devlet idaresini küffarın ele geçirmesiyle artan müslüman düşmanlığı yüzünden dinini yaşayamaz hale gelen babamın 1986 yılında suudi arabistan'ın mekke iline hicret etmek zorunda kalmasıyla başlayan süreç. burada sakalını istediği gibi uzatmış, afgan cihadı için para toplamış, beyaz entarisini giymiş ve kafirlerin baskısı altında kalmadan huzur ile yaşamış. o dönemin türkiyesinde peygamberin sünnetini yerine getirmek kötü bir şey addediliyormuş.

2002 senesinde akp iktidara geldiğinde çok sevinçliydi. onu daha önce hiç bu kadar sevinçli görmemiştim. hayata gözlerini somurtmak ve kaşlarını çatmak için gelen babam ilk defa bu kadar mutluydu. aradan yıllar geçti. yollar, yerli otomobiller, yerli savaş helikopterleri yapıldı. ulaşımda 4,5 yılda cumhuriyet tarihinin iki katına çıkıldı, hastaneler son model aletlerle ve işini severek yapan hekimlerle doldu. eğitimde fatih projesine geçildi. kanal istanbulların ve marmarayların temeli atıldı. ilk yerli uydumuz göktürk 2'yi uzaya fırlattık. kendi milli roketlerimizi ve fırtına toplarımızı üretmeye başladık. yapılan her iyi sabote edip fesat çıkarmaya çalışan paralel yapılar ve dış mihraklar tasfiye edildi. yeni türkiye 2023 hedeflerine doğru gururla yürüyor.

akp'nin tek başına iktidara geldiği o sene şükür için kurbanımızı keserken babamın söylediği şu sözler hala kulaklarımda yankılanıyor;
"bak oğul, dinine küfredene acımayacaksın. bugün burada allah için bu hayvanı kestiğimiz gibi yarın sen de kafirleri böyle keseceksin." daha sonra parmağına buladığı bir damla kanı iki kaşımın arasına sürdü ve hep birlikte evimizin yolunu tuttuk.