Evet çok ama çok değerli inci Sözlük yazarları ve Henüz yazar olmamış ama hikayelerimizi okuyanlar...
Uzuuuuun ama çok uzun bir aradan sonra tekrar sizlerle beraberim...

Bilenler biliyorlar, bilmeyenlerde bilsinler artık sözlükte hikayeler yazan bir abiniz bir kardeşinizim...
Yazdığım hikayeler genelde çok beğeni topladı bende bundan güç alarak sizlere herkesin yazdığı hikayelerden çok ama çok uzak şeyler yazdım...

Mesela ;
(bkz: ankara gün ışığı)
(bkz: ankara gün ışığı bölüm 2)
(bkz: ankara gün ışığı bölüm 3)

Sonra (bkz: perdenin arkasındaki kişi) ile birlikte 15 temmuz darbe girişimine farklı bir yerden göz atmıştık...

(bkz: inci sözlük marvel hikaye ağı) ile marvel kahramanlarının başından geçenleri okuduk...

Ve şimdide...



(bkz: yanan tekerler bölüm 1 ankara ayazı) hikayesine devam ediyoruz...

Arkanıza yaslanın ve hikayemizin tadını çıkarın...

wattpad linki : https://www.wattpad.com/user/Zerolegolas

Eskiden iyi bir işim vardı….
iyi bir aile…
iyi bir ortam…
iyi bir araba….
Her ne kadar burnu b.ktan çıkmasada….
iYi BiR KARDEŞ….
iyi bir hayatım vardı mesela….
Herkesin beni katil sanmasından hemen önceydi bunlar….
Şimdi hem herkesten gizlenmem gerekiyor….
Hem de kardeşimin katilini bulmam…
Ailem kardeşimi öldürdüğümü sandıkları için benden nefret ediyor….
En yakın arkadaşlarım onları yüzüstü bıraktığımı sandıkları için benden nefret ediyor…
Anlayacağınız Her şeyimi kaybettim….
FAKAT ŞiMDi ONLARIN BENDEN ALDIKLARINI BENiM ONLARDAN ALMA VAKTiM GELDi….
HER ŞEYi HEMDE….
FAZLASIYLA….

Ankara emniyet müdürlüğünün kapısından siyah renkli bir LANCER EVO giriyordu. Araç girmeden önce nizamiye binasındaki polislere bir şeyler söylemiş sonrasında karşılıklı gülmüşlerdi.
- Alper dün gene yapıştırmışın 3 kişiyi asfalta ?
- Öyle oldu abi….söyledim gelmeyin dedim inandıramadım
- Kaçı gördün en son ?
- Abi 180’den sonra titreme yapıyo araba göstercem bakalım ne diyecekler….senin ufaklık nasıl oldu abi ?
- iyi iyi zararı yok…..büyüsünde senin yanına vericem öğretirsin bir şeyler artık..
- Hhahahaha inşallah abi…bi büyüsünde bakarız
- Tamam hadi sen git Amirim seni sordu 15 dakika önce….
- Tamam abi hadi iyi nöbetler sana.
Genç adam arabasının park ettikten sonra birkaç kişi ile daha selamlaştıktan sonra içeri girdi…direk CiNAYET BÜRONUN YOLUNU TUTTU…

içerde uzun saçlı bir polis vardı yanındaki sakallı başka bir polisle konuşuyorlardı.
Alper’i görünce uzun saçlı olan polis Nerdesin la sabahtan beri Behzat Amir seni bekliyor dedi.


Geldim la işte dedi Alper odaya girmeden önce arkasına baktı ve
“ Hayalet…..Amirim çok sinirlimi la bugün “ diye sordu
Gir bakalım diye cevap verdi Hayalet……sonra yanındaki uzun saçlı olan polise bakarak “ LA BU iLK GELDiĞi GÜN ENTEL DANTEL BiR ŞEYDi….BUNUDA KENDiNiZE BENZETTiNiZ LA AKBABA” dedi.
Alper içeri girdiği zaman kapının hemen yanında oturan kilolu olan polis “ AHA ALPER GELDi “ dedi.

