sosyal fobi

hayatında hiçbir yer kaplamayan, olup olmamasının zerre kadar önemi bulunmayan bir insanı kendinden çok önemsetiyor bu illet sana. onun ben dıbına koyayım.

Bu tak şey yüzünden 6 aydır her gün yanımda olan kızla bir türlü konuşamadım amk Kız bide benle konuşmayı denedi baktı olmuyor o da sustu amk

ön edit: panpalar bende bu hastalıtan muzdarip 18 yaşında 6 aydır antidepresan 2 aydır pgibolog tedavisi gören bi kardeşinizim. Hemen hemen atlattım sayılır ve sizede okuduklarımdan terapilerden vb. öğrendiklerimi aktarmak istiyorum. Önce şunu benimseyin. Bu hastalıktan yüzde yüz kurtulmak diye bir şey yok. Herkes biraz sosyofobik çünkü tüm insanların içinde duygusallık var. Karamsarlığa da gerek yok sonuçta bu bi hastalık ve tedaviside var. o zaman başlayalım

1. Sosyal Fobi nedir?

Sosyal fobi insanın toplum içinde ya da yargılanacağı durumlarda derin bir korku duymasıdır.
Bu tanımı çok yerde okudunuz biliyorum. Ama sosyal fobi bundan daha fazlası. Emin olun yaşamayan bilemez. Bir kaç örnek vereyim.
insanların içinde konuşmak, bir başkası tarafından (hele ki o kişi otorite veya güzel bir kızsa) izlenirken yazı yazmak, imza atmak, sınavda soru çözmek, yürümek, koşmak, herhangi bir şey yeme-içme, bağırmak, çağırmak, tartışmak, hakkını savunmak, para/ürün iadesi istemek, soru sormak, sınavda gözetmen önünde soru çözmek, kıza yürümek, yardım istemek, adres sormak… Bu listeyi uzatabilirim ama buradaki en önemli nokta bir başkası tarafından izlenirken oluyor olması.
Toplum içinde küçük düştüğünüzü düşünür küçük düşmüş hissedersiniz, rezil olduğunuzu düşünür rezil olmuş hissedersiniz. Dışarıdan bakıldığında hep en kötü durumda olanın siz olduğunu düşünürsünüz. Bunlar yanlış düşünceler ve bunları düzeltmeyi amaçlıyoruz. Size göre yanlış gelmeyebilir çünkü siz bu düşüncelerle büyüdünüz geliştiniz bir birey haline geldiniz. Velhasıl Problemimizin düşüncelerimizden kaynaklandığını anlamışsınızdır. Bu korku anında vücut buna karşı tepki verir. Ben nöroloji uzmanı falan değilim ama bu beyinle, düşüncelerle alakalı bir durum. Panpa beynindeki o kıvrımlarda problem var onları düzelticez. Eğer sende kabul edersen okumaya devam.
Beyler kilit noktayı başta vermek istiyorum.
“Düşünceler duyguları, duygular davranışları etkiler.”
Öncelikle bunu bir kağıda yaz ve gözünün önüne as. Çünkü problem siz değilsiniz problem sizin düşünceleriniz.

Pgiboloğa gitmek için bu durum çok çok ileri evrede olması gerekmiyor panpalar. Ufaktan sizi rahatsız ediyorsa tedaviye gidin yoksa çok zamanınızı çalacak bu illet

bos beles ugras olmadan pesini birakmayan illet

Bendede olduğunu yeni öğrendim kafayı yicem mk

Bence bunun farkına vardıktan sonra düzeltmesi de kolay olur. Sadece utangacım sanıyordum halbuki. Yenicem seni (:

Okumayın beyler yıkık oldum

tek yemek yerken böyleyim amk

hastalıkmıymış bu.

bu hastalığı araştırırken "hm asperger sendromu varmış onada bakayım aa aynı ben aa şizoidde varmış" diyerek kendinize mal mal tespitler koymayın. çoğunuz ailenizin yetiştirmesi ve ortaokul, lise sıralarında yaşadığınız zorbalıktan oluşan travmadan oluşuyor.
rehberlikçilerin sizi keşfetip ailenize belirtmesi gerekirken rehberlikçilerin hiçbiri sizi sallamaz. belki rehberlikçiler biraz ilgili olup sizi bu sıralarda yaşadığinız zorluğu görüp bir rehberlik yapsalar hayatınızdan kazanacağınız yıllar olacaktı. rehberlikçilerin hepsi kötü demiyorum ama çoğu niteliksiz insanlardan oluşuyor.

Tamamen yenebilen varmı

Üniversitede amfide benim gibi tek başına oturan birisi var.
Adam kafayı hafiften sıyırmış, kendi kendine konuşuyor, kendi kendine saçma sapan şarkılar söylüyor, kendi kendine gülüyor. Yine de ders sırasında 400 kişinin içinde hiç çekinmden parmak kaldırıp profesöre sorular soruyor vs.

Gerçekten onun gibi olmayı çok isterdim. Kimsenin kendisi hakkında ne düşündüğü umurunda değil.

Onu gözlemleyerek en azından biraz cesaret topluyorum. Ama 2 gün sonra sönüp gidiyor.
Bu hastalığı deliliğe çevirmenin bir yolu yok mu amk ?

Cidden şu herifin kafasını yaşayabilmeyi çok isterdim. Yalnız ve bakir ölecek olmak umrumda değil.

çok yoruldum. artık eskisi gibi bu göz teması kuramama gibi sorunlarım yok ama hala sosyal fobiden kaynaklanan aşağılık kompleksim var. her sosyal fobiğin ana sorunu olduğu gibi. çok yoruldum çok...

"insanlarım benim hakkımda negatif düşünmesinden korkmuyorum"

değil

"ben kimim ki insanlar benim hakkımda iyi- kötü bir şeyler düşünsün"

diyeceksin.

Kimsenin umrunda değilsiniz,
herkes iş-güç peşinden koşturup gidiyor, sizi düşünecek kimsenin vakti yok.

ADAMIN ANASINI AVRADINI gibER.

BU gibINTILARI OLAN ADAMA 'ÇIK GEZ DOLAŞ TAKMA YEAAA ' DEMEK KADAR CAHiLCE VE APTALCA BiR ŞEY YOKTUR.

ANANIZ BABANIZ SÖYLESE BiLE APTAL OLDUĞU GERÇEĞiNi DEĞiŞTiRMEZ.

artık daha az düşünüyorum daha az depresifim ama bu düşüncelerin azalması acaba salaklaşıyormuyum gibi kaygıları da getirdi. Çok unutkanım tek sebebi uykusuzluk büyük ihtimalle yaşadığım birçok şeyi unutuyorum. Bunun sebebide arkadaş edinmek ve övülmek gibi. evet hep milletin beni övmesini değer vermesini istemiştim küçükken falan hiçbir tak yapmama rağmen ordan burdan övdüler arkadaş edinip alkol kullandım sokaklarda açıp aleti sallandırdım(tenhada tabi) bağırdım çağırdım (alkollüyken) ve bunları yapmakta pek zevk vermedi. Alkolsüzkende normalde cesaret edemeyeceğim şeyler yaptım ama yinede hiçbirini hatırlamyıorum. Önceden hayal ederdim bunları şöyle yapıcam böyle falan o tam cesaret göstereceğiniz anda off mal gibi titrerim ağzım zütüme girer sesim titrer donar kalırım korkusu varya işte onuda aştım. Ama komik şeyler söylemek cesaret göstermek falan yeterince tatmin etmiyormyş insanı. şu anda neyim ne yapıyorum analiz edemiyorum kendime bu konuda düşünmeyi yasaklamışım gibi. Olumsuzluklar görğnmesede başka bir yerden açığa çıkıyıor köstebeğin kafasına vurma oyunu varya birine vursan diğeri çıkar. bunları yoketmek mümkün değil gibi yapmamız gereken en olması gerektiği yere atmak onu.