Demledim, çıktım balkona sokağı izliyorum beyler. Gözlerim onu arıyor. gelmeyeceğini bile bile, başka bir şehirde, uzakta olduğunu bile bile, beni sevmediğini bile bile sanki sokağın köşesinden çıkıp da buraya doğru gelecekmiş gibi bekliyorum hergün. Sokaktan ne zaman kız geçse heyecanlanıyorum o mu diye,o olmadığını bile bile.
Bazen gökyüzüne bakıp "Allah ım lütfen" diye olmayacak duaya amin diyorum.
Ve bugün de çıktım balkona. Şöyle ki
Dün başkasını sevdiğini öğrenmiştim. Beni sevmediğini biliyordum ama başkasını da sevmiyor zannediyordum, bekliyordum. Olsun ben yine dışarı çıktım, yine çıkacağım ve bekleyeceğim.
Çünkü beklerken onun çıkıp geldiğini düşünmek bile içimi bir hoş ediyor, bunu da elimden alamaz ki canım, değil mi?