satanist hikayemi anlatıyorum

ayıldığımda, barın arkasındaki lobilerin birindeydik.
cenk beni tebrik edip, aralarına katıldığımı söyledi.
bundan sonra yolu kendin bulacaksın diyordu.
ama kabul töreni için, masum birinin kanını akıtmam gerektiğini,
bunu da ertesi gün yapacağımı söyledi.
en son aşama ise onun evine girip,
ondan konak olabilmek için rıza dilenmekti.

o anda aşkına ne olduğunu sordum,
iyi olduğunu, evine gittiğini söylediler.
öteki çocuk ne oldu, bayılmıştı dedim.
onun kabul edilmediğini, başarısız olduğunu
bu yüzden bir daha gelmeyeceğini söylediler.
o anki baygınlık ve kafamın iyi olduğu durumda,
üsteleyemedim. peki diyip kalkmaya çalıştım.
kemal koluma girdi. birlikte eve gittik.

beş on dakika oturduktan sonra kemal işinin olduğunu söyledi.
evden ayrıldı.
tek başıma kalmıştım. ve yaşananlar sanki bir rüya gibi geliyordu.

tek başımaydım ve korkmuyordum.
ama ışıkların tamdıbını açık bırakmıştım.
gidip üstümü değiştirirken sürekli düşünüyordum.
korkmam gereken bir şey yokmuş gibi hissediyordum.
çünkü bir kere görmüştüm, hiçbir şey olmamıştı.
ben kabul edilmiştim, bana niye zarar versinlerdi ki?
bu sırada biraz uzandım, hafiften uyuyakalmışım.

rüyamda, yatağımdaydım. iki elimide biri tutuyordu.
sol kulağımda çok yüksek bir basınç vardı. beni kaldırıp
yana doğru savurunca uyanmak istedim. başta nefesim kesildi,
fakat bir dakika içerisinde uyandım. ardından gözlerimi açınca,
altıma kaçırmam bir oldu.

hemen üstümde, gözleri gözlerime bir iki cm farkla,
bir şey vardı. nefesini burnumun ucunda hissedebiliyordum.
ağzımı açıp bağırmaya çalıştım;
kollarımı kurtarmaya çalıştım. fakat nafileydi.
siyah bir dumanın içerisinden seçilen kıpkırmızı iki göz,
hemen önümdeydi. gözümü kapattım.
refleks olarak kurandan sure okumaya kalkınca
kafamın içinde arapça sesler gelmeye başladı.
"gehtağrasa" buna benzer bir ses. sürekli tekrarlıyor,
sürekli artarak devam ediyordu.
nefesimin tekrar normale döndüğünü hissedince,
gözümü açtım. hiçbir şey yoktu.

garip olan şey,
yatmadan önce inceden korktuğum için kapatmadığım ışıkların
hepsi kapatılmıştı.

hemen doğruldum,
ayağa kalktım.
salondaki tüm ışıkları, televizyonu, bilgisayarları açtım.
birisinden ses de verdim.
bir yandan bunların normal olduğunu,
artık başıma geleceğini ve alışmam gerektiğini düşünüyor,
bir yandan da ciddi ciddi altıma kaçırdığımı,
ayinde de bunun olduğunu ve çok fazla korktuğumu düşünüyordum.

kormuyor gibi yapmak olmuyordu,
dayanılmazdı.
susadığımı fark edince içeriye doğru yöneldim.
koridorun ışığı sondaydı.
koridora girer girmez
arkamda bir şeyin nefes aldığını hissettim.
ellerimi sıktım,
gözlerimi kapattım ve dönmemek için kendimi zorladım.
bir iki adım daha atınca,
koridordaki aynanın önünden geçtim,
sadece göz ucuyla gördüğümü söylemem gerekirse,
zaten karanlık olan koridor da,
hemen arkamda bir şeylerin olduğu apaçık belliydi.
bu sefer göz falan göremiyordum ama,
bir şeyler vardı.

kuyruk sokumumdan içeriye soğuk bir rüzgar esince,
çığlık atarak koşmaya başladım.
artık resmen evin içinde onunla yapayalnız kalmıştım.

rezerve

reserved

dıbını gibeyim heyecanlı yerde kesme bin

hikaye feci sarıyor da harbiden brezilya dizisi gibi kesme şunu amk

arkadaşlar, bu konuda çok fazla mesaj alıyorum.
o yüzden bir açıklama yapmam gerekiyor;

öncelikle, yazdıklarım şimdi bile hukuken sakıncalı durumda.
dolayısıyla, şu duyuruyu yapmam şart kalıyor.

