Yıl 2011, çocukluğumdan beri içime kapanık, utangaç bir insan olmuştum. Belki de insanlara karşı beni güçlendirecek bir babam olmadığı içindir, bilmiyorum. Hayatta tuttunduğum her insanı koşulsuz şartsız kaybediyordum. Babam, amcam ve son olarak kuzenim. Annem bir huur çocuğu ile evlenmiş ayda bir arayıp halimi hatırımı sormaktan ileri gidemiyordu. Herif istemiyormuş, komik bence. gibimde bile değilsiniz demek istiyorum yüzlerine. Ufacık bir saygı zerresi vardı içimde onuda kaybetmek istemediğimden ben arayıp sormuyordum. Oturduğum ev babama aitti annem babamın emekli maaşını bana veriyordu. Ezik bir muallak gibi ölmüş babamın ekmeğini yiyor evinde oturuyordum. Çalışmıyor sabaha kadar sigara içip müzik dinliyordum normal insanlar uyandığında ben uyuyordum. ilaçlarımın dozu her ay artıyordu. Zayıftım hemde çok zayıf.. Gerek pgibolojik gerek ise bedenen.. Hayatım Erkin abiyi tanıdığımda ise tamamen değişecekti..

ve son beyler tutmasa bile sizin için bitirdim, teşekkür ediyorum.

Bir sabah yine insanlar uyandığında uyumak için yatağıma doğru yönelmiştim ki açlığımı farkettim, midem kazınıyordu. O an sıcak simit çekti canım saat sabah 07:20 civarıydı. Üzerime hırkamı giyip dışarıya çıktım. Pastahaneden simitleri aldıktan sonra sigara almak için markete yöneldim. Köşebaşındaki banka oturmuş, 1.80 boylarında 70-80 kilo civarında kirli sakallı biri telefonda küfür ede ede konuşuyordu.

"sen kimsin dıbına koyduğumun kızı sen kimi ezmeye çalışıyorsun? senin ecdadını giberim. Ben kimseye eğilmem ulan, gibtir git hayatımdan. Bunaltma beni lan" gibi şeyler söylüyordu. Yakışıklı, güçlü kuvvetli, özgüvenli bir insandı. Benim tam tersime. Merakıma yenilerek ağaca yaslandım ve izlemeye başladım. Bir süre bankta oturdu, cebinden çıkardığı konyaktan bir yudum çekip sigara yaktı. Markete gidip sigaramı alıp bir dal ateşledim ve banka oturup çaktırmadan sabahın köründe kavga edip konyak içen bu adamı izliyordum. Bir süre sonra kalkıp yanıma oturdu. Korkmuştum rahatlıkla kafamı gözümü dağıtabilirdi;

- selamun aleyküm ben Erkin.. dedi

- aleyküm selam abi

Benden yaşça büyük olduğu bariz belliydi. Abi demek zorunda hissetmiştim kendimi. Sonra devam ettim ;

- hayırdır abi sabah sabah ?

Gülümseyerek "insanlar kendini birşey sanıyor kardeşim. Hepimiz sefil bir hayat yaşıyoruz kimisi bunun farkında kimisi değil" dedi.. ben ne diyor bu amk sarhoş galiba derken devam etti.

"hayattan tat almak önemli, insanları giblemiyorum, herkes bir yere kadar" gibi şeyler söylemeye devam etti. Ben ise kaybettiklerim uğruna kendimi yaşarken öldürmüştüm..

- e e evet abi. dedim kekeleyerek
"sevişeceksin, kavga edeceksin, acının bile tadını alarak acı çekeceksin. Sokak aralarında dövüşeceksin, sabahın bir körü içeceksin, kimseye köle olmayacaksın" diyordu. Ya sarhoş yada deliydi. Ama haklıydı da. Devam etti ;

- senin neyin var ? Yüzünden umutsuzluk akıyor?
× hiç abi, birşeyim yok.
- bariz belli oluyor, içine kapanık bir insansın. Benimle konuşurken dizlerini oynatmandan belli. Gözlerime bakamamandan, tırnaklarını yemiş olmandan kısacası herşeyinden belli. Neden böyle hissediyorsun?

