Aslında fazlasıyla yüzsüz biriyim ama şu an gururumu gibeyim.

"Gün çoktan döndü buralarda ve ben simsiyah bir gecenin koynunda yapayalnız bekliyorum."

https://youtu.be/w-TzD01Ckhc

Kafamın içinde bir şeyler oluyor. Keşke görebilsen keşke gösterebilsem Turkuaz.
Biraz zamanın var, biraz zamanım var.
Hepsi bu kadar.
Hepsi.
Zamanda yolculuk yapan bir gezginin zamanının olmaması ne saçma değil mi?
Pişman olacağım şeyler yaptım.
Yapıyorum ve muhtemelen yapacağım.
Biraz zamanın var.
Hepsi bu kadar.

Ah bu şarkıların gözü kör olsun

Bu sefer fazla uzattık Turkuaz, gereğinden çok çok fazla.
Ben artık yürüyemem çünkü önüm uçurum geriye dönemem çünkü yolları unuttum. Tam burada duracağım artık. Çünkü yürümesi gereken, bizi bu çıkmazdan çıkarabilecek tek kişi sensin.

Eskiden güzel bir şarkı dinlediğimde paylaşmak isterdim artık sadece kendime saklamak istiyorum.
Yazamıyorum bu yüzden kafamda onlarca yara var. Çok anlamsız çünkü anlatmam gereken anlamlı şeyler hep içimde kalıyor.

Bazen sadece kafiyeli şeyler söylemek istiyorum.
Bazen kendimi yargılıyorum.
Bazen bir kokuyla geçmişime hapsoluyorum.
Bazen...
Bazen.
Bu hep böyle, sonu yok.

Kafamda binlerce soru var, cevaplamak zorundayım.
Bir bilene sorsam?
Bildikleri tek şey başkalarının hataları.
Yanlış biliyoruz tüm kavramları.

Bıraktım.
Gerçekten denedim kendimi akışa bırakmayı ama ilerlemiyor hiç bir şey anlamalısın.
Turkuaz...
Gerçekten beni örnek almamalısın.

Uzun zaman olmuş...
Bugün o gün ve yine aynı şarkıyı dinliyorum.

Artık eskisinden daha zor.
Kafamı boşaltmaktan kastım bu değildi belki de, belki de tam istediğim şey oldu ama istediğimden pişman oldum. Ben zaten hep pişman oldum ama tak sürdürmedim kibirime.

Tüm insanlık bir kişi gibi hareket ederken o minik çarkların arasına dahil değilim hiç de olamadım zaten. Karşımda devasa, yenilmez bir tanrı var ve ben kimsesizim. Kazanamayacağımı biliyorum ama kaybetmeyeceğim.

Ne kadar da kötü hiç yanılmamak.

Tüm iplerimi saldım, tüm yollarımda yangınlar var.
Aklımdan kurtuldum, şimdiyse kursağımdan zorum var.

Vazgeçmiyorum.
Sadece devam edemediğimin farkındayım.
Tüm perdelerimi kapattım.
Sadece "gidiyormuş gibi" yapmaktayım.

Zor...

Altı yılda yaptığımı iki günde yıktım geçtim. Gülüyorum hiç gülmediğim gibi, gülüyorum hiç gülmediğim kadar fazla, gülüyorum çünkü gülecek bir şey kalmadı kendimden başka.

Midemde büyük bir ağrı var belki de acıdır. Öyle kolay bitmeyecek biliyorum sonuçta "Yaşamak en uzun ve acı dolu intihar şeklidir" demiştik. Demiştik ama bazen bilmek iyi bir şey olmuyor hatta benim durumumda bilmek her zaman kötü sonuçlar doğuruyor.

Bugün de en kötüsünü düşünüyorum eğer kötü olmazsa kardayım olursa da çoktan hazırım. Bu savaşın kazananı elbet sen olacaksın ama düşündüğün kadar kolay olmayacak.

Hayat böyle işte. Bağ kurmaya gelmiyor hiç kimseyle.
Zaten kuramıyorum da kandırmıştım kendimi ama gerçekten sevmiştim. Neden gittin ki kavanoz? Hiç mi özlemiyorsun beni?
Sanırım dostluklar artık sadece daha uzağa gidebilmek için.

Anlatacağım çok şey var bir o kadar da anlatamayacağım, komplo teorilerinin kurbanıyım.
Düşüneceğim çok şey var bir o kadar da düşünmekten kaçınacağım, hiç durmadan işleyen demirdim o gün geldi ve paslandım.
Yazma ihtiyacıyla yanıyor ellerim belki de ihtirası demeliyim.

Gidiyorum ama gittiğim yere kendimi zütürmek zorundayım. Bilirsin... Yani bilirdin eskiden olsa sevmem hiç zorunda olmayı. Büyük bir hapishanedeyim camdan tüm duvarlarım.
Anlatmak zorundayım sana ama bu şekilde olmaz. Ne Turkuaz kaldı ne Karanlık, bir Kızıl ile sarıldı etrafım...
Bir Kızıl ile kalakaldım.

Kendi kendime dert anlatmam lazım, kendi kendimi inandırmam.
Bilirsin insanlarla güler eğlenirim ama asla güvenmem çünkü güvenmek acizliktir.

Kendimi kandırıyorum yine.
Her zaman böyle değilmiydim zaten?
Aslında en kolayı yalan söylemek zor olan herkes o yalana inanmışken gerçeği unutup o yalana devam edebilmek.

Neden saçmalıyorum?
Neden hiçbir zaman mantıklı işler yapan bi adam olamıyorum. En azından birisi olabilmeliydim. Tek birisi. Kendim olmaktan vazgeçip...

Elbet bir gün gidecektim.

bir de Mavi çıktı şimdi başıma, düşün artık rüyalarımdan.

Beklenen gün geldi ha?
Gidebileceğim milyonlarca yer varken en son gitmek isteyeceğim yere gidiyorum.
Sonuçta gitmek gitmektir.

Bazı şeyleri şimdiden unutmak istiyorum ve hatırlamak istediğim bir takım şeyler var.
Bir de birkaç milyar solukluk küfürüm ama onlar şimdilik ciğerlerimde kalsın.

Yeni bir son yeni bir başlangıç.
Bu sefer biraz daha uzun sürecek sonra yine seninleyim Turkuaz.