Yemekler yendi , sofra toplandı... Ben de duşa girmek üzere hocanın yanından ayrıldım. Hoca kızına "ağabeyine banyoyu göster kızım" dedi.
Kız başını salladı ve önüme geçip yürümeye başladı... Hiç konuşmamıştı. Sesini henüz işitmemiştim. Sonradan öğrendim köydeki kimse duymamış...
Her neyse , duşa girip abdestimi aldım ama kendimi durduramıyordum. Kız aklımdan çıkmıyordu bir türlü , milyon kere abdest tazeledim. Kendimi kötü ve kirli hissediyordum. Hocanın yüzüne bakmaktan korkuyordum ve kapının sertçe çalınmasıyla irkildim.
Kapıdaki hocaydı.
Evlat , hadi 1 saat geçti. istiyorsan ben yardımcı olayım dedi.Yok hocam yok , ben hallediyorum diyip abdestimi aldım ve çıktım.

Hocanın eski Reno Toros'u vardı... Atladık içine koyulduk yola. Arabada farklı şeylerden konuştuk. Okul hayatımdan , kız meselelerinden falan. Hoca pek anlamasa da sırf ben rahatlayayım diye açıyordu bu konuları , belliydi.
Hocam dedim günlerdir sigara içmiyorum. Hazır siz de burdasınız. içebilir miyim dedim.iç evladım , rahatlıyabildiğin kadar rahatla.
Şah Hoca'nın Türkçe'si zayıftır. Kendisi iranlıdır... Dediklerini anlamayabilirsin , ben sana izah ederim dedi.
Peki hocam dedim.
Kısa süre sonra köye vardık.Şah Hoca'nın evi köyün en yüksek yerinde , adeta saray gibi bir yerdi. Bizim köydeki bütün evlerden çok daha lüks ve çok daha güzeldi.
Arabayı evin önüne çekip kapıyı çaldık.

Şu an trafikteyim arkadaşlar , yaklaşık 1 saate eve dönmüş olucam. Devam edeceğim , merak etmeyin hikayeyi en geç yarın akşama bitirmeyi planlıyorum.

Kapıyı 4-5 yaşlarında küçük bir çocuk açtı... Maşallahı var altın sarısı saçları olan masmavi gözleri olan küçük bi çocuktu bu.
Evin içinde onunla yaşıt bir çok çocuk daha vardı.Bu çocuklar şehirdeki pek çok iş addıbının Şah Hoca'ya yolladığı çocuklarıymış.Çocuklardan her birini almak için bir çok lüks araç geliyordu.
Anlaşılan Şah Hoca güçlü birisiydi... iliminden mi yoksa iş hayatından mıdır bilemem ama çok bilge bir insan gibi duruyordu.
Bizi içeriye buyur etti... Bahçıvanından bizim için bir kuzu kesmesini ve çevirme yapmasını istedi.
Şah Hoca bizi gayet iyi ağırlamıştı... Hava kararmaya yakın yemeğimizi yedik ve başladık sohbete...
Şah Hoca ilk olarak parmağımdaki yüzüğü ve kehribar tesbihimi istedi göz atmak için. Hocanın yazdığı muskayla pek ilgilenmedi bir tehlike unsuru olarak görmedi belli ki.
Bu yüzüğü kim verdi sana ? diye sordu
Babam verdi hocam , dedemden yadigar olduğunu söyledi dedim.
Şah Hoca , köyümüzün hocasına dönüp "bunlar çok güçlü şerler... bu kadar büyük bir belayı bu çocuğun başına musallat etmeleri büyük vicdansızlık."dedi , hoca da onaylar gibi başını salladı.
Şah Hoca açık sözlü bir adamdı , bana dönüp
Bak oğlum sana durumu açık açık anlatıcam , ama bana ve hocana söz vermeni istiyorum. Sözümüzden çıkmayacaksın... Gireceğimiz yol çok zahmetli ve şerlidir ama eğer girmezsek bu ateşin soyu sana musallat olacak. Ananı babanı kurtarmamız artık zaten zor , ama seni kurtarmamız için bunları yapmalıyız dedi.
Odasından mumlar , bakır bir tepsi , soğuk suda yıkanmış gümüş bir bıçak ve ne anlama geldiğini bilmediğim simgeler olan tablolar getirdi.

