Kafasını yere eyerek. En son senin omzunu tutuyor ortalıktan yardım istiyordu seni ambulansa bindirdikten sonra biri gelerek onu alıp zütürdü. Polis anlatırken ben sadece tek taraflı seyir ediyordum bir an ayağı kalkmak istedim ama bedenimi kaldıramıyordum sevdiğim kadın ortada yok ve ben orada sadece yatmakla mükelleftim. Elimden hiç bir şey gelmiyordu tek yapabildiğim ağlamak olacak ki etrafımdaki insanların bana acıca baktıklarını gördüm ve bir yandanda istemsizce bağıtıyordum “Aysu nerede aysu nerede” diye ama hiçbir reaksıyon alamamaştım ne annemden nede polisten sinrlendim bırakn benı gitmek istiyorum diye bağırıyorum fakar bıraksalar dahi yerimden kalkamayacak gibi oldum. Ben bağırdıkça beni sakinleştirmeye çalısıyorlardı aniden sağ kolumun eklem yerinin 5 santim kadar aşağısına bir iğne saplandı sadece o acıyı hissetim 2 3sarsıldıktan sonra uyuya kalmıştım rüyalar için de rüyalar görüyordum her rüyam Aysuya çıkıyordu yaşadığımız güzel günler geliyordu aklıma sonra birden bire uyandım sadece tava bakıyordum ardından kafamı sağ arafa doğru çevirdim Annemi gördüm uyaya kalmıştı uzun zaman sonra ilk defa ellerimi kaldıra bildim ellerimi kaldırdım ve Anneme dokundum aniden üperdi ve beni görünce gülümsedi Anneme ilk sorduğum soru aysu nerede olmuştu Annem bana bakarak “büyük ihtimalle Aysunun babası aysuyu alıp buralardan taşındı, aksi taktirde çoktan buraya gelmesi lazımdı” dedi annem bunu duyar duymaz daha da sinirlendim aniden yataktan kalktım ilk defa ayağa kalkar gibi bir an sevindim Annem kolumdan tuttu ve ereye gidiyorsun aysu yok ortada dedi Bırak Anne gidicem dedim annemi ittirdim yatağa oturdu. Sağ sol tarafımda bulunan dolabı açtım ve elbiselerimi giyip herkesten habersizce hastaneden kaçtım nerede olduğumla alakadar hiçbir fikrim yoktu hemen önceden gördüğüm mavi minübüs önümdn geçiyordu tabelada yeni çiftlik-kambağ yazıyordu zaman geçirmeden bindim ve adama bir tane yeni çiftlik alırmısın diyerek yoluma devam etim 24 dakıka gibi bir sürede yeniçiftlik meydanına geldim hızlı adımlarla Aysuların evıne doğru ilerliyordum sağıma soluma bakmadan. ilerlerdim ben ilerledikçe ayağımın altındakı asfaltın titreme seslerini hissedebiliyordum ve nihayet Aysuların kapısına geldim kapıyı tıkıradım. ilkde kimse amadı 2. Kez tıkarım ses yok bir yandan bağıtıyorum”kımse yokmu heeey!!” 3. Kez tıkladığımda reaksıyonumu almıştım kafam eğikken bir anda kapı açıldı aşağıdan doğru süzmeye başladım ve….

Kapı açıldı aşağıdan doğru süzmeye başladım ve gördüğüm karşısında çok a uğradım gördüğüm kişi bir yaşlı teyzeydi teyzeye Aysu evdemi diye soru yönelttim o da düşündü düşündü Aysu kim oğlum dedi. Bura da oturuyor teyze nasıl tanımazsın demeye kalmadan onlar 2 ay önce taşındı dedi…. Durdum serpildim ne 2 ay mı ??? dedim evet dedi ne 2 ayı teyzecim bu olay zaten 1 2 gün önce oldu demeye kalmadan olum bir yanlışın var ben buraya 2 ay önce taşındım zaten ak saçlı bir adam apartopar istanbula gideceklerini söylediler hatta birde sarışın kızı vardı kuağında kulaklık olan evet teyze dedım evet işte onlar dedim teyzeyı tuttum ve sıkrekeledım teyzecım nasıl bulabilirim onları, sen kimsin kim oluyorsun onları arıyorsun dedi durdum benim akrabalarım onlar kaç zamandır ulaşamıyorum teyzecım lütfen bakın görmem gerek dedim 1 sanıye dedı içeri girdi içeriden bir kağıt getirdi kağıtta para havale dökümanı vardı teyze elıme tutuştrdu ve bak oğlum buradaki postane onlara kira parası gönderdiğim postanenın adresi ancak oradan bulursun onları dedi adreste istanbul/Gaizosmanpaşa/Karadeniz mahallesi ptt sı yazıyordu aldım saol teyze dedim ve oradan çıktım hemen minübüse binip tekrardan hastaneye gıttım annem ve babam benı görünce sarıldılar durun demeye kalmadan doktorda geldi bana “oo Burak ne iyleşmişsin” dedi evet demye kalmadan babam lafa atladı nerdesın sen merak ettık senı gibisinden serzenişte bulundu soru sormayın dıyerek anneme eve gıtmemız gerektiğini söyledim niye gibi sorular yöneltsede kafa koymustum hastane ıslemlerını halledeıp oradan ayrıldık. Babamın arabası var beyler tofaş 1999 model onunla syir ediyoruz 3 4 saat gibi bi sürede eve vardık bulunduğumuz yer istanbul/Sarıyer/Reşitpaşaydı babama benı gaziosmanpasaya zütürmesini söyledim niye diye sormadan tamam dedi ve zütürdü…
Nihayet Karadeniz mahallesine gelmiştik orada bir muhtar var hemen onu bulduk ve 2 ay içerisinde buraya taşınan kişilerin listesini istedik muhtar ilkten niye falan dedı bızde ıcralık bir dururumuz var onları bulup paramızı alacağız gibisinden atıflarda bulunduk babam durumu anlatırken ben listeye göz geçirirken 2 ay içerisinde 4 nufuslu bir ailenin taşındığını gördüm isimlerde Aysu Çan adlı birini gördüm hemen adresini telefonuma kayıt ettım baba gidelim dedim muhtar arkamızdan durun desede biz yürümeye devam ettik muhtarın aşağısına doğru gidiyoruz ama nereye gittiğimizide bilmiyoruz adreste general ağdoğan/ 1113 sokak yazıyordu ama nerede olduğunu bilmiyorduk sora sora biraz bilgi edindik ve evi bulduk tekrardan kapıyı tıkıradık bu sefer içeriden bir ses geldi ben bakarımmmm diye ve kapı açıldı ….

Mesaja baktım mesajda aynen şu şekil yazıyordu “Burak bu akşam saat 8 gibi markete çıkmak için izin alacağım benı buradan al ama abimlere belli etme” yazıyordu bende dediği gibi yaptım kapıya birkaç kere daha vurdum ağlaya ağlaya babamın yanına gidip gidelim baba dedim ve yavaş yavaş arabaya ilerledik. Her adımda arkama dönüp bakıyordum huur çocugu eroltaş kılıklı ağabeyside bana umarsız bakışlar atıyordu. Babam bana ne olduğunu sordu bende arabaya geçince konusuruz dedim ve saate baktım saat 16.32 idi babama olayı anlattı babamda ne işlerle uğraşıyoruz diyerek söylendş babama bakarak “ baba tekrardan başlamayalım oğlunun mutluluğu için yardıma ihtiyacım var dedim” uzun bir of çekerek tamam dedi ve eve doğru ilerledik. Babamdan biraz para istedim oda verdi ve arabanın anahtarını istedim babam yok falan desene kafama koymuştum alacaktım ehlıyetım falan yoktu ama yapabilecek birşeyımde yoktu . babam ne kadar yok desede tamam deyip geçiştirdim saay 18.30 oldu babam günün yorgunluğunu atmak için kanepede uzanıyordu fırsattan istifade masanın üzerinde bulunan araba anahtarını alıp dışarı çıktım aramasınlar diye telefonumu kapattım. Gaziosmanpaşaya doğru ilerledim. Nihayet Aysuların evine varmıştım. Saat 19.46 falan geçiyordu bekledım sağıma soluma bakıyordum bir anda aysu kapıdan çıkıverdi arkasına bakarak emin adımlarla sağ tarafa doğru ilerliyordu ben tam karşısındaydım Aysu diye bağırıyorum ama kız ne yazıkki beni duymuyordu hızlıca yanına doğru koştum omundan yakaladım ve sarıldım. Özlemiş olduğunu umuyorum oda bana sarıldı sonra elınden tutarak arabaya zütürdüm biraz yazıştıktan sonra ne yapacağımızı sordum oda bana sen nereye gidersen bende oraya gelirim yazdı tamam diyerek arabayı sürmeye başladım nerye gideceğimiz hakkında hiçbir fikrim yoktu ama Aysu benım yanımdaysa her yer bana cennet diyerek derin düşüncelere daldım arabayı eyüp piyerlotideki sahile çektim.. uzu uzun yazıştık ve Aysu arabada uyumaya başladı üzerimdeki deri ceketi çıakrtarak üzerine örttüm kafamı şoför koltuğuna yaslayarak onu izliyordum o an kendimi o kadar güvende o kadar iyi hissettimki kendimi bir ara şahin yuvasında annesinin kuluçkasında yatan şahin yavruları gibi hissettim onun varlığı bana gücen veriyordu uzun uzun bakışmalardan sonra uyuya kalmıştım. Ezan sesi ile uyanmaya başlaım uyandığımda esnemeyle beraber Aysuya baktım am aysu yoktu…..