Bizim lisede cocuklar bi kizdan bahsediyodu. Kizi giben gibene.. zaman gecti iste 4-5 yil kadar. Internette gördüm bunu. Ekledim hemen konusmaya basladik naber nasilsin diye aklimda gibis var biraz duygusal yaklastim. Kizla o kadar kaynastim ki bi ara neden boyle huur cocuklugu yapip kizin kalbiyle oynuyorum diye aglayacaktim.
Koz " ilk defa birisine karsi bu kadar samimi hissedebildim kendimi tesekkur ederim. Iyi ki girdin hayatima " diye mesaj atti. Ben bunu cagirdim bir yere cakmak amaçlı. Her neyse ertesi gun oldu randevu gunu. Kafede bulustuk . Ilk opusumemdi bi kizla ( yanak yanaga )
Kiza gel sahile gecelim dedim. Oralarda öğrenci tarzi gibis meshur ellesme falan. Oturduk kayaliklara beni nasil buldun dedim. Dunyamdaki en yakigibli erkek falan dedi. Peki ya ben. Diye sordu. Ben aslinda seni taniyorum soylemek istemedim ama kendimi suçlu gibi hissediyorum... senin bizim lisedeki cocuklarla yattigini duydum. Benim ilk baslarda amacim seninle olmakti. Ama sen suana kadar tanidigim en iyi insansin dedim. Gozleri doldu sarıldı. O kadar hosuma gitti ki. Agladim omuzlarinda. Oyle bi 5 dk durduk. Sonra ikimizi de gozler selale tabi. Gorusmek dilegiyle diyip gitti panpalar. Arkasindan dur bile diyemedim. Mesaj atmayada çekiniyorum. Keske hic tanismamis olsamda 31 imle mutlu olsaydim... ne yapıcam panpalar ben. Yapabildigim tek sey aglamak