mevlana

neyi arıyorsan sen osun
zulmün peşindeysen zalimsin
aşkı arıyorsan aşık..

bak.. bil ki domuzların önüne inci serilmez
mücevherden sarraflar anlar ancak, başkası bilmez
ne fark ederki kör insan için elmas da bir cam da
sana bakan bir kör ise, sakın kendini camdan sanma.

her gün bir yerden göçmek ne iyi
bulanmadan, donmadan akmak ne hoş.
her gün bir yere konmak ne güzel,
bulanmadan, donmadan akmak ne hoş.
dün de beraber gitti cancağızım,
şimdi yeni şeyler söylemek lazım.
ne kadar söz varsa düne ait,
şimdi yeni şeyler söylemek lazım.

kardeşim sen düşünceden ibaretsin
geriye kalan et ve kemiksin
gül düşünür gülistan olursun
diken düşünür dikenlik olursun

ey ay felek harb olmuş ziyan olmuş senin için
bizi öyle harap ziyan ediyorsun etme!!
ey makamı var ile yokun üzerinde olan
sen varlık sahasını öyle terk ediyorsun etme!!
sen yüz çevirecek olsan ay kapkara olur gamdan
ayın evini yıkmayı kastediyorsun etme!!
harama bulaşan gözüm güzelliğinin hırsızı
ey hırsıza değen hırsızlık ediyorsun etme!!
aşıklarla başa çıkacak gücün yoksa eğer
aşka öğleyse ne diye hayret ediyorsun etme!!
isyan et ey arkadaşım söz söyleyecek zaman değil
aşkın baygınlığı ile ne meşk ediyorsun etme!!

ben dostlarımı ne kalbimle ne de aklımla severim.
olur ya... kalp durur... akıl unutur...
ben dostlarımı ruhumla severim. o ne durur, ne de unutur...

iranlı şair der ki: aşka uçarsan kanatların yanar!
mevlana: aşka uçmazsan kanat neye yarar?

öyle birini bulun ki;
size içten bir şekilde güzel olduğunuzu söyleyen;
suratına kapadığınızda sizi geri arayan;
sizin uykuya dalmanızı seyretmek için uyumayan;
sizi alnınızdan öpen;
size en zor anlarınızda bulutların üstüne çıkarmak isteyen;
arkadaşlarının önünde elinizi tutan...
öyle birini bekleyin ki;
size durmadan size sahip olduğu için kendini şanslı saydığını veya ne kadar önemsediğini hatırlatan;
arkadaşlarına dönüp 'aradığım o... ' diyen...
tenini besleyip geliştirmeye bakma, çünkü o sonunda toprağa verilecek bir kurbandir.sen gönlünü beslemeye bak! yücelere gidecek, şereflenecek odur.

hayattan ne öğrendim?
sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. ışığı gördüm, korktum. ağladım.
zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.
karanlığı gördüm, korktum.
gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi. ..
ağladım.

• * *
yaşamayı öğrendim.
doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim.

• * *
zamanı öğrendim.
yarıştım onunla...
zamanla yarışılmayacağını, zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim...

• * *
insanı öğrendim.
sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu...
sonra da her insanın içinde iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.

• * *
sevmeyi öğrendim.
sonra güvenmeyi...
sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu,
sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim.

• * *
insan tenini öğrendim.
sonra tenin altnda bir ruh bulunduğunu. ..
sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.

• * *
evreni öğrendim.
sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek gerektiğini öğrendim.

• * *
ekmeği öğrendim.
sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini. ..
sonra da ekmeği hakça üleşmenin,
bolca üretmek kadar önemli olduğunu öğrendim.

• * *
okumayı öğrendim.
kendime yazıyı öğrettim sonra...
ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana...

• * *
gitmeyi öğrendim.
sonra dayanamayıp dönmeyi...
daha da sonra kendime rağmen gitmeyi...

• * *
dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yaşta...
sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
sonra da asıl yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine aydım.

• * *
düşünmeyi öğrendim.
sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek olduğunu öğrendim.

• * *
namusun önemini öğrendim evde...
sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu;
gerçek namusun, günah el inin altındayken, günaha el sürmemek olduğunu öğrendim.

• * *
gerçeği öğrendim bir gün...
ve gerçeğin acı olduğunu...
sonra dozunda acının,
yemeğe olduğu kadar hayata da lezzet kattığını öğrendim.

• * *
her canlının ölümü tadacağını,
ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.

Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum.
Işığı gördüm, korktum.
Ağladım.

Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.
Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi.
Ağladım.

Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim.

Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla...
Zamanla yarışılmayacağını, zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim...

insanı öğrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu...
Sonra da her insanin içinde iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.

Sevmeyi öğrendim.
Sonra güvenmeyi...
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu,
sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim.

insan tenini öğrendim.
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu.. .
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.

Evreni öğrendim.
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek gerektiğini öğrendim.

Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini.
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin, bolca üretmek kadar önemli olduğunu öğrendim.

Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana...

`Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi...
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi... `

`Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yasta...
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
Sonra da asil yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine vardım.`

`Düşünmeyi öğrendim.
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek olduğunu öğrendim.`

Namusun önemini öğrendim evde...
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu;
gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el sürmemek olduğunu öğrendim.

Gerçeği öğrendim bir gün...
Ve gerçeğin acı olduğunu...
Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar hayata da “lezzet” kattığını öğrendim.

Her canlının ölümü tadacağını, ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.

Ben dostlarımı ne kalbimle, nede aklımla severim.
Olur ya...
Kalp durur...
Akıl unutur...
Ben dostlarımı, ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur...