Dinliyoruz panpa

hay dedeni sattiğim bu entry buraya yazdiğina şükretmiyoda bide atletli dertli adam resmi koymuş amk veledi

reserve. marv reyiz iyi gitmiş

Reserve

reserve

reserve

Devam lan.

ilk entarinde aynı bni yazmışsın

marv reis için şuku

up up up

up up up

Varsa dinleyen devam etmek istiyorum.

Yavaş yavaş hissizleşmeye başlıyordum.
Bir gece tekelden bira alıp kendi halimde eve gidiyordum. Ara sokaklardan geçerken kısa bir cıyaklanma ve aniden elle kapatılmış gibi bir ses duydum. Merak işte elimdeki biraları bırakıp kafayı yana çevirip boş apartmanın arkasına doğru yürüdüm. Oturduğum apartmanda aynı fight club filminde tyler durdenin yaşadığı ev gibi biryer. Neyse gördüğüm şey çoğu insanı şok edebilir genç bir kızı orta yaşlı bir adam dövüyordu başlarda belli etmeden biraz izledim belki babasıdır diye. fakat sonra adamın hareketleri daha da değişti kızı bi taraftan tehdit ettiğini görüyordum hemen kıza zorla birşeyler yaptırmaya çalıştığını anladım geri dönüp torbanın içinden bir şişe bira aldım ve olaya doğru gizlenerek yürümeye başladım.

Bu şekilde gidiyordum devam ediyordum hayata ama bana ne olduğunu sorgulamayı bırakıyordum yavaş yavaş çünkü artık yorulmuştum istesemde vücut ve beyin sorgulamıyordu unutuyordum. Etrafımdaki kötü şeyleri görünce hiç acıyamıyordum içimden gelmiyordu başkalarını o kadar fazla düşünmüştüm ki ve kendime o kadar çok üzülmüştüm ki artık diğer insanlar aklıma gelmiyordu. aşık olamıyordum. çağırdıklarında gelmiyordum. böyle böyle devam ediyordu herşey...

Köpeğim öldükten sonra geceleri kaç defa rüyama geldi hatırlamıyorum, etkilenmiştim...
Belli bir zaman sonra gülmeyi unuttuğumu farkediyordum ve uyuyamamaya başladım. zaten zayıf birisiydim fakat devamlı kilo veriyordum vücudumda ki deri sakız gibi çekilebilir hale gelmişti. Sağlığım bozuluyordu bazen evde düşüyordum.

Lise bittikten sonra zaten yıkılan ve yerle bir olan ben yüzüm solmuştu erken yaşlandığımı hissedip görebiliyordum. Bir yandan yeniden eski ben olabilmek için ne yapabilirim diye içimde küçük bir umut vardı. Hayvanları seviyordum bir köpek almaya karar verdim. Yavru beyaz bir bekçi köpeği alıp adını Coni koymuştum. Yaptığı şaklabanlıklarla beni bile tebessüm ettirmeyi başarıyordu onunla vakit geçirmek beni biraz olsun mutlu ediyordu acımı hafifletiyordu. Çok geçmeden sokakta bi kamyonun altında kalarak can verdi.

Lise hayatım da benimde bir hatam sonucu okul tarafından dışlandım ve atılmam için hocalar dahil herkes elinden geleni yaptı...
Bu olay bende o kadar derin bir yara açtı ki iyileşmeyeceğini anlıyordum o kadar bana koymuştu ki bu olay geceleri nefesim kesiliyordu ve çok geçmeden genç yaşta kalp krizi geçirmeme neden oldu...

cüzzam? geçmiş olsun panpa

eline bir taramalı al ve ilk karşına çıkan avm'yi bas... gerisi sana kalmış.

Haliyle hayattaki hiçbirşeyi istemeden yapıyor oldum. Gülmeye çalışırken bile sahte güldüğüm belli olmasın diye ayna karşısında sabahları deneme yapıyordum. Dediğim gibi içimden gelmiyordu. Başarısız olduğum her işte daha da özgüvenim yerle bir oldu. O kadar isteksiz bir insana dönüştüm ki zamanla daha geçmişi kaldıramadan üstüne hep yenileri eklendi...
Okul hayatım boyunca hep dışlandım, aslında dışlanmayı bende istiyordum bikaç defa denedim fakat kimseyle anlaşamıyordum. Onlar benimle iyi anlaştıklarını düşünselerde ben onlardan uzaklaşmak için çabalıyordum.