(bkz: biraz sevilsek böyle olur muyduk acaba)
Bu hikayemde bahsetmediğim . "Ruh ve sinir hastalıkları hastanesi"nde yaşadığım olayları anlatıyorum . Bunu okumadan onu okumanızı tavsiye etmem . iyi okumalar ...

-Çağatay ne oldu oğlum sana böyle !
+Bir şey yok babaanne , karşı mahalledekilerle dövüştük.
- Eşşek sıpası geç içeri , deden gelince görürsün .

ismim Çağatay . 7 yaşından beri babaannem ve dedemin yanında yaşadım . 4 Yaşında annem ve babamı kaybettim .
Hayattaki tek bana yakın olan insanlar Babaannem ve Dedem .

-Çağatayyyyyy , hadi yemeğe gel .
+ Tamam babaannecimmm ...

Hayatım boyunca hep ekgib yaşadım . Hiçbir zaman tam olamadım . Tek bir suçum olmamasına rağmen erken yaşta annem ve babamı kaybettim . Küçükken aklım pek ermiyordu . Hep bir gün geleceklerine inandirildim.

Maalesef insan büyüdükçe gerçekleri arıyor .

-Çağatay , aşağı gelmezsen yarın okula yürüyerek gidersin !!!
+(Ah babaanne bir günlük yazdırmadın ... ) Oooo hep bir tehdit . Tamam geldiiim .

O zamanlar lise 4 yıllarındayız . Deli dolu 4 senenin son senesi . 12 olmanın havası , bir yandan asosyal olmamın ezikliği , anliyacaginiz tamamen kararsızım .

3-5 REZE DEVAM...

SiZE BENi DiNLEDiĞiNiZ iÇiN MiNNETTARIM . HEPiNiZE ÇOK TEŞEKKÜR EDERiM. GERÇEKTEN iNSAN BiRiLERiN BiRŞEYLER ANLATiNCA RAHATLiYORMUS.

BURADA BELKi BENDEN KÜÇÜK KARDEŞLERiM VARDIR. GENÇLER SiZi SEVEN BiRi VARSA ASLA KAYBETMEYiN. ANANIZA BABANIZA ASLA KARŞI ÇIKMAYIN .

VE ASLA HiÇBiR ŞEYE KÖRÜ KÖRÜNE BAĞLANMAYIN . ALLAHA EMANET OLUN . ESEN KALIN ...

-Keske beni Sevseydin-

O zamanlar , çok seviyorum bir kızı . ismi Deniz . Aynı gözleri gibi .
Çok seviyordum denizi , ama sadece ben biliyordum bunu . Bir arkadaşım yoktu zaten . 4 sene boyunca hiç sosyal olamamıştım . Zaten ondan öncede pek iç açıcı bir halde değildim .

Deniz diyordum . Evet , benimle 4 senedir aynı sınıfta olan güzeller güzeli bir kız . Tamamen benim aksim . Yani o o kadar güzelken , ben bu kadar vasatken . Hayal bile kuramiyordum. Sadece ben kendimi bu kadar aşağıda görüyordum . Lise hayatım boyunca 10-15 tane çıkma teklifi aldığımı hatırlıyorum . Ama hepsini direk reddetmistim.

Kimin içindi ki . Elbette deniz içindi . Ama o bile yalnızlığın bana yaramadığını düşünürken , bana artık bir sevgili bul kendine derken , bana canım arkadaşım derken , nasıl yapabilirdim ki bunu?

Gerçi şimdiler de anlıyorum . Gerçekten o zaman çok doğru bir karar vermişim ..
Ben her gece denizin gözlerini düşlerken . Her gece ondan uzaklaşmaya çalışıyordum . Unutmaya çalışıyordum . Aynı zamanda evde durumlar pek iç açıcı değildi . Yaşlı dedem hergun huysuzluk çıkartıyordu . Beni hep israf olarak görüyordu . Babaannem ne kadar da bakma sen o deliye dese de . insan anlıyordu ..

O gün bir karar almıştım . Tek başıma bir eve çıkacaktım . Bunu babaanneme söylediğim de karşı çıktı. Ama dedemin bu fikir hoşuna gidecekti biliyordum . Dedeme söyledim . Gel benle dedi . Bizim okulun yakınlarında bir yere gelmiştik . Bir apartmandı . Dedem sen burda kal dedi ve apartmana girdi . Ben dışarıyı izlerken bir adamla yanıma geldi ...

