Annemle kavga etmiştik ve o sinirle evden çıkmıştım. Ne yapıyım diye düşünürken gene elimde biralarla buluverdim kendimi. Hemen gittim ıssız bir parka ve boş bir banka oturdum. Biraları teker teker kafaya diktim . Zaten zayıf biriydim o zamanlar , çabuk sarhoş olurdum.
O anki sarhoşluğum etkisi ve annemin yüzünden zirveye çıkmış sinirim ile yola koyuldum zaten o ay yaz aylarıydı . ilk iş telefonumu eve bıraktım ve çantamı topladım. Planım birkaç aylığına ortalıktan kaybolmaktı...

Ooo hikaye giblenmemiş alırım 1 dal.
Neyse ben devam edeyim elbet birileri okur.

Saatlerce yürüdüm yürüdüm ve yürüdüm. Sadece ben ve önümdeki uzuuuuncana bir yol vardı . Neden bilmiyorum ama yalnızken çok huzurlu olurum o an da huzurlu olduğum nadir anlardan biriydi. Açtım müziğimi , dikkatimi yola verdim ve beynimi boşalttım . Nereye gittiğimden bile haberim yoktu...

Yaklaşık 3 saat yürüdüm. Sonunda küçük bir sahil kasabasına vardım. Hemen gözüme çarpan ilk otele yerleştim. ilk gecemi o otelde geçirdim bütün gece düşündüm. "Hiçbir değerim yok , yürüyen bir hiçliğim ve neden yaşıyorum ki ? Hem ölsem ne değişecek ? Hiçbir şey !"
Ertesi sabah erken uyandım . Biraz gezdim ve saat çoktan 23:00 olmuştu. 2 sokak öteden gelen şiddetli öksürük sesiyle irkildim.

Okuyan panpam varsa yazsın 1 kişi bile okusa devam etmem için yeterli

Devam ediyorum ;
O kadar hızlı koştum ki bir saniyeliğine kendimi barry allen sandım amk. sokağa vardığımda yerde benim yaşlarında bir kız baygındı , kızı kucakladığım gibi kendimi hastanede bulmam bir oldu.
-Neyi var ?
+Bilmiyorum onu bulduğumda baygındı
-Tanıyor musun
+Hayır
O an içimdeki huzur ve yalnızlık aşkı yerini korku ve endişeye bırakmıştı...