herkes anlatıyor.

ben de dolu dolu 35 sene var.

bu "ben anlatırsam ne olur deneyi" bir bakıma.

bakalım.

tüp kuyruklarını hatırlıyorum. sene 80 olsa gerek. sokağa çıkma yasaklarını ve bekçilerin sokakta birilerini kovalayıp durduğu yıllar. o zaman sizin babanız liseli falan.

hamsi yiyip pipini göster diyen sosyalist bir dayı.
köyündeki faşistten kaçıp istanbulda kollektivizmi öğrenen bir baba.
süt gibi beyaz temizlik hastası eli maşalı bir anne.
bir de kız kardeş.
sonra ilk arkadaşlar.
sonra okul.

bir rivayet.

ben doğduğumda da takluymuşum.

annem güler sorunca. yeni doğan bebeğin taku olmaz der.

ya vardıysa. ya ben farklıydıysam.

neyse. sonra dedeyle kapışıyor bunlar. dede zaten arızotti. kavga edecek kimse bulamayınca etraftaki meteryallaerle kavga edebilen bir adam. hapse girmiş çıkmış zamanında. yumurta topuk çarşamba ayakkabısı giyen sustalı bir asabi. boyu 1,50 falan.
liseliler önüncü nesiller falan bilmez.
kafasından kıvılcımlar çıkan eko gibi bir adam.

yetmişli yılların ik yarısı ile sonu arasında bir yıl.

karadeniz.

otoriter bir dedenin gölgesinde iki genç insan.

üretildiğim demir karyola bile durur hala.

sonra devlet hastanesi.

demir enjektörler falan varmış o yıllarda. köylere çıkan jj 5 veya jj 7 jeepler.

doğar doğmaz kavganın göbeğinde bir taklu.

evet taklu.

benim o.

bizimkiler auschwıtz kampından kaçıyorlar bir gece. ben kundakta taklu taklu. düşüyorlar istanbula.

peder zamanında valideyi kaçırmış ( ki bu bizim oralarda çok normal. )

bizim memlekette iki adet var anlamsız.

1 herkes sevdiğini kaçırıp evleniyor
2 herkes ölüsünü kendi bahçesine gömüyor.

kaçırmış cıbırı bizim peder. dolayısıyla kayınlarına da yüzü tutmuyor pek. adamlar okumuş mevki sahibi adamlar zati. ama biri on numara adam. tutuyor bizimkilerin elinden. iş falan buluyor. bizimkileri fakirliğin içinden çekip çıkarıyor.

devlet işinde çalışıyor peder.

ben hala taklu.

sonra sonra görüntü geliyor bende.

küçükyalı da rampalarla dolu bir mahalle.

boş arazilerde ateş yakmalar. poşeti yakıp ciuv ciuv sesi ile damlata damlata sıça sıça başlayan bir hikaye bu.

gel zaman git zaman pelin yapacağını yaptı.

ben onun adını bile telaffuz edemiyorken o namusunu sere serpe attı kara tahtanın önüne.

şöyle oldu.

yıl sonu falan.

okula teyp getirmiş zengin binlerinden biri.

müziği hatırlamıyorum bile.
hoplayıp zıplıyoruz sınıfın içinde . güya adı dans.
ben fazla zıplamıyorum taklarım dökülmesin diye.
sen bu pelin...
gel ...
takla atacam diye ...
o pileli uzun ama bol etekle koş koş koş hobaaaa...
pelinin babasını gibeyim...

don mon meydanda tabiii...

bizim fakir çocukları bin olur. anında çekerler fotoğrafı tabi...

abooovvv pelinin donunu gördün müüüü...
pelinin dıbını gördüüüüüüümmm...

gitti bütün aşk meşk.

allahtan kimseye söylemiyor o yaşlarda aşkını insan.

yoksa adım gavat çıkardı yeminlen.

buradan tekrar sesleniyorum kendisine...

pelin senin ta dıbınakoyim.