Ben bir taraftan üniversite sınavına çalışırken , bir taraftan denize aşıkken , bir taraftan da eski alışkanlıklarımdan vazgecemezken . Her geçen gün daha çok yipraniyordum . Kendi sorunlarım demiştim dimi . Evet , küçük yaştan beri pgibolojik sorunlarım vardı hep . Hicbir zaman normal olamamıştım . Herkesin istemeden elde ettiği şeyi ben zorlasam dahi elde edemiyordum .

Hep siritiyordum aradan , 1000 kişilik bir yerde gelir beni bulurlardı hep böyle devam etti bu .

GELiYOR BEYLER . BU KADAR KiŞi OKUYORSA SONU KESiN GELECEK , iÇiNiZ RAHAT OLSUN . HADi YAZIYORUM ...

Deniz platonik aşkımken , aynı zamanda tek arkadaşımdı . Benim hep farklı olduğumu bana söyler dururdu . Deniz lise boyunca tamı tdıbına 3 erkek arkadaş değişti . Her üzüldüğünde kendini benim yanıma atardı . Ona iyi geldiğimi söylerdi .

Keske bende bunu ona söyleyebilseydim . Ona hiç seni seviyorum diyemedim . O arkadaşça elimi tuttuğunda kalbimin sesinden onun sesini duyamayacak hale geliyordum . Sırılsıklam aşıktım ona ...

Okula vardığımda 9lar hariç hiç kimse şaşkınlığını belli etmiyordu . Herşey normalmiş gibi davranıyorlardı . Yani kimse benle konuşmuyordu . Zaten benim için normali buydu galiba .

Çok yalnızdım ama kendime artık bir o kadar da güveniyordum . Eski sınıftan bir kaç çocuk geldi yanıma , hoşgeldin kardeşim falan . Rica ettim , teşekkür ettim . Ama nedense uzak durmaya çalışıyordum . Gözlerim yine denizi arıyordu . Gorememistim . O gün ne kadar arasam da bulamamıştım onu ...

11. Sınıfız . Okulun en tasasız dönemidir . 3. Senesi . Ne 9 heyecanı , Ne 10 aptallığı , ne de 12 stresi vardır. Tek derdiniz hayallerinizdir . Benim de hayallerim vardı . Ama hepsi başlamadan bitiyordu .

Deniz yanımda oturuyordu . Ben onun gözleri içinde kaybolmuşken o bana Taylan dan bahsediyordu . Taylan da kimdi ? Ne diyordun deniz ?

Deniz= Çağatay bey biliyorum bana aşıksın ama beni de dinler misin ? ( Sırıtarak )
Ben= Aşık olsam sana mı olurum kızım , anlat dinliyorum ( ah salak kafam ahhh )
Deniz= Çağatay , Taylan beni sever mı sence . Bana bakar mı bilmiyorum , sen akıl ver bari .

Şimdi arkadaşlar . 3 aylık hiç hatırlamak istemediğim bir kısım var . Burayı gerçekten hatırlamak da anlatmak da istemiyorum . Gerçekten affınıza sığınıyorum . Belki başka zaman bu 3 aylık bir kısmı da anlatmak istersem . O zaman anlatırım . Şimdi bu kısmı direk atlıyorum .

Yaz geçmişti . 3 ay boyunca pgibolojik sorunlar yaşayanlar arasında kalmıştım . Belki bende onlar gibiydim ama olmak istemiyordum . Doktorlar olumlu yanıt verdiğimi ve hayatıma tekrardan devam edebileceğimi söylediler.

12. Sınıfa geçmiştim . Ne kadar artık herkesin gözünde deli olsam da müdür beni okula kabul etmişti . Daha doğrusu etmek zorundaydı . Elimde kapı gibi rapor vardı .

ilk okul sabahı kendime ayna da bir baktım. Uzun zaman sonra ilk defa yapıyordum bunu . Çok değişmiştim . Hatta giderim bile vardı artık . Ergenlik bittiğinden mütevellit , ne koca burun , ne yağlı saçlar , ne de devasa bir sivilcem vardı .

