doğru baktım ön taraflarda oturmuş arkadaşları var yanında.
el salladı.
lan dedim daha önce bi darbe yemişsin aşık olma kurban olayım.
gittim rahat bi şekilde aldım notları fotokopi çektirdim getirdim.
not bahanesi işe yaramıştı.
gözden başlamıştı işlemeye.
bembeyaz ten. gülünce kısılan gözler.
uzun düz saçlar.
şirin mi şirin bi yüz ifadesi.

dersler, siyaset hava su derken aşağı yukarı 1 ay konuştuk.
vize zamanları geldi.
yarın gelde sana şu notları vereyim mesajı geldi.
ne yalan söyleyeyim bu teklif hoşuma gitti.
olur verdim.
ama ne yalan söyleyeyim bi senedir aynı sınıftayız gerek benim okula gitmemen gerek onun gelmemesi sebebiyle sesini bile duymamışım.
inceden bi heycan var ama o zamanlar sert insanım çok emin olmadıkça asla pas atmam karşı tarafa.

kabahat işlemişiz.
kalan derslerin imzasını atarım yerine dedim kusura bakma.
nerden bileyim o gün konser için beklettiğim insanın hayat boyu gerçekleşmeyecek bi hayal için beni bekleteceğini.

konseri pazartesi günü olarak söylemişim.
salı günüydü.
bi söz ne kadar önemliymiş bizi dersten edip o kadar beklettin diye bi mesaj gelene kadar farkında bile değildim tarihi yanlış verdiğimin

unutacağımız hiçbir şey kalmaya dek herşeyi unutabilsek tanrıyla karşılacağız.
ama oraya kadar unutmaya başaramıyoruz bir türlü.

insan iniyor aşağı ama bir noktadan sonra soluksuz kalıp yukarı sıçrıyor.
herşey geçmişte gömülü, başlangıçta.

unuta unuta in aşağı sen.
madem anılar bizim atıklarımızmış unutmanın sonuna var anlarsın..

bi korku büyüyor içimde.
boşlukta kalmaktan korkuyorum.
seneler sonra resmine bakarken başkasının oldumu korkusu çoktan yer etmiş kendine.
oturduğumuz herhangi bi bankı gördüğümde yine karanlığa gömülecek miyim ?
en çok seni kaybetmekten korkuyorum demiştim.
korktuğum ne varsa başıma geldi.
senden korksam sende başıma gelir miydin ?

duvar yazıları ilgimi çeker.
en çok beğendiklerimden bi tanesi
bizim gibi insanları özetlemiş.
kelepçelendim ulan sana

hiç bi zaman kendimi zil zurna sarhoş edecek kadar içki içmedim.
bu akşam diyorum adımı bile hatırlamayayım.
nerde olduğumu unutayım.
bi yanda kardeşimin tesellileri.
bi yanda şarkılar türküler peşpeşe geliyor.
sarı gelin, mihriban derken o şarkı geldi.
ali kınık - çocuk gibiyim.
bizim şarkımızdı.
değiştirecekti kardeşim dur dedim.
rakı bitmişti son kadehim vardı önümde.
sigaradan bi nefes aldıktan sonra barda ki rakıyı mideme değil yüreğime gitsin diye içtim.
gitsin de ne var ne yok uyuştursun.

hava rüzgarlı.
hafif serin.
söylediği bütün kelimeler son nefesini vermiş bi bedenin üzerine sıkılan kurşunlar gibiydi.
ben zaten konuşmuyorum. nefret dökecek değilim.
biraz daha göreyim biraz daha duyayım hissedeyim yeter.
ailem dedi. mesafeler.istemediler.
hatırladığım 3 kelime.
ayrılığı kelime olarak saymıyorum.
hayatım olmuş artık.