Ayşenur mesaj atmış Bilge'ye benimle konuşması için. Tam doğum günümdü 18 Temmuz.
Gelen kutumda 1 işaretini gördüm bir çok kişi kutladığı için kimden geldiğini merak etmeden bakmıştım.
Bilge'nin ismi yazınca heyecan bastırdı beni. "Doğum günün kutlu olsun Eyüp" yazıyordu sadece. Teşekkür ederim diyebildim sadece. Engelimi kaldırmıştı.
Sevindim ama ne yazsam acaba diye düşünmekten kendimi yedim bitirdim. Öyle kutlama falan da yok doğum gününü öğrenci evindeyiz ne arar.
Kalmayanlar için söylüyorum öyle öğrenci evlerinde tahmin ettiğiniz gibi arkadaşlıklar falan yok , genelde herkes birbirine seviyesiz hakaretler ve saçmalık derecesinde küfür eder kendinden soğuturlar.
Dolayısıyla bende odamda yalnız bir şekilde düşünürken baktım tekrar mesaj geldi Bilge'den. Açtım nasılsın yazmış. iyiyim sen nasılsın diye yazdım. iyiyim, konuşmak ister misin? dedi.
Konuşalım tabi tek istediğim bu 1 haftadır dedim. Tamam seviyeni koru gibisinden konuştu.

Konuşuyorduk yine o 3 hafta süren konuşmalardaki gibi. Normal arkadaşçaydı belki konuşmalarımız ama yine de ben hoşlanıyordum. Onun hoşlanmadığınıda biliyordum. Ama hoşlanacaktı. Elimden geleni yapacaktım. Gel zaman git zaman konuşmalar devam ederken eylül ayında ben bir daha teklif ettim. Eylülün 6 sıydı yanlış hatırlamıyorsam. Yine kabul etmedi ama bu sefer çekip gitmedi de normal konuşalım dedi. Bende mecburen kabul ettim. Konuşmalarımıza yavaş yavaş canım cicim bitanem tatlım gibi iltifatlar ekleniyordu. Bu beni ona daha çok bağlıyordu. Çıkmıyorken bu şekilde iltifatlar edebiliyor olmam sadece sevgili sıfatını taşımaya sürüklüyordu beni ama bunu da o istemiyordu. Garip ve anlaşılamaz bir durum beyler. Neyse ben okulda gördüğüm herkese Bilgeyi anlatıyordum. Her sorana bilgeyi anlatıyordum ve hiç bıkmadan. Kızlarla konuşmayı kesmiştim sanki sevgilim varmış gibi. 2-3 ay kadar böyle devam etti. Aralık olmuştu Aralık 29. Tabi daha sık iltifat eder olmuştuk birbirimize artık emindim o da beni seviyordu. Deliler gibi heyecanlıydım o gün teklif edecektim ona. Çarşamba günüydü okuldaydım. 8. ders olması lazım ama saat 15:29 du yine facebook a girdim ve yazdım. BiLGE SENi ÇOK SEViYORUM BENiMLE ÇIKARMISIN =) =) diye.

rezerved

Beyler yarın devdıbını yazacağım. iş olanakları yüzünden akşam girip devam edeceğim. iyi geceler herkese.

Rezerved

Rezerve

rezerved

Rezerved

Rez panpa seri

beyler geldim şimdi evde değilim dışardayım otobüs kalmadı evime gidebileceğim bir abimi bekliyorum 12 gibi onunla çıkarız yarım saat ara verir eve gidince devam ederim şimdi başlıyorum yazmaya

olm rakamlarda birşeyler var

Bilge tam saat 15,30 da mesaj attı " EVET EVET BENDE SENi ÇOK SEViYORUM EVET " yazdı. Mutluluktan uçacaktım sanırım. Benden mutlu bir insan evladı daha olabileceğini düşünmüyordum. Dil ve Anlatım dersindeydik. Sevinçten gittim hocayı kucakladım. indirdikten sonra sınıftan çıkıp bahçeye indim koşmaya başladım salak salak. Sonra Bilgeyle konuşmaya devam ettim aşkım bitanem sevgilim canım herşeyi diyordum artık. En sevdiği iltifat Bitanem di. Her cümlemde bitanem demeye gayret ediyordum. Telefonumu elimden düşürmeden yazıyordum sürekli. Cevap gelse de gelmese de yazıyordum. Okul bittiğinde öğrenci evine gidip yemek hazırlamıştım , nöbetçiydim o gün. Yemek hazırlarken bile ona yazıyordum. Akşam olmuştu beyler, hiç görmediğim sevgilimle sosyal medyadan ilk akşamımızı geçirecektim. Yüzüm sürekli gülüyordu şebek şebek. Bana ilk gün bir soru sordu. " Aşkım beni bırakır mısın?" yazmıştı. O an hayatımda duyduğum en cümle bu diye geçirdim içimden ve "Hayatımın en son günü elim elinde olacak" dedim. "işte benim aşkım" diye dönmüştü. Gülücük koymadan mesaj atmıyorduk birbirimize. Sanki gülücük olmayınca samimi olmuyordu hiç bir cümle.

