kızlığını vermesi gibi dalgalara
ulan bunu sen de bilirsin istanbul
ciril ciril ötelerde bir güzel
uçurum kıyısında incecik bir yol
kükremek böğürüp bağırmak kemal
alıp zütüren deli yel
biz de insanız elbet tanrı değil
dedim ya gün batmadan kunnamaz çakal
ulan yine sen kazandin istanbul
lânet müstehâk değil ardında durur ezel
hiçbir sevi sürgit değil
anne sütünden yapılan heykel
macera değil
ince bir saygıyla toplandı cahil
değildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil

bune amk iki satır arasında gibi sürülcek mantık yok :D

bense hep yoldayım evim hiç olmadı kaçıyorum
ellerinden öpiy hasso
yap bize de iltimasso
aydınlığın anahtarlarını koruyandır o
zedelenmiş ıtır kokuları duyulur
allahlık pusula yanlış kullanma kılavuzu
tenimize sinmiş sülfür kokusunu
limanda hep gemiler olurdu
istanbul yoktu
zamanı yiyip bitirdi karanlık gece yoktu
enteresan bir soru
ne yak mektubun ucunu
cellatlar kudurdu
işte onu koydu
pek ağırbaşlı oluyordu
ruhfezâ haz verir oldu ses tonu
emrivaki duru hasbelkader yariuykulu
ne yapsam ne yapsam her yerde bir hüzün tortusu
seni kim cizebilir subat yolcusu

ne manalı
iki içine işleyen zaman
cezbediniz seviniz parlayınız durmadan
kolları kopmuş askerin
tuhaf yitik hayatların
en kalabalık yerlerde büyüyorsa kimsesizliğin
neydi çekip kendine beni bağlayan
konacak yer arayan
aklına geldikçe güldüğün
yalnız kendini düsünmekten
biriken
elimdi demin
dolasir durmadan uzayda içerilen zaman
ey önünden geçen
namertleri hep yaktın
zaman kar fırtınalarının
ama düşersen
ve unutulmuş koyları o denizlerin
açan evin
leke yalnızlık denilen şimdi ne varsa anahtar deliğinden sızan
lalelerdensümbüllerden
isyana kesmedikçe kederin
altmış yıl yaş ayıp bin yıl düşünen
dünyadaki bütün
ay ışığının
mahkemelerde tanıklığı kabul edilmeyen

topal gider sağır gider kör gider
hiç farketmez çıkıp gelmeli
eğilip koklamamışsan çitten gülen çiçeği
saklanıyordu sanki
canını birileri almış sanki
oysa her biri
renkler silindi
phaeton un kavak yelleri
incinmiş bir çocuğun düşleri gibi
oğul mu beklediği sevgili mi
nice odaların kapanmış penceresi

akciğer röntgenlerim
dönmese de beklenenler
aynı kavgaya gönlünü verenler
mırıldanır bu gelişigüzel çizgilerde
ihanetler ve direnmeler içinde
nasıl dayansın sine
biz yosun kokulu rıhtımlarda el ele
istanbul diye bir kent yoktu ki yeryüzünde
ruhunun karşı konulamaz kokusu nefesinde
iki yürek seç kendine
iskelenin tepesinden türkü döken gurbetçi gence

zamanı durdursam bir an içerisinde her yöne aksam
o sonsuz sevgimde yok artık
wbellek denen o huur ardından koşturur da kimseyle yatmaz
cehennem yürekli bir yiğit
hayat baki isyanlardan ibaret
ince yeşil ile sevgiye hasret
kokusu kar kıyamet
kalmadı mı yüreğinde hiç tâkat
alır başımı giderim yalın kat
w ne amk kanka
o şair ki kükürt gurbet
w ne amk kanka
oysa duymak sesini türkü tadında
w ne amk kanka

