Konuşmalar devam ederken " Aşkım öğlen napacaksın " diye mesaj attım. "Arkadaşlarla yemeğe gidicez" dedi. "Ayşe gelecek mi" diye sordum ve evet cevabını alınca kan beynime sıçramıştı. Ama dediğim gibi panpalar yavaş yavaş ilerleyecektim. "Aşkım bence bu gün şurada ye" dedim ama dediğim yerin adını hatırlayamıyorum beyler kusura bakmayın. Okuluna yakın biryerdi. Niye diyince ben oraya daha önce gittim güzel bir yer dene derim yalnız daha güzel oluyor dedim. Ama arkadaşlarım diye sorunca arkadaşlarını boşver dediğim yere bir yalnız git dedim tamam dedi. Baktım beni kıramıyor beyler aklıma yattı bu arkadaşlarından soğutma olayı. Devam edecektim. Çünkü ona benim öğrendiğim terbiyeyi öğretmek için arkadaşlarından uzatmam gerekiyordu. Öğlen oldu yemeğini orada yemişti beyler fotoğrafını istediğimde atmıştı. Güvensizlik gibi gözükebilirdi aslında ama o hiç öyle düşünmemişti. O gün son tenefüste sıra arkadaşım Kubilay (kendisi alanyadaki en yakın arkadaşımdı ismini unutmayın beyler çok heyecanlı günlerimiz geçti hepsini anlatacağım) yan sınıftan birisiyle tartışmış haberim yoktu bizim sınıftan birisi gelip kubilay kavga ediyor dedi. sinir olmuştum başkasından duyduğum için. Direk koştum yanlarına bahçedelerdi kale direklerinin arkasında. O tarafı ne kamera ne de öğretmenler odasının pencereleri görmüyordu. Bütün kavgalar orada oluyordu. Gider gitmez bağırdım noluyor lan diye. Bizim kubilay tek yanında üç beş tane lise 4-5 tane bin var. Kimse cevap vermedi almadılar beni içeriye. Birisine vurdum beni içeri almıyor diye o sırada herkes birbirine girdi. Dolayısıyla kubilayla birlikte dayak yedik. Ama beyler iki veya üç tanesi pertti. Bizde sağlam vurmuştuk yani. Kavganın seslerini duymuş olacaklar ki iki tane öğretmen geldi nöbetçilerdi sanırım. Biz direk dağıldık ama bu burada bitmeyecekti herkes biliyordu.