tabii inanıp, inanmamak size kalmış.

tck için; bu yazıda geçen tüm kişi ve kurumlar, tüm olaylar hayal ürünüdür.

hadi aga yaz

tmm

devam ediyorum arkadaşlar.
birileri okuyor mu yoksa herkes bıraktı mı bir göreyim yahu.
okunmuyorsa bu kadar işin arasında uğraşmamayım boş yere.

koridorun sonuna kadar koştum.
hemen duvara elimi attım, ışığı açtım.
karşıya doğru baktım hiçbir şey yoktu. ama
olur ya yalanan yer böyle rüzgar yer hafif bir ürperirsiniz.
işte tüm sırtım öyleydi. bütün kıllarım ayağa kalkmıştı.
ödüm takuma karışmıştı kısaca.
bu kadar korkunun üstüne tuvalete gittim,
şöyle anlatayım tuvaleti;

klozetin tam karşısında ayna ve lavobo var.
içeriye girdim suratıma baktım
bembeyaz kesmiştim resmen.
ellerim de titriyordu. o halde döndüm arkamı,
işemeye çalıştım.

içeriden takur tukur sesler gelmeye başladı.
içimden sadece "allahım ne oluyor ya lütfen yardım edin bana"
diye ağlamaklı konuşuyordum resmen. sözde şeytan ın
elemanı olmuş olan ben, bu kadar korkuya allah a sığınıyordum gene.

kim var orada diye bağırdım, kemal ben geldim dedi.
arkamı döndüm, aynaya doğru bakınca ters çevrilmiş olduğunu gördüm.
refleks olmalı ki, işememe rağmen boşluğa bir miktar daha işemiştim.
resmen boşalmıştım o anda.
kendimi sakinleştirdim,
kemal gelmişti artık yalnız değildim.
aynaya dokunmadan, ellerimi yıkayıp çıktım.
onun yanına koşar adım gittim.

odaya girdim, kemalin sırtı bana dönüktü.
karşına geçtim tekli koltuğa oturdum.
bir yandan anlatayım mı anlatmamayım mı diye düşünüyordum.
nereye gittin dedim,
cenkle işimiz vardı ya önemli bir şey değil dedi.
ellerimin titrediğini fark etmiş olacak ki
ne oldu oğlum bu ne hal dedi.
bana doğru doğruldu.

sen gittikten sonra bir varlık bana musallat oldu.
önce rüyamda bastı, daha sonra uyandım peşimden geldi
en son da tuvalette aynayı çevirmiş dedim.
çok korktum allah ın adını ağzıma aldım dedim.
bunlar hep olacak mı diye sordum.

o anda bu ayağa kalktı,
arkasını döndü
hani olur ya, bir gülüş tipi vardır,
ruhunuzdan bütün hayat enerjisini söker alır.
öyle bir kahkaha attı bu
sesinin rengi sanki çok daha içeriden geliyormuş gibi oldu,
"ne sandın bundan böyle beraberiz" dedi ve bana doğru döndü.
gözlerinin yerinde, çok çok derinden gelen,
is benzeri kırmızı iki şeyin olduğunu gördüm.
tıpkı ilk seferinde olduğu gibi.

olduğum yerde bayılmışım.

reserved

saatler sonra, sabaha karşı kemal eve gelince
beni bulmuş.
başta uyuyorum sanmış,
fakat tekli koltukta yarım içeride
yarım dışarıda böyle uyunmaz diye beni kaldırmaya çalışmış.
o sıra çığlıklar atarak uyandım.
kemali görünce, bir çığlık daha attım.
o da benim o halimden korktu geriye sıçradı.

geçti falan filan muhabbetlerinden sonra,
ne olduğunu sordu.
dün geceki tüm olayları anlattım.
bir ara eve geldiğini, fakat onun aslında o varlığın bir oyunu olduğunu
ardından bayıldığımı söyledim.
düşünür vaziyette biraz bekledi.
bunlar bana olmamıştı dedi.
ayinde garip bir şey yaptın mı?
sana söylemediğimiz, yapmaman gereken bir şey oldu mu dedi?
hayır dedim.
peki sana bir şey söyledi mi dedi.
bir ara arapça bir şeyler duyduğumu fakat,
senin şeklinde geldiğinde "ne sandın bundan böyle beraberiz"
dediğini söyledim.
garipsedi, bunu soracağını ve rahat olmam gerektiğini,
bugün ayinin devdıbının yapılacağını söyledi.

rezerve

burdayim kaldim

lan olum çok şiirsel yazmışsın ruhum gibildi

anlat panpa yargılamadan dinliycem söz

okuyoz devam