Ben konuşamıyordum. Zaten yıllardır doğru düzgün kimseyle konuşamamıştım, konuşmak istememiştim. Erkin abi bunu farketmiş olacak ki, cebinden konyağı çıkarıp bana uzattı. Bir fırt çektim, bir fırt daha, bir fırt daha. O ara erkin abi hala birşeyler anlatıyordu.

"umursama, iç, sev, seviş, olabildiğine çılgın ol, hırsını al kime hırslıysan" falan diyordu.

Kafam güzel olmuştu, hırs deyince annemin evlendiği muallak geldi aklıma ama tek bir halt başaramazdım. Tam soracaktım ki erkin abi cevapladı ;

- sıkıntı yok hallederiz, aksiyon olsun dıbına koyim diyerek güldü ve ekledi erkin diyeceksin abi yok.
× tamam. dedim

Nedense kendimi bir anda güclü hissettim, kimsesizliğin getirisidir dedim kendi kendime. Gerçekten söyledikleri etkilemişti beni. Bende böyle olabilirdim. Güclü, hırslı, yakışıklı, özgüvenli..

söyledikleri garip gelmişti aceleyle kadehimi bitirdikten sonra masadan kalktım. bu eleman hayatımı kaydıracaktı. tanışmamızda bir garipti zaten daha fazla uymamalıydım buna. koşar adımlarla meyhaneden çıkıp içeriye baktığımda muallak hala içerde oturuyor gözleriyle beni takip edip gülüyordu. bir küfür daha savurdum içimden. 2-3 kez daha gitmiştim meyhaneye. meyhaneler beni sarhoş ediyor, loş ortamından kaynaklı sanırım. hızlı bir şekilde evimin bulunduğu sokağa girdim. erkin kapıda oturuyordu, nasıl benden önce geldi bu amk derken lafa atladı.

- var mı lan böyle kolay adam satmak ?
× bana göre değilsin
- kendini farklı mı sanıyorsun amk ? sabaha kadar sigara içip akşama kadar yatıyorsun, babanın evinde oturup maaşını yiyorsun. bir kız gibmişliğin, bir aksiyon yaşamışlığın yok lan. ilk dayağını dün yedin amcık ağızlı kendine gel lan.
× ne diyorsun lan sen ? sana mı soracağım amk ?
- bağırma lan bana
× ne olacak lan bin ?

bana bir yumruk attı. dayanamadım bende vurdum. beni çekerek duvara yapıştıracaktı ki bir hamleyle ben onu duvara yasladım yakasından tutup sırtını duvara vurdum acı ile nefes kesildi. bir kaç saniye sonra burnuma kafayı yemiştim. çatırdadığını hissettim gözlerim kör olmuştu. çelme ile yere düşürüp üzerime çıktı. yumruklamaya başlamıştı. "dur amk dur" diyebildim. beni bırakıp kaldırıma oturdu. sigara yakıp konyağı çıkardı. gülüyordu amk..

"bak gördün mü kavga edebiliyorsun.."

Uyumaktan vazgeçip erkin ile oturmaya başladık. Her konudan bahsediyorduk. Harbiden hem bin hem adamdı. Biz muhabbet ederken insanlar dönüp dönüp bize bakıyordu. Belkide tiplerimizden ötürüydü. Ancak erkin hiç giblemiyordu insanları. Saatler saatleri kovaladı. Belki aylar sonra annemi aramıştım. O binin işte olduğunu öğrendim çalıştığı yeri annemden duymuştum. Bulunduğum yerden biraz ilerideydi.

- hadi gidelim dedi erkin.

Yola koyulduk, hala arada bir konyak yudumluyorduk. Içimdende ne bitmez şeymiş amk diyordum. Leyla gibiydim. Sonunda fabrikadan bozma yere gelmiştik. Forkliftçiydi bin.

- Burada kek gibi beklemeyelim bu muallakyi dövmeyecek miyiz?
× evet, anasını gibelim abi
- abi deme amk, giberiz. gel biraz uzak duralım

Biraz açıldık beklemeye koyulduk. Yarım saat sonra çıktı bin. 40'lı yaşlardaydı normalde tek dövemezdim.

bir an bunu düşündüm..
evet benden iri bir adamdı benden güçlü olduğu kesindi ama dudağını patlatmıştım, canını acıtmıştım. gülümsedim..

