Ne yapıyoz ben anlamadım

yetmişli yılların ik yarısı ile sonu arasında bir yıl.

karadeniz.

otoriter bir dedenin gölgesinde iki genç insan.

üretildiğim demir karyola bile durur hala.

sonra devlet hastanesi.

demir enjektörler falan varmış o yıllarda. köylere çıkan jj 5 veya jj 7 jeepler.

doğar doğmaz kavganın göbeğinde bir taklu.

evet taklu.

benim o.

Rez panpa okuyorum

bir rivayet.

ben doğduğumda da takluymuşum.

annem güler sorunca. yeni doğan bebeğin taku olmaz der.

ya vardıysa. ya ben farklıydıysam.

neyse. sonra dedeyle kapışıyor bunlar. dede zaten arızotti. kavga edecek kimse bulamayınca etraftaki meteryallaerle kavga edebilen bir adam. hapse girmiş çıkmış zamanında. yumurta topuk çarşamba ayakkabısı giyen sustalı bir asabi. boyu 1,50 falan.
liseliler önüncü nesiller falan bilmez.
kafasından kıvılcımlar çıkan eko gibi bir adam.

Devam. .

bizimkiler auschwıtz kampından kaçıyorlar bir gece. ben kundakta taklu taklu. düşüyorlar istanbula.

peder zamanında valideyi kaçırmış ( ki bu bizim oralarda çok normal. )

bizim memlekette iki adet var anlamsız.

1 herkes sevdiğini kaçırıp evleniyor
2 herkes ölüsünü kendi bahçesine gömüyor.

kaçırmış cıbırı bizim peder. dolayısıyla kayınlarına da yüzü tutmuyor pek. adamlar okumuş mevki sahibi adamlar zati. ama biri on numara adam. tutuyor bizimkilerin elinden. iş falan buluyor. bizimkileri fakirliğin içinden çekip çıkarıyor.

devlet işinde çalışıyor peder.

ben hala taklu.

Yaz yaz

sonra sonra görüntü geliyor bende.

küçükyalı da rampalarla dolu bir mahalle.

boş arazilerde ateş yakmalar. poşeti yakıp ciuv ciuv sesi ile damlata damlata sıça sıça başlayan bir hikaye bu.

tüp kuyruklarını hatırlıyorum. sene 80 olsa gerek. sokağa çıkma yasaklarını ve bekçilerin sokakta birilerini kovalayıp durduğu yıllar. o zaman sizin babanız liseli falan.

hamsi yiyip pipini göster diyen sosyalist bir dayı.
köyündeki faşistten kaçıp istanbulda kollektivizmi öğrenen bir baba.
süt gibi beyaz temizlik hastası eli maşalı bir anne.
bir de kız kardeş.
sonra ilk arkadaşlar.
sonra okul.

Devam et sen

dıbını astarını gibeyim ben o okulun.

doğuranlarını gibeyim o öğretmen denilen kaltağın.

bir insan hep mi sigara kokar ecdadını gibeyim.

tamam ben de tak kokuyorum ama ben daha çocuğum anasını gibtiim.

durduk yere tokat atan bir kappe. sarışın dominant bir kadın.

herşey o kadının yüzünden taka sardı zaten.

ezik yaptı bütün sınıfı anasını gibtiim.

adam olan yok lan aramızda.

kitabını gibeyim onun ben.

Bende gibem panpa devam

pelin diye bir pembe yanak açtı aşk denilen dünyanın kapılarını.

nasıl tatlı.

o zaman sınıfta üç sıra bulunuyor.

cam kenarında çalışkanlar.

orta tarafta normaller

duvar tarafında tembeller ve kapıcı çocukları.

boynum uzadı pelini görecem diye o yıllarda. bir de cam kenarında zilli. güneş girer gözüme.

güneşi mi sevdim pelini mi sevdim bilemiyorum.

halbuki yanımda sağ omzu duvar boyalı yeşim var. hem seninki gibi proleter onun babası da .

gel zaman git zaman pelin yapacağını yaptı.

ben onun adını bile telaffuz edemiyorken o namusunu sere serpe attı kara tahtanın önüne.

şöyle oldu.

yıl sonu falan.

okula teyp getirmiş zengin binlerinden biri.

müziği hatırlamıyorum bile.
hoplayıp zıplıyoruz sınıfın içinde . güya adı dans.
ben fazla zıplamıyorum taklarım dökülmesin diye.
sen bu pelin...
gel ...
takla atacam diye ...
o pileli uzun ama bol etekle koş koş koş hobaaaa...
pelinin babasını gibeyim...

don mon meydanda tabiii...

bizim fakir çocukları bin olur. anında çekerler fotoğrafı tabi...

abooovvv pelinin donunu gördün müüüü...
pelinin dıbını gördüüüüüüümmm...

gitti bütün aşk meşk.

allahtan kimseye söylemiyor o yaşlarda aşkını insan.

yoksa adım gavat çıkardı yeminlen.

buradan tekrar sesleniyorum kendisine...

pelin senin ta dıbınakoyim.

Sadece benmi okuyorum amk

Bende koyayım panpa

Okuyan varsa döncem 5 dk ya

Ben burdayım

ben yanımdaki fakir güzelleri görmezden gele gele gidip geliyorum okula.

almancı binlerden birinin babası oğluna bmx almasın mı.

böyle sarı şişme kılıflar var önünde falan.

orada masumiyeti de yitirmeye başladık.

bu sefer hem taklu hem kıskancım.

ağlamak kar etmiyor fakir evinde. ağlamadım zaten.

yoksa yok dıbınakoyim.

derken bir gece.

baba eve gelir alkol bi milyon.

yanında rahmetli eren amca.

sen tut apartmanlardan birinin önündeki hüdaverdi bigibleti kap getir eve.

geceydi.

henüz taklu değildim. ( sabaha doğru belki )

lastiği patlak hüdaverdinin üzerinde hopluyorum.

lastiği yaptırmak bir kaç gün aldı zaar.

sonra küçükyalıdaki şimdiki kızılay binasının olduüu yerdeki parkta verdim çoşkuyu.

saçlarım ve kulaklarımdan akan rüzgar tak kokusunu da uçurdu öte mahallelere.