kanuni sultan süleyman'a veziri bir gün sormuş:
-padişahım, devletlum. sen ki yüceler yücesi, dünyalar fatihi kanuni'sin. acemi dize getirmişsin. adını anan gavurun yüreği titrer. gökyüzü dile gelse ayağının altına halı gibi serilir. lakin bir kadına gücün yetmedi. bu nasıl iştir?

vezir bu çıkışının ardından yaptığı küstahlığı fark eder, kanuninin nasıl bir adam olduğunu bildiği için gerginlik ve merak içinde kanuninin vereceği cevabı bekler. kanuni de zamanının en yüce, en bilge adamı. öyle hemen parlamaz, önce bin dinler, sonra bir konuşur, konuştuğu zaman da lafı gediğine oturtur, karşısındakinin cevap vermeye mecali kalmazmış. kanuni, vezirin bu lafı üzerine ellerini arkasında kavuşturmuş, yavaşça pencereye doğru yürümüş ve arkasını dönüp vezire demiş ki: "senin ananı bacını giberim".