- evet amk farkettim
× işte hayat bu dostum, dayak yemekte var dövmekte zevk al, boşver.. diyerek konyağı bana uzattı. bir fırt çektim sigara yaktım üstüm başım kan içindeydi. burnum şişmiş sol gözümün altı mosmordu. insanlar bize garip bir şekilde bakıyordu. ilk defa uykum gelmişti

- neyse ben eve giriyorum biraz uyumam lazım.
× tamam ben buralardayım
- iyi..

eve girip kendimi yatağıma attım. tek istediğim şey uyumaktı. kafam gözüm dağılmıştı ilk defa. sabahtan beri geziniyor 12 saatte bir resmen dayak yiyordum. ancak kendime "noluyor" diye soramıyordum. sadece erkini takip edebiliyor söylediklerine ise hayır diyemiyordum..

yatağa yattığım gibi uyumuştum. ne kadar geçti bilmiyorum zilin sesine uyandım. normalde arayanım soranım yoktur, şaşırmıştım. kapıyı açtığımda erkini gördüm karşımda. gömleği paramparça olmuş, sağ tarafı kan olmuştu ve terliydi.

- ne oldu amk ?
× para kazandım dostum, ne yapalım ? ne istersin ?
- nasıl kazandın amk bu hal ne ?
× boşver dedi ve içeriye adımladı.

Gömleğini çıkarıp attı bir köşeye herif rahattı anlam veremiyordum. ceplerindeki paraları masanın üzerine attı en az 3 bin lira vardı. ne tak yiyordu bu puşt bir fikrim yoktu. iyi amk ne tak yerse yesin diyerek dolaba yöneldim sadece zeytin vardı. bir iki zeytin yuvarladım mideme ardından salona gelerek durum analizi yapmaya çalışıyordum.

sonrasında ise aynı işlemi erkin tekrarladı ve oda kafasını sakin bir biçimde koydu. hemen arkasından ben denemek istedim. o ara manita gülüyor, şarkılar mırıldanıyor, dizlerini birbirine vurarak ritim tutuyordu. kafasını merak ettiğimden bir parçada ben koyup ateşledim ve dumanı soluyabildiğim kadar soludum.. bunlar bir kaç saniye içinde oldu, soluduğum gibi içimi bir huzur kapladı, kafam hafifledi, dünya önce tamamen maviye bürünüyordu önce sarılar yok oldu sonra kırmızı sonra yeşil sonra tüm renkler. herşeyi mavi görüyordum. başımı taşıyamadığımı farkettim. ağır geldi koltuğa yasladım. manitayı azda olsa görüyordum ama erkin bakış açımda değildi.. hatun kafasını kaldırmış saçları önüne düşmüş vaziyette şarkı mırıldanıyor bir yandan da ellerini başının iki yanında yumruk şeklinde birleştirmiş oynamaya çalışıyordu..

Açıkcası erkinden züt alıyordum. Sonrasında elemanı takip etmeye koyulduk. Kuytu bir köşeye geldiğinde "hadi" dedi erkin.

- lan huur çocuğu.. dedim arkasından. harbiden huur çocuğuymuş dönüp baktı. güldüm bir anlık için sonra ciddiyetimi takınıp ;

- hayatımı gibenlerden biri sensin, ananı gibtim senin. deyip üzerine atladım. yakamdan tutup yere yatırdı sol çeneme ardından tam burnuma yumruk attı, gözlerim kör olmuştu bir kaç tane daha patlattıktan sonra üzerimden kalkıp

- gibtir git huur çocuğu deyip dönüp gitti. Gözlerim bir anlığına erkini aradı sırtını duvara yaslamış sigara içiyordu.

- lan amk napıyosun ?
× aferin, güzeldi ahahaha
- ya gibtir git niye güvenirim ki sana
× kızma olm gel lan ahahaha
- ananı giberim puşt gibtir git başımdan..

delirmiştim. Ağzım yüzüm kan içinde yürümeye başladım erkinde yanımda benimle beraber hızlı hızlı yürüyordu. Sigara yakıp bana verdi, sinirlide olsam sigaraya hayır diyemedim.

