Yarım kalan ruhum, zifiri karanlıkla tamamlanıyor.

Yıldızlar parlıyor… ben ise yanıyorum.
Gökyüzü uzak, karanlık ise damarlarımda akıyor.
Güneş başkalarını ısıtırken bana küllerini savuruyor.
Ne sevinç kalıyor içimde, ne umut… sadece yankılar uğulduyor.

Dipsiz kuyuların dibinde buluyorum gerçek yüzümü.
Yarım kalan her sözüm, karanlıkla tamamlanıyor.
Güneşe uzanmak mı? Umrumda bile değil.
Ben gecenin çocuğuyum… yaralarımı yıldızlarla sarıyorum.