Herkesin hayatının başından, ailesiyle daha küçükken gittiği ilk piknikten, ilk lunaparka gidişinden güzel anıları vardır. Benimde elbette ki öyle anılarım var. Fakat benim anılarımda biz ailemden biraz daha kalabalıktık. Az biraz hatırlıyorum da 5 yaşımdayken ilk defa pikniğe zütürmüştü beni ailem. Ama yanımda ailemin dışında kişilerde vardı, aslında bakarsanız onlar her zaman vardı. Annemden önce onları gördüğümü hatırlıyorum, 2 kişilerdi. 1 kız 1 erkek, fakat henüz isimlerini bilmiyordum, 5 yaşımda olmama rağmen söylememişlerdi bana isimlerini. ilk pikniğimize gitmiştik, hatırlıyorum da piknik alanında çok fazla ağaçlar vardı ve ben onlarla saklambaç oynuyordum. Ailem duruma şaşırsalar da bir tepki vermiyorlardı. Çocuktum sonuçta. 5 yaşındaydım daha, onlar saklanınca uzun süre onları arıyordum. Belki 10-15 dakika kadar ve bulduğumda onlardan birisi ebe olduğunda beni hemen buluyorlardı. O zamanlar bu hastalığımın olduğunu bilmiyordum kardeş gibiydim onlarla. ilk oyuncağımı onlarla paylaştım, ilk yemeğimi onlarla yedim, ilk harçlığımı onlarla harcadım ilk yaramazlığımı onlarla yaptım. Onlar benim bir parçamdı bunu fark ediyordum. Gece yatarken başımda dikiliyorlar ve sabah uyandığımda onları yine aynı şekilde yatağımın yanında buluyordum. iyi bir aktiviteydi aslında bu. Düşünsenize böyle arkadaşlarınız olduğunu. Hem artık bana isimlerinide söylemişlerdi. Erkek olanın ismi Eren'di, kızın ise Selin. Açıkçası isimlerini hep beğenmişimdir, hala bile. Sürekli onlarla evin içinde koşar, futbol oynardım. Yine aynı geçen bir gün fark ettim ki ailemden hiçkimse onları göremiyordu. Aslında hiçkimse onları göremiyordu. Onları bir tek benim görmem en başta beni pek fazla rahatsız etmesede zaman içinde bu çok kötü bir hal almaya başladı. 6 yaşıma girmiştim. Ailemin durumu pek iyi olmadığından kreş vb. herhangi bir yere beni gönderemediler fakat anaokuluna gitmem gerekiyordu. 15 kişilik bir sınıfımız vardı, tabiki ilk günümde olsa arkadaşlarımla gitmiştim. ilk günden hayatım zehir olmaya başlamıştı. Hiçkimsenin hayali arkadaşı yoktu. Benimle kimse arkadaş olmak istemiyor, hatta arkadaşlarımla oyun oynamamdan, onlarla konuşmamdan dolayı benden korkuyorlardı bile...

ilgi gelsede gelmesede hikayeyi bitireceğim arkadaşlar.