Kuran-ı Kerim’in Arap Toplumu Arasında inmesi Hakkında Birkaç Söz – BÖLÜM #1

Araplar, gerçekten özel bir karanlığın içindeydi. Çevrede Roma imparatorluğu, Farisi Krallığı, Habeş Krallığı vs. medeniyetler var. Ve bu medeniyetler yol yapıyorlar, altyapı yapıyorlar, kaleler, saraylar yapıyorlardı, tümüyle aydınlanan şehirleri vardı. Arapların neyi vardı peki? Çöl. Ve çoğunlukla da bedevîlerdi. Altyapı yok, uygarlık yok, hiçbir şey yok. Dünyadan birkaç yüz yıl geridelerdi. Ve o karanlık yerde, Allah Teala Rasulullah (s.a.v)’i gönderdi. Bir düşünün, o gün, Allah Efendimiz’e (s.a.v) Kuran’ı verdiğinde, tüm dünya değişti. Gördüğümüz dünya haritasının, bugün olduğu şekilde olmasının sebebi o gece idi. O tek bir gece, tüm insanlığın kaderini değiştirdi. Ve Allah bunu, Roma imparatorluğu’na vermemiş, felsefî tarihi olan Yunanlılar’a vermemiş…Yeryüzündeki en karanlık, hiçbir şeyi olmayan noktaya vermeye karar vermiş. Binaları yoktu, felsefeleri yoktu, bunların hiçbiri yoktu. Ama çok gurur duydukları bir şeyleri vardı… Ve hayır, bu kumları değildi. Petrol de henüz bulunamamıştı. Sahip oldukları ve en gurur duydukları tek şey, dilleriydi... Dilleri ile çok gurur duyuyorlardı. Aşağılık kompleksinin bir parçası gibiydi tabi bu da; “Binamız yok, ama şiirimiz var bizim! Sizler bizim gibi konuşamazsınız. Dil mi? O bizim işimiz.” Ve bundan gurur duydular. Zaten başka hiçbir şeye sahip olmadığında ve sadece bir şeye sahip olduğunda, onu çok iyi korursun. O yüzden dillerine gerçekten ama gerçekten çok önem verdiler. Bir şairsen, en zengin kişi olabilirdin. Bir tek beyit söyledin diye, tüm hayatını krallar gibi yaşayabilirdin. Sırf biri diğer kavimden birine laf attı diye kavimler birbirine nesiller boyu sürecek savaşlar açarlardı. ibadet merkezi olan Ka’be, aynı zamanda şiir atışmalarının da merkeziydi. En müthiş bulunan şiirler yazılıp Ka’be’nin duvarına asılma şerefine nail olurdu. Bu onların işiydi. Allah (subhanehu ve Teala) ise ne yaptı? Son vahyi bu insanlara göndermeyi murâd etti. Onlar neyin uzmanıydı? Dilin. Rasulullah (s.a.v) ise onlara, Kuran-ı Kerim ile geldi. Kuran-ı Kerim ile geldiğinde, birkaç inatçı insan topluluğu buldu. Bunlardan biri, Arapların eşrâfı idi. Ve bu insanlar, Kuran-ı Kerim’i ilk işittiklerinde, bunun bir insan ürünü olmadığını söyleyebilecek ilk insanlardı. Fakat gururları bunu kabul etmelerine engel oldu. Ahnes b. Şürayk, Ebu Süfyan, Ebu Cehil vs. gibi eşrâftan olanlar, Efendimiz’in (s.a.v) Kuran okumasını dinlemek için geceleyin Efendimiz’in (s.a.v) evinin orada gizlenirlerdi. Kuran okunurken dinlemeye adeta bağımlılardı. Orada Kuran’ı dinlerlerken, birbirlerini yakalarlardı ve bundan kimseye bahsetmeyeceklerine ve bir daha buraya gelmeyeceklerine dair birbirlerinden söz alırlardı. Ama kendilerine engel olamıyorlardı, bir sonraki gece yine birbirlerine yakalandılar. Ve bir sonraki gece yine…Daha sonra kesin söz aldılar bir daha gelmeyeceğiz diye. Bunu Ebu Süfyan Müslüman olduktan sonra kendisi nakletmektedir… Aynı zamanda, Velid b. Muğira, onların sahip olduğu gelmiş geçmiş en iyi şairdi. Velid b. Muğira Kuran’ı eleştirmek hususunda; “Ben bu işi hallederim” der. Kuran’ı dinlemeye gider, geri geldiğinde tamamıyla sessizdir. insanlar “Ee hadi, bir şeyler söyle. Kuran’ı dinledin. Şimdi bize onu eleştirecek zekice bir şey öğret!” dediler. işte Velid b. Muğira’nın sözleri: “فو الله ما فيكم من رجل أعلم بالأشعار مني .. ولا أعلم برجزه ولا بقصيده .. ولا بأشعار الجن مني “ “Allah’a yemin olsun, şiiri, recizini, kasîdesini ve cinlerin şiirlerini aranızda benden daha iyi bileniniz yoktur. ” Yani, bu alan bana ait. O yüzden birazdan söyleyeceklerimi iyi dinleseniz iyi olur demek istiyor. Şöyle devam ediyor: " "والله ما يشبه الذي يقول شيئاً من هذا Buna hiçbir şey benzeyemez”. "والله إن لقوله الذي يقول حلاوة .. وإن عليه لطلاوة .. وإنه لمثمر أعلاه مغدق أسفله .. وإنه ليعلو وما يُعلى عليه وإنه ليحطم ما تحته” “Allah’a yemin olsun ki, bu sözlerde öyle bir tatlılık var ki. Ve onu kuşatan bir ihtişam var. Üst noktaları meyvelerle dolu, alt kısımları ise hazinelerle dolu. Bu söz galip gelir, ona galip gelinemez. Altındaki her şeyi ezecektir.” Bunu söyleyen bir Müslüman değil! islam’ın azılı düşmanlarından biri! Sonra onlar da dedi ki, “لا يرضى عنك قومك حتى تقول فيه” “Onu eleştirmedikçe kavmin senden razı olmaz!” Bunu ne yapalım, eleştiri getirmen lazım, bu bir eleştiri falan değil, bunu FOX’ta yayınlayamayız biz, bize başka bir şey vermen lazım dediler yani… O da: “فدعني حتى أفكر” “O zaman bırakın da düşüneyim" dedi. “فلما فكر” “Düşündükten sonra da..” “هذا سحر (يؤثر)” “Bu büyüleyen bir sihirdir” dedi Velid... Neden sihirdir diyor? Çünkü birisi bir sihir yaptığında, bunu açıklayamazsın. Mantıkî bir açıklaması yoktur. O yüzden Velid b. Muğira, bunun şiir ya da uydurulmuş bir söz olması gibi mantıklı bir açıklaması olmadığının farkındaydı. Bu yüzden ona sihir dedi…işte Allah Teala Kuran’ı böyle dilde gelişmiş bir toplulukta indirmiştir…

|Nouman Ali Khan

(DEVAMI YARIN)