NERDESiN LA SABAHTAN BERi dedi bıyıklı olan polis….
- Geldim abi….
- Nerde geldin lan saat kaç oldu daly. rrak
- Evet biraz geciktim abi…
- Anlat bakalım la ne oldu dün gece….varmı bi iz YASiNLE ALTAYDAN….yakaladığın bir şeyler
- YOK ABi….HiÇ BiR iZ YOK….AMA BiR KAÇ iPUCU YAKALADIM…..
Genç adam CiNAYET BÜRO ile beraber çalışıyordu anlaşılan….
Alper kardeşinin katiline çok yaklaşmıştı….
Alper odadan çıktığı zaman kilolu olan polisle birbirlerine bakarak gizli gizli sırıtıyolardı. Arkadan Behzat Amir bağırarak NE SIRITIYONUZ LAN diyerek bağırdıktan sonra suratları aniden ciddileşti ikisinin.
Alper Kilolu olan polise bakarak “ Harun bu akşam bi yarış daha var Eskişehir yolunun üzerinde bende orada olucam….bi kaç tane şüpheli olan araba var…plakalarını sürekli ya değiştiriyorlar yada hiç takmıyorlar…resimlerini çekip atarım sana sizde bakarsınız olurmu “ dedi.
Tamam dedi Harun…sen resim işini ayarla hayaletle akbaba’ya iletirim ben….Amirimle bende şu keçiörende dereye atılan adamla ilgili bi kaç yere gidicez dedi.
Tamam dedi Alper…ben çıkıyorum eve geçicem akşam tekrar haberleşiriz….

Alper aracına binerek tekrar emniyet müdürlüğünden ayrıldı. Eski evinde kalamayacağı için kendisine barınacağı hem ucuz hemde içinde konaklayabileceği bir mekan ayarlanmıştı. Ostimde boş bir atölye ayarlanmıştı. içini de Alper kendine göre dizayn etmişti. Hem arabasıyla yanyana uyuyabiliyor hemde gözlerden uzak kalabiliyordu ki zaten asıl önemli olanda buydu..
Öteki atölyelerin olmadığı bir yerdeydi burası dolayısı ile kimseyle selamlaşmadan direk içeri girebiliyordu. Ruh gibi geziyordu ortalıkta ama aslında bu hali hiçte hoşuna gitmiyordu. içerisi çok sessiz oluyordu ve sessizlik demek genelde aklını dinlemek anldıbına geliyordu.
Aklı hiç yerinde olmuyordu genelde….sürekli ona bir şeyleri hatırlatıyordu….
CENK’iN KATiLiNi BULAMADIN gibi mesela….yada ESKi HAYATINDAN ESER KALMADI UMARIM BiLiYORSUNDUR gibi…

Çok fazla üzerine geldiği zaman bu düşünceler,ailesinin evini uzaktan gören bir yere geçer oradan evi izlerdi. Bu biraz olsun aklındaki düşüncelerden uzaklaşmasını sağlardı ama eninde sonunda beynindeki çivi biraz daha derine iner ve canını yakmaya başlardı.
işte o zamanlarda da arabasına atlar ve deli gibi sürerdi…
Ancak o zamanlarda kendisi olabiliyordu.
Eve geçip direk uyudu Alper. Yatağı arabasını görebilecek bir yerdeydi gözlerini açtığı zaman arabasını görmesi lazımdı ilk olarak sonra geri kalan hayati fonksiyonları devam edebilirdi ama önce arabası olmalıydı….
Sonra nefes almayı düşünmeliydi….
Vakit akşam olduğu zaman Ankara’da yağmur yağmaya başlamıştı…
Gök yarılmıştı adeta..yarılmış sanki oluşan yırtıktan aşağı su boşalıyor gibiydi…arada şimşekler çakıyor ve evinin içinde kısa süreliğine flaş etkisi yaratıyordu.
Oluşan bu kısa parlamalar gözlerini almış olacakki Alper gözlerini araladı uykusundan.
Arabasının içinde bir adam vardı….
https://www.youtube.com/watch?v=IFDV-TkbRI8
Alper sakin bir şekilde yerinden kalktı ve yavaşça yürüyerek arabasına doğru yöneldi. Kapısını açtı ve şoför koltuğunun yanındaki koltuğa oturdu…..
Şoför koltuğunda ölmüş olan kardeşi Cenk vardı…Alper’i her gün bu şekilde ziyaret ederdi Cenk….yada Alper kafayı yemek üzereydi…arasındaki o ince çizgiyi bilemiyordu Alper….
---YANAN TEKERLER BÖLÜM 2: KARANLIK iNTiKAM---