- başardın, bu dayak kendine gelmen içindi ben olsam hırslanırdım. dedi..

sifonumsu zamazingodan nevaleyi çıkarıp salona getirdim. erkin bir folyo çıkarmıştı, hani bu yemekleri falan sardığımız folyolardan. paketi masaya bırakıp erkinin yanına oturdum, arada hatunu kesiyordum. "şanslı huur çocuğu bunu gibiyor" dedim içimden. bir içim suydu manita. erkin ise folyoyu kapak biçimine getirip üzerine paketten çıkardığı beyaz kirece benzeyen maddeyi koydu. cebinden çıkardığı çakmak ile alttan ateş verdi. anında bembeyaz bir duman çıkmaya başladı, duman çıktığı gibi hatun kafasını uzatıp o dumanı burnundan içeri çekti ve kafasını koltuğa sakin bir biçimde bıraktı. ben hayretler içerisinde izliyordum.

hapı yutmadan öncede gözlerim dönüyordu. shot çarpmıştı beni. birde hapın kafası geldiğinde iyice kötü olacaktım. kusup rezil olmaktan korkuyordum. bir yarım saat kadar müzik eşliğinde sağa sola sallanarak kendimizce kafa yaşadık. millet elit çizgisinden ayrılmış çılgınlar gibi oynuyordu. yarım saat sonrasında ise gözlerim ateş fışkıracakmış gibi hissediyordum. odaklanamıyordum ne müziğe ne insanlara. bulunduğumuz mekan bir daralıyor bir genişliyordu sanki. o an oradan çıkmak istedim. erkine dönerek ;

- gitmemiz lazım

onu beklemeden kendimi dışarıya attım. yüzüme vuran hafif rüzgarla beraber içimden sanki bir ağırlığıda geride bırakmıştım. öyle gerçekci bir histi ki ruhumla bedenimin ayrıldığını düşünerek arkama baktım. arkamda sadece erkin vardı. gözleri faltası gibiydi, dişlerini birbirine sürtüyordu..

polislere saatlerce derdimi anlattım. ardından odadan çıktılar. 1 saat kadar orada bekledikten sonra bir polis gelerek ;

- hadi gidiyoruz
× nereye ?
- hastaneye, kelepçelememe izin ver

donakalmıştım ellerim kelepçelenmiş bildiğin bir zanlıydım. içim titriyordu korkudan. 10 dakikada hastaneye gelmiştik. 3 tane doktorun olduğu bir odaya soktular. önce fiziki muayne yapıldı. kollarıma, bacaklarıma baktılar "darp izi yoktur" dedi bir doktor. arkasından ise kullandığım ilaçların isimlerinin olduğu bir liste geldi. doktorlar kendi aralarında konuşuyordu.

- falanca ilacı kullanıp falanca tedavi görmüş ilerlemiş disisoyatif bozukluk olabilir
× komplikasyonlar ve ilacların yaptığı etki bu olabilir benim kanaatimde ilerlemiş disisoyarif bozukluk
+ bende katılıyorum

3 doktorda bir kağıt imzalayıp polise verdiler. odadan çıktık sevk olduğum yer ise "Ruh ve sinir hastalıkları hastanesi istanbul"...

Oraya gitmeden önce görüntüleri izlemek istediğimi söyledim. polisler halime acımış olacak ki "tamam" diyerek karakola doğru yoneldiler. cd takılıp oynatıldığında ise ben şok olmuştum.. görüntülerdeki bendim. tellerden atlıyor makasla kilidi kırıyor bir çift jantı zorda olsa yüklenip kaçıyordum. hastalığımın açıklamasını ise orta yaşlı babacan polis sakince bana anlatıyordu ;

"Çoklu kişilik bozukluğu, bunları yapan sen değilsin evet. alt benliklerinden sadece birisi."

- olamaz erkin benim arkadaşım yalan söylüyorsunuz..
× erkin diye biri yok kardeşim erkin sensin.. erkin olmak istediğin kişi. sevkini artık yapmalıyız..

ölmek istiyordum. beynim karıncalanıyordu. inandığım herşeyi beynimin yaratmış olması gerçek olamayacak kadar inandırıcıydı... yine kaybetmistim, iyileşmek istemiyordum ben yaratsamda tek dostumu kaybetmek istemiyordum ama bu ;

HASTA OLDUĞUM GERÇEĞiNi DEĞiŞTiRMiYORDU...

