ayağa kalkacak halim yok. öylece günlerce oturabilirdim orda.
kanım çekilmiş.
hissizleşmek kelimesi dakikalar içinde beni ele geçirmiş.
tek his olarak kaldı içimde, yüreğimde,düşüncelerimde.
mutluluk kavramı olarak yaşıyor hala.
kardeşim gibi sevdiğim adamın kalk gidiyoruz demesini hatırlıyorum.
içimden konuşuyorum.
nereye gitsem o fark eder mi nereye gittiğimiz.

balıkçı barınakları vardır burda.
hadi geldik deyişiyle yine önümde beliren mutluluk silüetinden uyanmıştım.
arabanın kapısını açtığım da yürümek bile istemiyordum.
içeri girdik.
karşımda rakı sofrası.

hiç bi zaman kendimi zil zurna sarhoş edecek kadar içki içmedim.
bu akşam diyorum adımı bile hatırlamayayım.
nerde olduğumu unutayım.
bi yanda kardeşimin tesellileri.
bi yanda şarkılar türküler peşpeşe geliyor.
sarı gelin, mihriban derken o şarkı geldi.
ali kınık - çocuk gibiyim.
bizim şarkımızdı.
değiştirecekti kardeşim dur dedim.
rakı bitmişti son kadehim vardı önümde.
sigaradan bi nefes aldıktan sonra barda ki rakıyı mideme değil yüreğime gitsin diye içtim.
gitsin de ne var ne yok uyuştursun.

gözümden yaş süzülüyor nası bu duruma düştüğümü sezemiyorum.
kardeşimin yanında ağlıyorum.
bi gün hayatına seneler sonra giren bi kız bütün güçlerini çekip senden alabiliyor.
kalıyorsun öyle zapzayıf.
düşünecek güç bırakmayacak kadar etkiliyor.

alkolün etkisiyle adımı, nerde olduğumu ne yaptığımı niye burda olduğumu bile hatırlamıyorum.
ne düşünmeye çalışırsam çalışayım aklıma ilk gelen oluyor yine.
çaresizlik.
kendimi bile unutmuşum seni yine hatırlıyorum.

eve gelip uyumak istiyorum.
kapının önünde arabadan inince sen git diyorum kardeşime.
kapıyı açıyor anahtarımla.
apartmana giriyorum.
arkadaş gidince çöküyorum merdivene.
dakikalarca anlamsız bi şekilde öyle kapıya doğru baktım durdum.
şöyle bi silkelenip eve güç bela attım kendimi.
odaya girdim üstümü değiştirmeden yatağa bıraktım kendimi tavana baktığımda yine onun yüzü.
gülümsüyor.
ilk defa gülüşüne ağlıyorum.
ölesiye sevdiğini biliyorum demişti bi gün.o sözü hatırlıyorum.
ölümüm geldi heralde.
günler, aylar geçtikçe fark ettim ki ölüden beter bi hal almaya başladım.

yaşadığım şeylerden pişman değilim.
pişman olsam zaten aşk olmazdı.
ne sevdik be kardeşim derim aklıma gelince.

mihriban hikayesini anlatır dururdu sürekli.
senelerce süren ama mutlu sona ulaşılamayan bi aşk hikayesi.
ben abdurrahim karakoç oldum sen mihriban.
kavuşamadığımız, kavuşamayacağımız bi aşk hikayesi oldu.