Sabaha kadar konuştuk beyler saat 6 gibi falan olmuştu artık 1 saat bile olsa uyuyacaktık. Bu arada bizimkiler sabah namazına kalktı 5 gibiydi yanlış hatırlamıyorsam bende kılmıştım. Her gün 5 vakit kılıyorduk zaten. izin alarak gidiyordum namazlara bile. Neyse "uyuyalım mı aşkım 1 saatte olsa okulda zorluk çekeriz " dedi. " tamam bitanem uyuyalım seni çok seviyorum öpüyorum " dedim. Bizimkiler beni uyandırdı sabah 7.5 gibiydi. Direk facebook a girmiştim elimi yüzümü bile yıkamadan. 3 tane mesaj atmış. " Aşkım seni çok seviyorum günaydın" "Bebeğim uyanmadın mı daha geç kalacaksın" "Aşkım uyan hadiiiii" yazmıştı. Direk mesaj attım " Uyandım Bitanem uyandım sevgilim canımın içi uyandım " yazdım. Mesajlarda hiç gecikme olmuyordu. Herhangi bir şüphemde yoktu beni sevdiğine dair. Birkaç arkadaşı vardı zaten arkadaş olarak konuşurken de biliyordum arkadaşlarını ama sevmiyordum ve engelleyemiyordumda. Sevgili olduk artık bütün engelleri koyabilirdim ama yavaş yavaş olmalıydı. Birden hepsini sıralarsam korkardı. Annesi babası ona terbiye vermiyordu belliydi dışarıda yaptıklarını anlatıyordu çünkü. Pet şişenin kapağını bile insanların üzerine patlatan biriydi siz düşünün beyler. Arkadaşlarının ismi Kübra - Merve ve Ayşeydi. En sevmediğim ayşeydi. Lanet kız. Her adı geçtiğinde dövesim geliyordu. Bilgeyi hep erkeklerin yanına zütürüyordu.

Konuşmalar devam ederken " Aşkım öğlen napacaksın " diye mesaj attım. "Arkadaşlarla yemeğe gidicez" dedi. "Ayşe gelecek mi" diye sordum ve evet cevabını alınca kan beynime sıçramıştı. Ama dediğim gibi panpalar yavaş yavaş ilerleyecektim. "Aşkım bence bu gün şurada ye" dedim ama dediğim yerin adını hatırlayamıyorum beyler kusura bakmayın. Okuluna yakın biryerdi. Niye diyince ben oraya daha önce gittim güzel bir yer dene derim yalnız daha güzel oluyor dedim. Ama arkadaşlarım diye sorunca arkadaşlarını boşver dediğim yere bir yalnız git dedim tamam dedi. Baktım beni kıramıyor beyler aklıma yattı bu arkadaşlarından soğutma olayı. Devam edecektim. Çünkü ona benim öğrendiğim terbiyeyi öğretmek için arkadaşlarından uzatmam gerekiyordu. Öğlen oldu yemeğini orada yemişti beyler fotoğrafını istediğimde atmıştı. Güvensizlik gibi gözükebilirdi aslında ama o hiç öyle düşünmemişti. O gün son tenefüste sıra arkadaşım Kubilay (kendisi alanyadaki en yakın arkadaşımdı ismini unutmayın beyler çok heyecanlı günlerimiz geçti hepsini anlatacağım) yan sınıftan birisiyle tartışmış haberim yoktu bizim sınıftan birisi gelip kubilay kavga ediyor dedi. sinir olmuştum başkasından duyduğum için. Direk koştum yanlarına bahçedelerdi kale direklerinin arkasında. O tarafı ne kamera ne de öğretmenler odasının pencereleri görmüyordu. Bütün kavgalar orada oluyordu. Gider gitmez bağırdım noluyor lan diye. Bizim kubilay tek yanında üç beş tane lise 4-5 tane bin var. Kimse cevap vermedi almadılar beni içeriye. Birisine vurdum beni içeri almıyor diye o sırada herkes birbirine girdi. Dolayısıyla kubilayla birlikte dayak yedik. Ama beyler iki veya üç tanesi pertti. Bizde sağlam vurmuştuk yani. Kavganın seslerini duymuş olacaklar ki iki tane öğretmen geldi nöbetçilerdi sanırım. Biz direk dağıldık ama bu burada bitmeyecekti herkes biliyordu.

Burada mısınız beyler anlatmaya devam edeyim mi?

Eve gidiyorum panpalar eve gidince yazarım burada olursanız.

Yaz panpa bekliyorum

geldim panpa devam edeyim hemen bir iki lokma atıştırıp.

Arkadaşlar yazamıyorum kusura bakmayın elektrik gitti gelir diye bekliyorum gelmedi henüz. telefonumun internetini wifi ye çevirdim telefonumunda laptopunda şarjı çok az okuyan panpalarımdan çok özür diliyorum yarın bol entry yazıcam iyi geceler herkese.