4 şiirimiz erkek emzirir abiler
10 eylül polatli
2 şiirimiz her işi yapar abiler
10 eylül polatli
7 evrensel bir değer
9 hayat ötesi bir rakam
35 yaşıma
7 evrensel bir değer
3 ali korna kağıdına basılmış parlak çocuklar ise
9 hayat ötesi bir rakam
9 hayat ötesi bir rakam
75 yılında türkiye cumhuriyetine armağanımdır
8 eylül sair nefi sokagi
75 yılında türkiye cumhuriyetine armağanımdır
9 hayat ötesi bir rakam
29 06 98 taşkışla ist
9 hayat ötesi bir rakam
7 evrensel bir değer
9 hayat ötesi bir rakam
9 hayat ötesi bir rakam
7 evrensel bir değer
5 şiirimiz mor külhanidir abiler
5 şiirimiz mor külhanidir abiler
35 derece sıcaklık vardı
4 şiirimiz erkek emzirir abiler

Yazarken her ne kadar sövmüş olsanda yazmışsın şuku panpa +

doğruyu söyleyen şu dilimdendir
rüyamızı kuşatan hudutların
anaları yoktu yollarına bakan
kara kan akar gecelerden
eve hep geç saatlerde gelen babaların ayakizlerinden
rahma çağdaş terimlerle yanaşmak için

Begenmedim yedin cuguyu panpa

paramparça düşmüş gönül ufkuma
ayrı durumlu iki renk
murat yalan ölüm gerçek
uzansaydık yağarak iplik iplik
kudurmuş arzularla zamanı yenmek
solgun iğneleriyle ilk ışıkların dikerdi ağırbaşlı halk
enginlerde rehbersiz o yolu bulup gezmek
korkarım teninden avuçladığım buğu uçup gidecek
en sekmez lüverin namlusundan fırlayarak
rüyaları istemiyorum artık
can bedenden ayrılacak
ikimiz yan yana ilerliyorduk
avutamaz olur artık
neleri alıp zütürmedi benden ayrılık
anne ağlar şarkıya ev alaca aydınlık
ninnilerinle uyuyuptürkülerinle uyanmak

Adamsın panpa

tarikatçılar cinciler
ufka damlayan alınteri
rahat etti dişleri
bir gülüşün nicesinin dirimi
o kadar güzel bir yüzdü ki
birlikte yürüyemiyeceğizki
lambasız bütün evleri
unut yitiklerini
ellerim çolak hüseyin eli
yağmur değil yaştır gözümüzdeki
eski yunandan beri
sokak sokak arayasım geldi

Vay amk ne yazdın be panpa Helal olsun

ruhum bu hitapla bezgin eriyor
altın benekli
mayışmamıza bir limon yetecekti
insansız=düşmansız yerlere attı ismini
işte tanı bu gençleri
ilkmayıs sabahlarının güzelliğini
rengi uçmuş yüzünün gözleri çökmüş içeri
en önce göğüsledi ipi
zulmettikçe hicvedeceğim seni
sokak bir kerhane gibi işlerdi bahriye gediklileri

dükkanlara evlere kahvelere
4 uzakdoğunun uğursuzu
ruhumda taptaze bir gerinis
35 derece sıcaklık vardı
daha doruklara çok var
35 yaşıma
ve ter karışıyor hayatıma
1800’ler ile 1930’lar arasında
lüzumsuz artık kürek çekmek yarınlara

emeğe saygı şukunu verdim panpa

aylardan mayıs ki dallarda çiçektir
jezabel kan içinde yatardi
aşklarınız da
nasıl kapanır bu kanayan yara
ki bütün azalarım hülyada
istersen bir şiir gibi okuma
rüzgarla uğuldayan konaklara
alçak sesle konuşuyorlardı aralarında
verecektir en olgun meyvelerini mutlaka
azalır kervan yol çetindir çığlık kısa
tabakta bırakılmış yazık atılacak bir sevda
insan duvarları olmayan tapınakta

