Bu şarkıyla dinleyin : https://www.youtube.com/watch?v=HNY5zCbcIXU
dilimi yutacaktım Aysu yerde kanlar içinde yatıyordu Gözlerim doldu Annem deseniz gördüğü karşısında baka kalmıştı. koşup aysunun başını dizlerime koydum ve Ağlayarak Göğüs hizasını delen mermi yuvasını kapatarak akan kanı durdurmaya çalsıyordum Aysu hayır Aysu bırakma beni ddiye nidalar atarken Aysu sağ eli ile göz yaşlarımı siliyordu bana "Burak Seni Seviyorum" dedi şaşırdım dilsiz bir kız nasıl konuşabilir diye. hemen efendım dedim Ağlamaya başladı kızın konuştuğunamı sevineyim vurulduğunamı üzüleyimd erken babama baktım ve ambulansı aramasını istedim "Aysu ise ambulansı aramaya gerek yok o kadar ömrüm kalmadı dedi" ve başını babama çevirdi " sizede çok teşekkür ederim bana babalık ettiniz" dedi ve tekrar bana döndü " Keşke Böyle bir zaman diliminde karşılaşmasaydık, keşke başka bir devir de başka bir zamanda karşılaşabilseydik belki daha iyi olabilirdik" derken ağzını kapattım konuşmaması gerektiğini söyledim ağlıyorum baba birşeyler yapalım dedim hadi baba lütfen dıyorum kızı kucaklayıp arabaya doğru zütürdüm kucagımdayken bana o umarsızca bakışı gözlerimin önünden gitmiyor hemen aşşağıya indik ve arabaya bindik hala yaşıyordu durmadan bana bakıyordu bense üzülme iyleşeceksin bak körfezzdeki anılarımızı düşün diyerek söylemlerde bulunuyordum kız sadece bana bakıp gülümsüyordu babama ise hızlı olamsını ikaz ediyordum bir an kızın başı geriye doğru düştü bilibci gitmiş olması gerek ki göz bebekleri göz kapaklarının aardına saklandı babama daha hızlı derken Bahat hastanesine vardık. içeri girer girmez doktor yokmu diye bağırdım emen sedye falan getırdıler ustune koydum o ana kadar hala elımden tuuyordu ama bılıncı yoktu direkt ameliyata aldılar bende kapısında beklıyorum üstüm başım kan içinde

üstüm başı kan içinde ağlıyorum bir yandan bir yandan aysu diye bağırıyorum hastanedeyim babamlar zor tutuyor biri an içerden doktor çıktı doktora "doktor bey aysu nasıl" dedim " o da durumu kritik ama Allah büyük" dedi ne demek durumu kritik dedim doktorun yakasına yapıstım ve "hastayı kurtaracaksın doktor baska caren yok" dedim ellerini yakamdan cektı ve içeri tekrar girdi. babama baba ben gidiyorum dedim nereye dedi baba bunları onların yanına bırakmayacağım dedim ve hızlıca dışarı çıktım etrafıma baktım güneş annımdan vuruyor hemen eve doğru koştum üstümü değiştiirip abılerını bulmaya gidecektim ki eve girdim üstümü değişitim tam dışarı çıkacakken kapının solunda babamın yere attığı silahı gördüm alıp dışarı çıktım ve karadeniz mahallesinde oğru gittim otobüsle reşit pasadan 4.levent metroya bindim oradan edırne kapıya oradanda minübüsle karadenız mahallesıne gıttım yanlıs olmasın 2 saat gıbı bır sürede gittim gider gitmez aysuların evine doğru ilerledim ve bağırdım çıkın lan dışarı dedim kimse çıkmadı kapıyı çaldı kimse yok oara telefonum çaldı arayan annemdı telefonu açtım o sıra kapıyı abisi açtı ve silahı çıkarı ona doğrulttum efendım anne dedim baba burak üzgünüm dik dur ama aysu kurtulamadı dedi... o an yıkıldım gözlerim doldu telefona cevap bıle veremedım telefon alo alo alo nidaları eşliğinde yere düştü düşer düşmez dolan gözlerimi sildim ve abisine "hüzünlü bir ruh insanı, bir mikroptan bile daha hızlı öldürür" dedim ve kafasına tek kurşun acımadan sıktım. aabisi yediği merminin etkisinden geri geri attı kendini bir daha sıktım emın olun sıkarken gözümü bile kırmadım zaten ardından yere kapaklanana kadar şarjörü boşalttım ...
https://www.youtube.com/watch?v=HNY5zCbcIXU