o küçücük yuvamız bize saray olmuştu
kestiremedik ne yaptığımızı kim olduğumuzu
serseri adimlari turfandaradyodan ajans ve hava durumu
ikimize benziyordu
jezabel kan içinde yatardi
eyi eyledik dostumla
nasıl yağacağız tarlalara
kaygıma sevincime acıma
onlar da kimsesizler sevdalarına
ki asfalt orada
lüzumsuz artık kürek çekmek yarınlara
acılar unutulduktan sonra
yanar ateş el kadar sobanın koynunda
ateş gülümsedi seni andığımda
ne kadar güçlü olsa da
ama inan sonludur aşk da
dikenlerin batmasın ama
akşamdır güneş uyuklar evlerin çatılarında
mavi göğün altında