Neyse işte yarın sağdan soldan borç alır alırım hapı dedim yattım ama tabi hep aklımda ya hamileyse kız diye. Ertesi gün geldik okula ben kıza dedim dersten sonra yanıma gel özel birşey konuşalım diye.
Kız geldi ne oldu dedi. Dedim "dün akşamdan dolayı hap içsen iyi olur" dedim. Kız dedi ne alakası var. Dıbına koduğumun kızı anlamıyor neyse sonra gebelik hapı kızım başımız belaya girmesin dedim. Kız "haaa öyle desene ben aldım zaten" dedi. Bende dedim sen zaten hazırlıklı gelmişsin diye kız güldü. Zil çaldı dersteyiz ama benim akıl hep karışık çünkü bütün gün birlikteydik alsaydı görürdüm diyorum kendi kendime ama kızada soramıyorum hani güvenmiyomuş gibi olmasın diye.
O sırada hoca bana "kalk oğlum sen cevapla bu soruyu" dedi tabi benim kafa orda değil. 2. Söyleşinde duydum ancak o da kızın dürtmesiyle kalktım mal mal bakıyorum hocaya. Hoca sinirlendi uykulu uykulu gelmeyin buraya dedi elimi yüzümü yıkamaya gönderdi.
Dersten sonra osman geldi çekti kolumdan "olum sen dün akşam yelek giymişmiydin" dedi. Bende anlamadım buna dedim "getirdiğin kızlardan birinindir ev boş durmuyorki" diye. Bu dedi oğlum o yelek değil prezervatif anlasa işte diye. Amk yoktu hiçbişey kıza sordum hap alırmısın diye kız ben zaten aldım dedi dedim.
Osman "bu iş öyle salınmaz biz bugün alalım yemekte kızın suyuna atalım" dedi. Tamam dedim.
Yemekte attık suyuna bu güzelce içti ilk defa üniversite hayatımda o gün rahat uyudum.
Günler haftalar geçti derken bu kız birden kalktı dersin ortasında izin aldı hocadan çıktı osmanınkide bunla beraber gitti. Ben düşündüm yediği bişe dokundu diye. Bu çıkmalar böyle devam etti bi gün sınıfa kustu heme apar topar çıkardım kızı.
"Noluyor iyimisin haftalardın böylesin" dedim. Kız o an açıkladı herşeyi "test yaptırdım hamileyim" dedi. Ben şok oldum tabi. Aileme nasıl açıklarım ne derim diye düşünüyorum çünkü çocuğu aldırma kesinlikle söz konusu değil o çocuk da canlı artık o geceki sperm değil..
Neyse aylar geçti bunun karnıda şisti sınıfta artık herkes bizs bakıyor. Ailelerimize de açıkladık herşeyi. Bizim aileler geldi ama bana nasıl bakıyor hem benim hem onun ailesi ben camdan atlasammı diyorum kendi kendime.
Neyse konuştuk falan bunun babası sordu "bir meşgalen uğraşın varmı, bölümün ne" diye.
Dedim kızınızla aynı bölümdeyim meşgalemde inci sözlük yazarıyım dedim. Adam dedi ne o sözlükmü yazıyorsun hangi dil diye sordu bana bi gülme geldi o ortamda ama sıktım kendimi tabi. Dedim hikaye, öykü yazıyorum mizah yapıyorum diye. Adam dediki "Vatan bu haldeyken, hergün Şehidimiz varken,kan, gözyaşı toprağımızı sarmışken sen nasıl hikaye okur, mizah yaparsın?" diye. Ordan annesi ekledi "Şehit görünce 2 3 dakika siyaset yaparsın ağlamazsın bile. Onun anası feryet ederken bütün ömrü, hergünü,her nefesi,her lokması acı olmuşken sen nasıl 2 3 dakika siyaset yapıp sonra mizahla hikayeyle uğraşırsın, ağlayan anasını babasını görüpte sen gülmeye utanmıyormusun?" diye. Yerin dibine girdim.
O gün dedimki kendime "Bu zor günlerimizde onlarca Şehit olan bu günlerde bende eğlanceyi, espiriyi bırakıp gerektiği gibi matemimi yaşayacağım. Dağda 20 yaşında asker bizim için yaşamadığı anılarını bırakmışken. Onlarca yaşam öyküsü bir bomba patlamasıyla parçalanmışken ben onları görmezden gelip hayatıma devam edemem. Benimle yaşıt belki daha küçük asker benim yaşadıklarımın, partinin,karının, kızın birini bile yaşamadan vatanı için ölmeyi göze alırken ben onları görmezden gelemem !"
Bıraktım hikayeyi, bıraktım mizahı gerektiği gibi acımı yaşıyorum. Şuan ne espiri yapan,ne gibik hikayelerle uğraşanları görmek istemiyorum. Artık onlar ağlarken ben gülmeye utanıyorum.