Sadece benmi okuyorum amk

pelin diye bir pembe yanak açtı aşk denilen dünyanın kapılarını.

nasıl tatlı.

o zaman sınıfta üç sıra bulunuyor.

cam kenarında çalışkanlar.

orta tarafta normaller

duvar tarafında tembeller ve kapıcı çocukları.

boynum uzadı pelini görecem diye o yıllarda. bir de cam kenarında zilli. güneş girer gözüme.

güneşi mi sevdim pelini mi sevdim bilemiyorum.

halbuki yanımda sağ omzu duvar boyalı yeşim var. hem seninki gibi proleter onun babası da .

ben yanımdaki fakir güzelleri görmezden gele gele gidip geliyorum okula.

almancı binlerden birinin babası oğluna bmx almasın mı.

böyle sarı şişme kılıflar var önünde falan.

orada masumiyeti de yitirmeye başladık.

bu sefer hem taklu hem kıskancım.

ağlamak kar etmiyor fakir evinde. ağlamadım zaten.

yoksa yok dıbınakoyim.

derken bir gece.

baba eve gelir alkol bi milyon.

yanında rahmetli eren amca.

sen tut apartmanlardan birinin önündeki hüdaverdi bigibleti kap getir eve.

geceydi.

henüz taklu değildim. ( sabaha doğru belki )

lastiği patlak hüdaverdinin üzerinde hopluyorum.

lastiği yaptırmak bir kaç gün aldı zaar.

sonra küçükyalıdaki şimdiki kızılay binasının olduüu yerdeki parkta verdim çoşkuyu.

saçlarım ve kulaklarımdan akan rüzgar tak kokusunu da uçurdu öte mahallelere.

Dasaklarina kurban senin koca yürekli adam .

dıbını astarını gibeyim ben o okulun.

doğuranlarını gibeyim o öğretmen denilen kaltağın.

bir insan hep mi sigara kokar ecdadını gibeyim.

tamam ben de tak kokuyorum ama ben daha çocuğum anasını gibtiim.

durduk yere tokat atan bir kappe. sarışın dominant bir kadın.

herşey o kadının yüzünden taka sardı zaten.

ezik yaptı bütün sınıfı anasını gibtiim.

adam olan yok lan aramızda.

kitabını gibeyim onun ben.

amcası duymadı.

bende kızdan soğudum.

kazım da kırmızı montlu köylü kızını aldattı... başka bir kızla kırıştırdı falan...

sonra birden bişey oldu.

bu köylü kızına benzeyen ama aslında hiç de olmayan kızla ben bir cumartesi günü kitapçılar çarşısına gitmek içiçn buluştuk.

akşama kadar gezdik. dolaştık. ama arkadaşça.

derken kız dedi ki o gün yanlış seçim yapmışsınız.

kazım tuğbayı seçmeliydi. çünkü ikisi de ayran gönüllü.

sen de beni seçmeliydin.

dedi.

gitti.

sen de beni seçmeliydin... meliydin... liydin... din ... din ... din...

güllü ydü adı bu kızın. ve sonraki 3 senemin katili olacaktı.

Rezzz mk

çugulamak için girdim. ödüm çıktı huur evladı

Devamı yarın

hala iyi niyetliyim.

hala uslu bir çocuğum.

hala ideal evlatım.

sonra birşey oldu.

mezatlıktan geçip okula doğru giderken iki kız bana arkadan pişşşt dedi.

koşa koşa çıktım okulun önüne.

kazımı alıp döndüm kızların yanına.

dedim kazım bunlar yollu.

belki verirler de milli oluruz.

dıbını giberim ben onların ded kazım.

gittik ki kızlar bizim okulun birinci sınıfları.