çalışırken bile entry giriyorum sırf takip eden 3-5 kişiyi yoksaymamak için. takip edenler ses versin tekrar devam edeyim.

adam parayı alıp cebime ufak bir poşet bırakıp dönüp çıktı. bende işeyip ellerimi yıkadıktan sonra arkasından çıktım. elimi cebime atıp ne verdiğini kontrol etmeye çalışıyordum ufak çıtçıtlı poşet içerisinde 2 tane ufak hapa benzer şeyler vardı.. erkin bıraktığım yerde beni bekliyordu. yanına gidip ;

- ne lan bunlar ?
× çaktırmadan paketten çıkar biri bana biri sana, ama önce içmeye birşeyler alalım

hostes kılıklı karıdan ikişer tane shot aldım tekrar, dediği gibi birini ona birini kendime alıp shot ile yuttum. hiç hap yutmamıştım nasıl bir kafa yaşayacağımı kestiremiyordum. ortam gittikçe hızlanıyordu saat 1'i geçiyordu. biz geleli kaç saat olmuş dedim içimeden. bu herif benim zaman muhakememi kaybettiriyordu.

ikimiz salona geçtik. erkin tekli koltuğu üçlü koltuğun karşısına aldı. hatun sanırım lavobadaydı bir kaç dakika sonra yanımıza geldi. karı karşımıza oturdu aramızda bir sehpa vardı. hatunu tarif edeyim, 1.75 boylarında 70 kilo üzerinde sarı bir elbise vardı, topuklu ayakkabıları oldukça ciksiydi. hatta karı komple ciksiydi. erkin lafa girdi ;

- moruk nevale nerde ?
× sakladım onu ben
- niye lan ?
× bir kez sattın ikinciye satmayacağını nerden bileyim ?
- şizofren huur çocuğu..

derken; kapı şiddetli bir şekilde vurulmaya başlandı. bu erkin değildi. kapıyı açtığımda karşımda 4 tane polis vardı. nevale açıktaydı, polisler ise kapıda. Üstelik kafamda güzeldi. soğuk soğuk terlemeye başladım. dizlerim titriyordu. Polislerden biri ;

- emniyete kadar geliyorsunuz
× tamam cüzdanımı alayım

cüzdan bahaneydi ışık hızıyla nevaleyi zulaya koyup ceketimi alarak çıktım. polis arabasina ilk defa biniyordum, ilk defa başıma böyle birşey geliyordu. stresten tırnaklarımı yemeye başlamıştım. delirecektim..

sandalyeye oturup bir sigara yaktı;

- en güzeli buydu deyip gülümsedi.

"en güzeli?" dedim içimden zaten ikinciye sevişiyorduk. sigaralarımızı içtikten sonra üzerini giyinip ;

- kafam açılmadan biraz yürüyeceğim diyerek evden ayrıldı. oturup hafif bir müzik açtım, düşünüyordum. bu kadın benim gibi biriyle neden sevişiyordu ? beni seviyor muydu acaba ? işin ilginç yanı hakkında hiçbirşey bilmediğim iki kişi hayatımın tam ortasındaydı. ve ben hiçbirşey yapamıyordum.

kulaklarımda ritimleri hoş ama hiç duymadığım şarkılar gittikçe volume veriyordu. kendimi bu kadar hafif hissedeceğimi aklımın ucundan geçiremezdim. kafamı kaldırdım, hatun bana bakıp gülümsüyordu..

- nasılğğ ?
× güzsseel ehe..

o ara 1 milisaniyelik bile olsa erkin geldi aklıma. dönüp baktığımda yine yoktu.. her zamanki erkin demek istedim "heeerrğğ zuuuoooamanki ööerğkin" gibi bir şey çıktı ağzımdan.. hatun kahkaha atarak

- hıııı? dedi birşey demedim. kulaklarımda o kadar çok ses vardı ki cümle kuramıyordum. bir zaman sonra sesler kesilmeye başlamıştı. ilk çıkan tabletlerden olan taka bir tabletim vardı hatun kalkıp oradan clup parçaları açtı, sanırım onunda sesi kesilmişti..