Yar deyince kalem elden düşüyor
Gözlerim görmüyor aklım şaşıyor
Lambada titreyen alev üşüyor
Aşk kağıda yazılmıyor Mihriban..

hala resmine baktığım zaman hayat sanki son bulur.
kalbim durur, dilim tutulur..

bugün tekrar başa döndüm.
her gün bir önce ki günün tekrarını yaşıyorum.
oturuyoruz arkadaşlarla 3 kız 3 erkek.
içlerinden birisi senin yakın arkadaşın.
can alıcı soruyu soruyor dayanamıyor daha fazla.
siz neden ayrıldınız ?

ona göre bi soru, sana göre anlamsız kelimelerden oluşan değersiz bi cümle.
benim hayatımın can alıcı noktası.
geri kalan ömrümün kilidi.
anlaşamadık diyorum.
hakkında çok iyi şeyler söylemişti diyor.
dalıp gidiyorum.
sert esen rüzgar ortamda ki soruları duymamam için elinden geleni yapıyor.
kendime bile inanmayan bir adam oldum.
biri elimden tutmaya çalışıyor.
belki ilahi bi güç, belki içimde güçlü kalmaya çalışan son parça.

kim ayrıldı sorusunu işitiyorum.
ağzımdan çıkan tek bi söz o diyorum.
kendi kendime saatlerce konuştuğum yaşanmışlıkları bir kaç kelimeyle kestirip atıyorum.
fark ettiğim şeylerden biri ne kadar konuşursam ne kadar düşünürsem o kadar acıtıyor.

kalkıyoruz bizim arkadaşlarla ayrılıyoruz.
otobüse biniyorum eve gelmek için saat 7 gibi.
hava soğuk.
havanın soğuk olması beni etkilemiyor.
ruhum daha da soğuk.yüreğim buz tutmuş.
otobüse biniyorum.
yarım saatlik yolda dinlediğim iki türkü farklı alemlere yol almamı sağlıyor.
sanki eve gitmiyorum.
rüyalara koşuyorum.
http://www.youtube.com/watch?v=VHtRfezgG0A
http://www.youtube.com/watch?v=exKLbNtwwr4

eve geldiğim de o kadar yaşanmışlıktan geriye kalan 2 parça şeye gidiyor elim.
yıldızlı tokan, bide sana memleketindeyken yolladığım hediyenin kargo kağıdı.
tokayı alıyorum elime.
sihirli mi anlamadım ama hala kokun var üzerinde.
derin derin çekiyorum kokuyu içime işlesin diye.
kapalı bi yere koy demiştin sigara kokmasın.
ben o kokuyu içime hapsetmişim.

avucumun içinde sıkıştırıyorum tokayı.
kime, neye,niye isyan edeceğimi bilmiyorum.
isyan etsem ne değişecek geri gelecek misin ?
yaş süzülüyor gözümden.
kaç ay oldu ulan diyorum kaç ay.
en azından hafiflesin diyorum.
aksine günden güne artıyor.

yatağa uzandığımda yine o günlere geri döndüm.
şimdiki zaman kavramı yok olmuş gibi beynimde.
ta en başa gittim konuşmaya başladığımız o güne.

okulda ali kınık konseri var.
tarihini söyledim sınıfta gelmek isteyen olur diye.
sınıftan pek kişinin geleceğini düşünmüyorum keza bizim arkadaşlar bile geç saatte olduğu için gelmek istememişti.

konseri pazartesi günü olarak söylemişim.
salı günüydü.
bi söz ne kadar önemliymiş bizi dersten edip o kadar beklettin diye bi mesaj gelene kadar farkında bile değildim tarihi yanlış verdiğimin

kabahat işlemişiz.
kalan derslerin imzasını atarım yerine dedim kusura bakma.
nerden bileyim o gün konser için beklettiğim insanın hayat boyu gerçekleşmeyecek bi hayal için beni bekleteceğini.

dersler, siyaset hava su derken aşağı yukarı 1 ay konuştuk.
vize zamanları geldi.
yarın gelde sana şu notları vereyim mesajı geldi.
ne yalan söyleyeyim bu teklif hoşuma gitti.
olur verdim.
ama ne yalan söyleyeyim bi senedir aynı sınıftayız gerek benim okula gitmemen gerek onun gelmemesi sebebiyle sesini bile duymamışım.
inceden bi heycan var ama o zamanlar sert insanım çok emin olmadıkça asla pas atmam karşı tarafa.