üç tane kız. üçü de birbirinden paçoz.

ama meslek lisesi bu. manita olsun nefes alsın yeter.

paylaştık ızları aramızda.

ben yeşil montlu tıfıl olanı aldım.

kazım da kırmızı montlu köylü kızını.

ertesi gün buluşmalar falan derken sevgili olduk biz yeşilli tuğbayla.

tuğba ben senin ecdadını gibeyim.

sigara denilen illeti bu kaltak soktu ciğerime.

yine mezarlıkta el ele tutuşmalar falan derken tuğba beni bir ağacın dibine yıktı.

parfümünü seviyordum aslında.

ama bacakları gerçekten çok kısaydı.

dudaklarımdan kaptı beni tuğba.

dilini ağzımın içine soktu.

demek ki böyle oluyor öpüşmek falan deyip karşılık verdim.

elimi tutup eteğinin altına soktu.

ben ince çorap giymiş bir bacağın daha kaygan ve pürüzsüz olacağını düşlemiştim.

ama koltuğu ellemekten pek farkı yokmuş meğersem.

bir elimle de olmayan ya da yeni olmaya başlayan ama henüz başarılı olamamış göğüslerinin bulunması gereken yerleri elliyordum.

ama dona gelince duruyor aslında iyi niyetli bir genç olduğumu kanıtlamaya çalışıyordum.

böyle yiyişme günlerinden birinde duvarın dibinden bir ses duyuldu.

kim var lan orda dedi bir polis.

buyrun abi dedim biraz sonra yannanlara yan basacak genş olarak.

gelin bakiim buraya dedi.

ilk sene dersler iyi.

sevmeye de başladım koca makinelere hükmetmeyi,
parlak ölçülü sert materyallerle uğraşmak hoştu ( metal parçalardan bahsediyorum ) ( aklı gibten başkasına çalışmayan ergenler için açıklama)
tam o sırada bir zütoğlanı girdi hayatıma.

hamdi.

hamdi duyuyorsan buradan sana seslenmek istiyorum.

ananı gibeyim sonra inkar edeyim hamdiiiiiii.

hocalardan biri bu.

allahım gestapo subayı gibi.

ızdırab oluyor amcık herkese.

böyle mendebur bir bin tarih yazmadı.

kalın bağırsağını gibeyim ben onun.

beni dersten bırakınca kredili sitemin ne gibim bişey olduğunun ilk canlı örneklerinden biri oluverdim.

bu dersten kaldım ya.

okul uzadı. hem de daha birinci sınıfta.

ortaokulun sonuna doğru peder araba aldı.

yeşil bir volkswagen variant.

az var bu arabalardan türkiyede. porche ye benzer hafiften.

ama sadece tipi.

lise yıllarına gelip dayandım.

dayı kızı makine ressamlığı okuyor.

kıskandım nedense.

bende makine ressamı olacam dedim.

sınavdan aldığım ouan anca tesviyeye yetti.

yetmez olaydı.

ameleliğe ( teknik elemanlığa burada başladım ) ilk adımımı attım.

halbuki yazar olacaktım ben.

( sanki şimdi bir engel var da )

sonra reyhan,
sonra liber,
sonra cemile,

cemile de duuurrr.

huurydu cemile.

bugünün ve bu yaşın şartlarına göre belki değil ama o zamana ve o yaşın şartlarına göre huurydu cemile.

erkeklerden korkmuyordu. beni öğretmen dolabına sıkıştırıp pipimi ellediği gün anladım karıları gibmem gerektiğini.

ama buna cemilem ile başlamayazdım.

dudağımdan öptüğü gün, pipimi ellediği gün , tarihe işlenmiş istemsiz bir başarı oldu.

remen cemile beni iğfal etmişti.

tam o sıralarda 31 diye bir efsane geziyor okulun bahçesinde fısır fısır .

lan nedir bu.

hacı alıyon sabunu veriyon osmanın gözüne gözüne.

denedim.

başarılı da oldum.

ama o gece aklım zütümden çıktı.

ya yarınsabah pipim tıkanırsa,
ya doktora gidersek,
ya doktor "bu sapık bin 31 çekmiş" derse

allahııımmmm sana geliyorum...

sonra işedim geçti.

keşke tıkanaydı dıbınakoyim.

bir oyuncağa dönüştü 31 .

gece gündüzher fırsatta osmanı tokatlıyorum.

sonra yavaş yavaş geçti.

ama tam geçmedi tabi.