O sabah evden çıkmadan önce kendime söz verdim . Herşeyi unutturacaktim . Bu sene gerçekten iyi ve sosyal geçecekti . Normal olacaktım ulan normal olacaktım . Bir yandan ilaç kullanıyordum . Mete'yi uzun zamandır görmüyordum . Deli Hastanesi'nde yatarken bir kaç uğramıştı o kadar . Onu da unutacaktım . 0 dan bir hayata başlayacaktım .

Mete hala sinirli sinirli bana bakıyordu . ilk defa korkuyordum ondan .

+Mete ben Çağatay , unuttun mu beni neden bana böyle bakıyorsun ?
Metee ...

Kafasını bir sağa bir sola salladı , kızgın bakışları ile odamı terk etti . O gece hayatımın en çaresiz gecesiydi. Sabaha kadar tek yaptığım şey sadece ağlamaktı . Hıçkırarak ağlıyordum . Annem , babam , Mete , deniz , babaannem, dedem . Artık çok fazla geliyordu herşey . Katlanamiyordum .

Her okula gittiğimde Taylan ve denizi görüyordum. En arkada oturuyor çılgınlar gibi eğleniyorlardı . Ben ise aptal gibi sadece dersime konsantre olmaya çalışıyordum .

"Sevilmek" kelimesi bana hiç uymadı . Nickimden de anlayacağınız üzere kimse beni sevmedi . Bana ne mı oldu ? O gün orda beni alıp hastaneye yatırmışlar . Bu olayları unutamadım hala , hala kalbimde beynimde iz olarak benle ölüme kadar gelecekler . 18 yaşımdan 22 yaşıma kadar , Bakırköy ruh ve sinir hastalıkları hastanesinde kaldım . 4 sene sonunda iyi gittiğimden mütevellit özgürlüğüme kavuştum . Bundan 1 sene öncesinde babaannemi kaybettik . Dedem ise amcamların yanına taşındı .

Denize mı ne oldu ? Bir kaç kere soruşturdum . Evlenmiş. Çoluk çocuğa karışmış .

Hayatta yine iki mezardan başka hiçbir şeyim kalmadı . Dediğim gibi hiç sevilmedim bu yaşıma kadar. Bugün bunları yazmak istedim .

Mete hala uğrar yanıma . Gerçekten düzen kurdum artık . Bazen ağlama krizleri geçirmem dışında pek bir problemim yok .

OKUYOR MUSUNUZ ???

Sana bakmayacak biri olamaz be kızım. Ah ulan ben senin hakkında neler düşünüyorum . Seni görünce insan ırkından soğuyorum . Sen başkası hakkında neler düşünüyor , seni sevmeyecegini düşünüyorsun . Adaletini gibeyim dünya ...

Ben= Bak deniz , sen benim en yakın arkadaşımsın , aslında tek arkadaşımsın . ( Bacı de dıbına koyduğumun aptalı . Bacı de ) Bak deniz sen çok güzel bir kızsin , eminim ki o da seni sevecek .

Bir insan bir insanı severse onun mutlu olması için ona sevgili bile ayarlamaya çalışabiliyormuş . Bunu anladım o zamanlar . Neden bu kadar korkaktım ki ? Seni seviyorum deniz desem ne kaybederdim ? ...

O bir hafta boyunca gelmedi Deniz . Ama ben hiç pes etmedim . Pazar günüydü.

Annemi ve babamı ziyarete gittim yine en çok sevdikleri şeyleri aldım . Onlardan dua etmelerini istedim . Artık düzgün yaşamak​ istediğimi söyledim . Uzun uzun konuştuktan sonra izin isteyip evin yolunu tuttum . Dedem yine baskılarına başlamıştı . Bu sefer Babaannemde ona hak veriyordu . Evde tam bir sığıntı olmuştum.

O gün gelmişti . Yine aynı saç şeklini yapmış ve aynı şekilde okula gidip yerime oturmuştum.
Sınıfa insanlar giriyordu . Ve o an , hayatım boyunca kalbimde o kadar hiçbir zaman baskı hissetmemiştim. Harika bir duyguydu bu hayal olamazdı . Masmavi gözleri . Up uzun saclari . Kilitlenmiş ona bakıyordum . Sınıfı süzüyordu . Beni gördü . Yanıma geldi ...

+Naber Çağatay
- Gerçekdin dimi ? Deniz nolur söyle ..
+ Anlamadım ama gerçeğim (gülerek)
- Allahım sana şükürler olsun
Bu sefer daha sıkı sarıldım. O afalladi ama ben ona öyle bir sarıldım ki ...

Herşeyi unuttum o 10 saniye . Bir anda nazikçe öksürerek " Çağatay bu ne özlem bende seni özledim ama sınıfın ortasında olmuyor" dedi hafif sırıtarak .

Hay ananı avradını gibeyim senin . Ulan offff ! Ulan offff ! Açtım şom ağzımı .
O da neydi babaannem başımda okula hadi diye bağırıyordu . Ulan ciddi ciddi rüya mıydı tüm bu anlar . Ulan mete'nin gülüşü de mı rüya idi ? Peki ya kafamı vurmam ? Ulan elbette rüyaydı .

Nasıl anlamadım lan . Deniz bana seni seviyorum diyecek ve ben orda uyuya kalacağım . Deniz'e sarılacağım . Ben . Hay dıbına koyayım ah ulan o kadar da mutlu olmuştum ...

Bir yere geçtim ve deniz ve yanındaki çocuğun geçmesini bekledim . Beni görmelerini istemiyordum . Eve girdim . Etraf çok incin değildi belliydi birileri olaydan sonra burayı girip temizlemişti .
Gittim o kanepeye oturdum , hatırlamaya çalıştım . Evet evet . Mete vardı !! O gece yanımda Mete vardı ve herşey onun suçu idi . Kafamdaki soru işaretleri birer birer siliniyordu .

Evde fazla durmak istemedim ve okulun yolunu tuttum . Okulun bahçesine ilk adımı attığımda tüm gözler üzerime çevrildi . Tüm okul , 9-10-11-12 hatta nöbetçi öğretmenlerin bile . Güvenlik yanıma geldi . Girdi koluma ve " gel bakalım delikanlı " diyerek beni apar topar müdürün yanına zütürdü .

Bu kadar şey çok anlamsız değil mıydı ??
Müdürün odasına girdiğimde , müdür sert bir bakışla güvenliği yolladı .Otur dedi ..

O bir hafta boyunca hep Taylan hakkında konuştuk onunla . Ben ise sıkılmadan ona cevap verdim . Evet o 1 haftanın sonunda Deniz 3. Sevgilisi Taylan ile yakınlaşmaya başlamıştı . Tamamen aradan çekilmiştim . O zamanlar küçüklükten kalan şizofreni problemlerim kendini belli etmeye başlamıştı .

Hayali arkadaşım Mete , hep odamda beliriyor , bana sinirli sinirli bakıyordu. Mete'yi ilk gördüğüm zaman 12 yaşımdaydım . Mete harika bir çocuktu . Çok yakışıklı , selvi boylu simsiyah gözlü . Hayalimdeki bendim resmen . Mete en yakınımdı . Benle büyük hatalar yapmadığım zamanlar dışında pek konuşmazdı .

O gece anlamıştım büyük bir hata yaptığımı . Ve ilk defa Mete den korkmuştum . Mete'nin bir hayal olduğunun da 8 . Sınıfta farkına varmıştım . Onu bıçaklamaya çalışmıştım . O an önümden kaybolduğu anı hatırlıyorum hala . Yere çöküp kalmıştım sadece . Dizlerimin bağı çözülmüştü . Ses çıkaramamıştım ...

Çantamdan gülleri alıp oradan ayrıldım . Üstümde başımda gömlek . Atlet ne varsa koşarken çıkardım attım . Elim inanılmaz kaniyordu . Gülün dikenleri elimde yaralara sebep veriyordu . Ama bunu hissetmiyordum bile . Mezarlığa kadar hiç durmadan koştum . Gören herkes deli zannetti beni . Ve evet . Belki de öyleydi , ben deliydim . Ama neden delirmiştim ?

Sonunda annemin mezarına varmıştım . ikisinede bağırdım çağırdım . Etrafımda toplanan herkes beni izliyordu . Anneme ve babama en büyük suçluların onlar olduğunu haykırıyordum . Onlara olmadık küfürler saydiriyordum . O kadar canım yanıyordu ki . O kadar kendimi kasmıştım ki gülün dikenleri artık elimle birleşmişti...