Ekşiden çalıyor beyler arastirin

Baş animasyon editörü durdu ve filmi kare kare geri sarmaya başladı. Kareyi bulduğunda gördüğümüz şey korkunçtu. Küçük bir çocuk cesedinin fotoğrafıydı. Altı yaşından daha fazla olamazdı. Yüzü yamru yumru olmuş ve kan içindeydi, yuvasından fırlamış tek bir göz yanağından aşağı sallanıyordu. Bir tek iç çamaşırı dışında çıplaktı ve midesi kesilip açılmıştı, iç organları dışarı fırlamıştı. Bir kaldırım kenarında öylece yatıyordu.

aaaaaa ne kadar ilginc o kadar ilginc ki osturmadan sicmaya gidiyorum

işin en korkunç tarafı resimde fotoğrafçının gölgesi de vardı. Cesedin etrafında ne polis bandı, ne kanıt etiketleri veya işaretleri vardı, zaten açısı da kanıt teşkil etmek için tamamen yanlıştı. Fotoğrafçının çocuğun ölümünden sorumlu kişi olduğu açıktı. Elbette dehşete düşmüştük, ama birazan bunun iğrenç bir şaka olduğunu farkedeceğimiz umuduyla izlemeye devam ettik.

Ekran hıçkırarak ağlamakta olan Squidward’a geri döndü, sesi her zamankinden daha yüksekti ve karede sadece vücudu vardı. Gözlerinden yüzüne doğru kan damlaları dökülüyordu. Kan damlaları da oldukça gerçekçi bir stilde çizilmişti, sanki dokunsan kan parmaklarına bulaşacaktı. Arkadaki ses artık ağaçların arasından koşarak geçen bir fırtınanınkine benziyordu, kırılan ağaç dallarının sesini bile duyabiliyordunuz. Derin bir bariton seste yükselen kahkaha artık daha sık yankılanıyordu. Yirmi saniye kadar sonra, ekran gene büküldü ve bir anlığına tek bir fotoğraf gösterdi.

Bekliyoruz panpa korktum ama biraz ne yalan söliyim

Editör geri dönüp kareyi bulmakta tereddütlüydü ama yapmamız gerektiğini biliyorduk, o yüzen geri döndük. Bu sefer fotoğraf küçük bir kızı gösteriyordu, aynı geçen fotoğraftaki kızın yaşlarında. Yüzüstü yatmıştı, saç tokaları yanında, kanlar içindeydi. Onun da sol gözü çıkmış, dışarıdaydı ve sadece iç çamaşırı giyiyordu. Aynı önceki fotoğraftaki gibi burada da ceset sokağın ortasındaydı, ve katilin gölgesi, aynı biçim ve boyda, cesedin üzerine düşmüştü. Kusmamak için kendimi zor tuttum, ve stajyerlerden biri, odadaki tek kadın, dışarı koştu. Bölüm devam ediyordu.

Rezervasyonullah

ikinci fotoğraf görünükten beş saniye kadar sonra Squidward sustu, bütün sesler de sustu, aynı bölüm ilk başladığındaki gibi. Dokunaçlarını indirdiğinde gözleri, bölümün başındaki kalabalık gibi hiperrealist bir yöntemle yapılmıştı, gerçek gibilerdi. Kanıyorlardı, kan içindeydiler, ve titreşiyorlardı. Squidward izleyicileri izler gibi ekrandan dışarı bakıyordu sadece. On saniye kadar sonra, tekrar ağlamaya başladı, bu sefer gözlerini kapatmıyordu. Ses kulaklarımızı delecek kadar yüksekti, hıçkırıkları çığlıklara karışıyordu. Gözyaşları hızla gözlerinden inerken rüzgar sesi, derin gülme sesiyle geri geldi ve bu sefer fotoğraf en az beş kare kadar göründü.

Editör fotoğrafı dördüncü karede durdurup geri sarmaya başladı. Bu sefer fotoğrafta aynı yaşlarda bir erkek çocuğu vardı, aynı şekilde gözü çıkmıştı, fakat sahnede farklı bir şeyler vardı. Büyük bir el çocuğun iç organlarını karnındaki geniş yarıktan çekiyordu. inanması güçtü, ama bu sahne oynuyordu. Editör beş kareyi birden oynattığında kusmaya başladım. Animasyon ve ses ekibi şoka girmişlerdi. Beş karenin beşi de bir video gibi oynuyordu. Elin iç organları yavaşça çektiğini, çocuğun gözlerinin ele döndüğünü, iki kere kırpıştığını gördük

Baş editör durmamızı istedi, çizgi filmin yaratıcısını çağırmak istiyordu. Bay Hillenburg onbeş dakika kadar sonra yanımıza geldi. Niye çağrıldığını anlamamıştı, editör sadece bölümü oynattı. Bir kaç kare gösterildikten sonra bütün çığlıklar ve sesler tekrar durdu. Squidward gene sadece ekrana bakıyordu, üç saniye kadar. Ekran çabucak Squidward’ın yüzünden uzaklaştı, derin ses ona “YAP ARTIK ŞUNU” dedi ve Squidward’a bir silah uzattı. Squidward silahı aldı, hemen beynine dayadı ve tetiği çekti. Gerçekçi kan ve beyin parçaları arkasındaki duvara dağıldı ve geri sıçradı. Bölümün son beş saniyesi Squidward’ın cansız bedenini yatağında gösteriyor. Yana düşmüş. Dışarı fırlamış tek gözü, yerde kafasından kalanlara dalmış bakıyor. Ve daha sonra bölüm bitiyor.

eee amk

Bay Hillenburg tabii ki çok kızdı. Ne olup bittiğini sordu. Bu noktada insanların çoğu odayı terk etmişti, yani bölümü bir daha izleyecek bir kaç kişi vardı benimle beraber. Bölümü iki kere izlemek beynime kazınmasına sebep oldu ve bugün bile kabuslar görüyorum. Odada kaldığıma pişmanım.

Düşünebildiğimiz tek teori çizim stüdyosundan buraya uzanan zincirde birinin bölümle oynadığıydı. Oynamanın ne zaman gerçekleştiğini anlamak için baş teknoloji uzmanı çağrıldı. Dosyanın analizi bölümün üzerine yeni materyal yerleştirildiğini gösteriyordu. Fakat bölümün değiştirildiği saat, bizim izlemeye başlamamızdan sadece yirmidört saniye önceydi. Bütün ekipman yabancı programlar ya da teklemeler var mı diye kontrol edildi, zaman göstergeleri yanlış olabilir mi diye bakıldı, ama her şey yerli yerindeydi. Ne olduğunu bilmiyoruz, bugüne kadar kimse de bulamadı.

Fotoğrafların gösterdiği şeyler sebebiyle bir soruşturma da açıldı, ama bir şey çıkmadı. Gördüğümüz çocuklardan hiçbirinin kimliği bulunamadı, fotoğraflardan fiziksel kanıt filan da çıkmadı. Daha önce doğaüstü olaylara inanmazdım, ama başıma bir şey geldiği ve bunu hiçbir şekilde ispatlayamadığım için şimdi her şeyi iki kere düşünüyorum.

Yazmicanmı amk

Rezerved

Rez izlerim bi ara

edit: tuvalette asıldıktan sonraki 10 dakika incide gezerim yine aynı kafayla okurum yerine izlerim yazmışım

Ta ta ya oldun ciq

Rez amk hızlı yaz