- Nasılsın kardeşim ?
- iyim Alper….sen nasılsın…
- Bıraktığın gibi işte….yarı ölü…
- KATiLiMi BULABiLDiN Mi ?
- Hayır…
- Bugün neler yaptın peki ?
Bugünlerde havaların ısınmasıyla yarışlar tekrar başladı…arabayı değiştirdim biliyosun.. Opel’i aldılar elimden şimdi ne halde onu bile bilmiyorum…gerçi bilmekte istemiyorum.. polisler beni hapise yolladılar senin katilin olarak beni gördüler…gerçeği onlara anlattım ama beni dinlemediler biliyormusun…benim seni öldürebileceğimi düşündüler…

Beni sen öldürmedin mi diye sordu Cenk….
Seni ben mi öldürdüm kardeşim diye sordu Alper….

Güldü Cenk…Gülerken dişlerinin arasından pıhtılanmış kan parçaları çıkıyordu…
Bir polis çıkardı beni hapisten….adı Behzat olan bir polis bu….ekibide sağlam üstelik…tam senlik bi adam bile var…adı HAYALET…adamı göremiyosun adeta…su gibi…bir anda ortadan kayboluyor…senin gibi yani..
Akbaba diye bi adam var sonra…kimin ne zaman öleceğini biliyor…ölüyü koklayabiliyor….enteresan bi adam…
Bide harun var….kilolu böyle hayvan gibi….behzat abi yanından ayırmıyo bunu….başı belaya girmesin diye heralde çünkü bi keresinde Eda bunu tersleyince içmiş içmiş sonra eline almış telsizi SEViYORUM MERKEZ diye bütün emniyete yayın yapmış öküz…
Herneyse yarışlar tekrar başladı Ankarada ve tüm hızıyla devam ediyor bugünlerde hatta gece olsun bende gidicem orada seninle ilgili birşeyler bulmam gerekiyor…zaten Behzat abi bu yüzden çıkardı beni hapisten…onların ulaşamayacakları yerlere ben daha kolay girebilirim…
Alperenle Eray’ın tayinini çıkardılar. Benimle bağlantıya geçtikleri ve senin hakkında topladıkları bilgileri paylaşmadıkları için. Onlardan ses seda yok

Altay ve Yasin’den de haber yok….Ankara’yı alt üst ettim yoklar….
Öncelikle onları bulmam lazım tek başıma bu işin altından kalkabileceğimi sanmıyorum….fakat onları da bulabileceğimi sanmıyorum….ne yapacağımı bilmiyorum kardeşim….
inan bilmiyorum…

Öldürüldüğüm yere gittin mi hiç ? diye sordu Cenk. Göğsündeki parçalanmış kanlı delikten kan sızıyordu sürekli….
Gittim tabi ki dedi Alper… tabi ki gittim… Ama orada bulabilecek hiçbir şey yok kardeşim… Orası sanki bu dünyadan olmayan bir yer… Çok elzem durumlar dışında oraya gitmiyorum bile…
Ölümünden sonra tekrar bombalar patladı Ankara’da çok insan öldü….seni kullandıkları gibi başkalarını da kullandıkları ortada…

Bunu yapanlardan birisi senin katillerinden biri olabilir kardeşim….mutlaka bulmalıyım onları….
Bundan eminim Alper….beni öldürenleri bulacağından eminim…
Alper arabadan çıktı yatağına doğru ilerledi ve yattı….
Aradan 5 dakika geçtikten sonra saatinin alarmı ötmeye başladı… dışarda hafif bir şekilde yağmur yağıyordu… Arabasına doğru baktı… içi boştu arabanın…

Behzat’ın Alper’i hapishaneden çıkardıktan sonra buraya yerleşmesini müteakip neredeyse her gece Cenk, Alper’i bu şekilde ziyaret eder olmuştu…ziyaretlerin hepsinde de Alper kendini yataktan uyanmış bir şekilde buluyordu….
Saatin alarmını susturduktan sonra üstünü giyinmeye başladı….arabasına doğru ilerledi…kapısını açarak içeri girip Şoför koltuğuna oturdu….garipti ama koltuk az önce sanki birisi oturmuş gibi sıcaktı…Alper şaşırmadı buna….Zira bu alıştığı bir şeydi artık…

Anahtarı çevirdiği zaman motordan çıkan ses onu rahatlatıyordu… Dışarı çıktığı zaman elindeki kumandadan koca kapının kapanmasını sağlayacak düğmeye bastı. Sonra bir süre dışarda motoru susturarak bekledi. Yağmurun arabanın tavanında bıraktığı sesleri dinledi bir süre sonrada dışarı çıkarak yağmurun toprakta bıraktığı kokuyu içine çekti… Bu kokuyu küçüklükten beri çok severdi Cenk ile birlikte yağmur yağdığı zamanlar dışarı çıkarlar ve sırılsıklam bir şekilde eve dönerlerdi… o kadar tatlı çocuklardı ki anneleri onlara kızamaz ama genede kızmış gibi yapardı… Özlüyordu o günleri…
Çisil çisil yağan yağmurun altında bir süre durduktan sonra arabasına bindi ve istanbul yoluna çıkarak arabaların arasında hızlı bir şekilde yol almaya başladı…

Vakit gece yarısına doğru geliyordu… Bu yüzden trafik çok kalabalık sayılmazdı zaten saat 10 dan sonra Ankara’da belli başlı yerlerde trafik olurdu….Etimesgut’un içinden geçtikten sonra Eskişehir yoluna çıktı….Bilkent tarafına dönüğü zaman aşağı yukarı 15-20 aracın hazırda beklediğini gördü. Kendi arabasını da müsait bir yere çektikten sonra arabadan çıkmadan etrafı izlemeye başladı….peşinde olduğu arabalardan şu ana kadar hiçbirisi gelmemişti….telefonunu açtı ve bir numara çevirdi….

- Alo Behzat abi…
- Heeeaaaaaaa
- Abi ben şu an Bilkent köprüsünden girdim…iç tarafa doğru bi yerdeyim…
- Ordamı la arabalar ?
- Abi şu an hiçbirisi yok ama muhtemelen gelirler….
- Tamam la tamam sen orada dur….çektiğin resimleri edaya gönder…bi araştırsın bakalım
- Tamam abi….haber vericem ben size…
Telefonu kapattıktan sonra genç bir çocuk arabanın cdıbını tıklattı…Alper camı hafifçe araladığı zaman genç konuşmaya başladı….

Abi dedi… şuradaki Mazda’nın içindeki kişi seninle kapışmak istiyor dedi…
Genç parmağı ile Mazdayı gösterince araba selektör yaptı Alper’e doğru…
Tamam dedi Alper…neyine yarışacağız ?
10.000 TL si varmış…eğer sendede o kadar varsa parasına yarışacakmış…eğer yoksa anahtarına yarışmak istiyor…
Tamam param var. Haber ver hemen çıkalım yola…
Tamam dedi Genç sonra karşıdaki aracın yanına giderek bir şeyler söyledi şoföre.

ilk hareketlenen Alper oldu yavaş hareketlerle arabasını yola doğru çıkardı arkasından Mazda geliyordu. Mazda’nın camları film ile kaplıydı ve içerisi neredeyse hiç görünmüyordu.
Yolun ortasında bir müddet yan yana bekledi iki araba. Önlerinden yavaşça yürüyen bir kız iki arabanın ortasında durdu ve yavaşça ellerini havaya kaldırdı o sırada Mazda motorun sesini duyurmak istercesine gaza basmaya başladı. Alper’in arabasından neredeyse hiç ses çıkmıyordu sadece motoru sıcak tutmak adına yavaşça gaz veriyordu o kadar.
Kız ellerini aşağı indirmesiyle arabalar ileri doğru atıldı…

Alper vitesi ikiye attığı zaman koltuğa biraz yaslanmıştı…zaten devir saati hemen üçüncü vitesin geldiğini haber veriyordu…
Vites büyüttüğü zaman Mazda’nın bir kaput boyu önüne geçmişti….
Sonra bir vites daha büyüttü… bu seferde Mazda’nın bir araba boyu önündeydi…beşinci viteste artık aralarında iki saniye fark vardı Mazda ile ilerden yolun iki tarafına koyulmuş kırmızı meşale fişekler göze çarpıyordu. Bu demek yarışın orada bittiğini anldıbına geliyordu…
Bitiş çizgisinden ilk geçen Alper’in Evosuydu.
Frene hafifçe basarak arabasını sağa doğru yanaştırdı Alper sonrada yavaş hareketlerle arabadan indi Mazda hemen ön tarafında durmuştu onunda içinden Şoförü inerek Alperin arabasına doğru yürümeye başladı.
Ortada buluştuklarında ikisinde de en ufak bir agresiflik yoktu.