Bu ne şimdi çük

bir yaralı parmağa işememişsen
alev alev ruhta canda bu ateş
rüzgarların çeneleri çözülmüş
on dördünde o da aşık değilmiş
ne yapsam nafile gelmiyor düşeş
10 haziran 2002 rotterdam hollanda
9 hayat ötesi bir rakam

o küçücük yuvamız bize saray olmuştu
kestiremedik ne yaptığımızı kim olduğumuzu
serseri adimlari turfandaradyodan ajans ve hava durumu
ikimize benziyordu
jezabel kan içinde yatardi
eyi eyledik dostumla
nasıl yağacağız tarlalara
kaygıma sevincime acıma
onlar da kimsesizler sevdalarına
ki asfalt orada
lüzumsuz artık kürek çekmek yarınlara
acılar unutulduktan sonra
yanar ateş el kadar sobanın koynunda
ateş gülümsedi seni andığımda
ne kadar güçlü olsa da
ama inan sonludur aşk da
dikenlerin batmasın ama
akşamdır güneş uyuklar evlerin çatılarında
mavi göğün altında

abdal pir sultan gördüm
sende bütün ümitlersende bütün özlemler
durmadan taş basmamızı istiyor
aşktır gövden sana kalmıştır
silbaştan oluyor
dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar
aranmak ister
sana bir avuç su bir tutam kar
aşklarım mı? bir nefesle solabilen bu şeyler

solar elvan elvan kavrulur gider
lambasız bütün evleri
caysın be iyi
karşıda tepelerin hayal perdesini
merhaba demeyi
rüzgar ile esti çiçekle bitti

tadi senden gelir
uçsuzbucaksiz enginlerde
tohumların özleminde
senin bakışların baba bende
inanayım her gece tekliğime
cihana bir daha gelmek hayal edilse bile
kedi desen öyle
ipekten süzülen nefeste
mahmur bir seher vaktinde
insan sevince
yosunlu kayaların dibinde
asırlık çınarların özlemine
neydi gözlerinin haresinde çözdüğüm bilmece
cehennem ateşleri koyup döşüme
hasat mevsimi bitmiş bahçelere
ellisinden sonra bunayip otobuslerde
ceylanlar vurulmuş kurtlar nerde
korkuyorum sıra sende
1 süleymaniye delileri yunmuş yıkanmış olarak gizli gemilerle
3 ali korna kağıdına basılmış parlak çocuklar ise
8 tarihi yönlendiren sayı

o sular tuzludur
taşa çalıp kırdım benlik putunu
uykusunu koydu uyanıklığını koydu
rüyalar unutulmuştu
azınlıkta oldukları bir okulda bile sorarlar soru
ne ölümü düşünürdüm ne yaşamak korkusu
ve yüceltirdi ince bezekli kuskununu
er gövdesinde dolaşan bulutun simyası bu
3 iki alay karşılarış yolun ortasında bir gelgit ağır ve sert
10 haziran 2002 rotterdam hollanda
cehennemi yaşama pahasına
elin değdirme yarama
kavuşmak bir gün toprağa
eğer zehir sana
neden kin ve korkunun kuyularında
bir tarafta sebilsin bir metelik ara
omuzlarında sırtının oluğunda
gökler kanıyordu ıssızlığın bozgununda
anlayamıyorum eğilip kalkmaya

helal panpa ne diyeyim güzel olmuş şuku

kolay değil aşkı ve yaşamayı terketmek
alır başımı giderim yalın kat
cehennem yürekli bir yiğit
af dileyebilmeli merhamet
koparır elini kolunu gurbet
makine dimdik demirden put
ağlama salkımsöğüt
rüzgar ona dertlerimi bari sen anlat
lale bahçelerinde soyut
bir geri adım için gerek milyon cesâret
o zaman haram edilsin cennet
rüzgar ona dertlerimi bari sen anlat
onu sonra anlatirim fakat
o zaman haram edilsin cennet