Soğuk suda yıkanmış gümüş bıçağı mum ışığında ısıttı... Bakır tepsinin üstüne elimi getirip bıçakla bir kegib atıp kan damlattı. Kanın bakır tepsiye damlamasıyla simgeler ve mumlar birden parlamaya başladı.Şiddetle yanıyorlardı... Avcumdaki yanık canımı son derece çok yakıyordu.
Şah Hoca yüzünü bana çevirdi ve gözlerin içine bakmamı söyledi... Ağzından dua ekgib olmuyordu. Arapça bir şeyler söylüyordu ne dediğini anlamıyor , Arapçanın A'sını bilmiyordum ama farkında olmadan ona Arapça bir şeyler söylemeye başladım. Bütün bunlar oluyor , ben şaşkınlığımı koruyamıyordum. Sanki kendi bedenime hapsolmuş , başkasının hayatını yaşıyor gibiydim.
Şah Hoca'nın talimatıyla köy hocamız mumları söndürüp beni Şah Hoca'dan ayırdı... Şah Hoca karamsar değildi , neyse ki o kadar da kötü değil vaziyetin dedi... Aferin evladım , imanın seni kurtarmış... Elbette her şey yolunda değil ama seni Allah ın izniyle şifaya kavuşturucaz dedi... Hocamın muskanının yanına bir muska daha yazdı. Dedemden kalma yüzüğü aldı , tesbihi rafa kaldırdı...
Bunları iyileştiğinde kullanacaksın artık dedi... Şah Hoca'nın bu dediklerini beni mutlu etmişti... Bizi eve salmadı , geceyi o evde geçirdik ve uzun bir zaman sonra gerçekten huzurlu bir uyku çektim.

Sabah olduğunda Şah Hoca erkenden uyanmıştı... Köy hocamız henüz uyuyordu.Ben de uyanıp Şah Hoca'nın yanına gittim...
Hocam dedim , babamın cinnilerle bir şekilde temasa girdiği belli... Peki dedemin evindeki mücevherler nedir diye sordum.
Şah Hoca emin olmadığını söyleyip o mücevherlere dokundun mu ? diye sordu. Dokunmama fırsat verilmedi dedim.
Şah Hoca bana dönüp dokunmamakla iyi etmişsin evlat. Onlar cinnilere ait olabilir. Eğer dokunsaydın senin evlatlarına hatta torunlarına kadar peşini bırakmazlardı.Ama bunlar cinnilerden babana vaadedilmiş mücevherler de olabilir... Bunların hepsini çözeceğiz dedi.

Hoca da uyandıktan sonra Şah Hocayla vedalaşıp köyün yolunu tutmaya başladık.iki tane hocanın benim yanımda olması beni güvende hissettiriyordu. Köye vardığımızda kahvede bana bir mektup verildi.
Mektup babam tarafından yazılmıştı... Köyden gideceklerini , taşınana kadar köyde sıkıntılarımı çözmemi istediklerini ve sonra yeniden bir araya gelmemizi söyledi.
Basit bir hesapla yaklaşık 1 ay anne ve babamı görmeyecektim.
Köyde bu mevzuyu çözmek en büyük amacımdı... Anne ve babamın gitmesiyle köy hocam bana bu akşam eve bir göz atalım dedi.

Hava kararınca bahçeden bizim eve girecektik... Ancak bir farklılık vardı. Bahçedeki köpeğimiz beni görünce deli gibi havlamaya başlamıştı. