sosyal fobi

bu dıbınakoduğumun şeyi genetik bir lanetin çocukluk veya biraz ileri dönemdeki görece kötü olaylar ile birlikte hastalık halini alması ve sonrasında beynin kendini sürekli korumaya almak için insanlardan kaçınmaya yöneltmesi bence. güya beynimiz bizi hayatta tutuyor, halbuki böyle yannan gibi bir sistem oluşturmak yerine beynimiz daha farklı bir şekilde bu konunun üstesinden gelebilecek şekilde olsa bu dıbınakoyduğumun hastalığı ve bilimum bir çok hastalık hiç var olmayacaktı belki de.

artık daha az düşünüyorum daha az depresifim ama bu düşüncelerin azalması acaba salaklaşıyormuyum gibi kaygıları da getirdi. Çok unutkanım tek sebebi uykusuzluk büyük ihtimalle yaşadığım birçok şeyi unutuyorum. Bunun sebebide arkadaş edinmek ve övülmek gibi. evet hep milletin beni övmesini değer vermesini istemiştim küçükken falan hiçbir tak yapmama rağmen ordan burdan övdüler arkadaş edinip alkol kullandım sokaklarda açıp aleti sallandırdım(tenhada tabi) bağırdım çağırdım (alkollüyken) ve bunları yapmakta pek zevk vermedi. Alkolsüzkende normalde cesaret edemeyeceğim şeyler yaptım ama yinede hiçbirini hatırlamyıorum. Önceden hayal ederdim bunları şöyle yapıcam böyle falan o tam cesaret göstereceğiniz anda off mal gibi titrerim ağzım zütüme girer sesim titrer donar kalırım korkusu varya işte onuda aştım. Ama komik şeyler söylemek cesaret göstermek falan yeterince tatmin etmiyormyş insanı. şu anda neyim ne yapıyorum analiz edemiyorum kendime bu konuda düşünmeyi yasaklamışım gibi. Olumsuzluklar görğnmesede başka bir yerden açığa çıkıyıor köstebeğin kafasına vurma oyunu varya birine vursan diğeri çıkar. bunları yoketmek mümkün değil gibi yapmamız gereken en olması gerektiği yere atmak onu.

ADAMIN ANASINI AVRADINI gibER.

BU gibINTILARI OLAN ADAMA 'ÇIK GEZ DOLAŞ TAKMA YEAAA ' DEMEK KADAR CAHiLCE VE APTALCA BiR ŞEY YOKTUR.

ANANIZ BABANIZ SÖYLESE BiLE APTAL OLDUĞU GERÇEĞiNi DEĞiŞTiRMEZ.

"insanlarım benim hakkımda negatif düşünmesinden korkmuyorum"

değil

"ben kimim ki insanlar benim hakkımda iyi- kötü bir şeyler düşünsün"

diyeceksin.

Kimsenin umrunda değilsiniz,
herkes iş-güç peşinden koşturup gidiyor, sizi düşünecek kimsenin vakti yok.

çok yoruldum. artık eskisi gibi bu göz teması kuramama gibi sorunlarım yok ama hala sosyal fobiden kaynaklanan aşağılık kompleksim var. her sosyal fobiğin ana sorunu olduğu gibi. çok yoruldum çok...

Üniversitede amfide benim gibi tek başına oturan birisi var.
Adam kafayı hafiften sıyırmış, kendi kendine konuşuyor, kendi kendine saçma sapan şarkılar söylüyor, kendi kendine gülüyor. Yine de ders sırasında 400 kişinin içinde hiç çekinmden parmak kaldırıp profesöre sorular soruyor vs.

Gerçekten onun gibi olmayı çok isterdim. Kimsenin kendisi hakkında ne düşündüğü umurunda değil.

Onu gözlemleyerek en azından biraz cesaret topluyorum. Ama 2 gün sonra sönüp gidiyor.
Bu hastalığı deliliğe çevirmenin bir yolu yok mu amk ?

Cidden şu herifin kafasını yaşayabilmeyi çok isterdim. Yalnız ve bakir ölecek olmak umrumda değil.