Ooo hikaye giblenmemiş alırım 1 dal.
Neyse ben devam edeyim elbet birileri okur.

Saatlerce yürüdüm yürüdüm ve yürüdüm. Sadece ben ve önümdeki uzuuuuncana bir yol vardı . Neden bilmiyorum ama yalnızken çok huzurlu olurum o an da huzurlu olduğum nadir anlardan biriydi. Açtım müziğimi , dikkatimi yola verdim ve beynimi boşalttım . Nereye gittiğimden bile haberim yoktu...

Yaklaşık 3 saat yürüdüm. Sonunda küçük bir sahil kasabasına vardım. Hemen gözüme çarpan ilk otele yerleştim. ilk gecemi o otelde geçirdim bütün gece düşündüm. "Hiçbir değerim yok , yürüyen bir hiçliğim ve neden yaşıyorum ki ? Hem ölsem ne değişecek ? Hiçbir şey !"
Ertesi sabah erken uyandım . Biraz gezdim ve saat çoktan 23:00 olmuştu. 2 sokak öteden gelen şiddetli öksürük sesiyle irkildim.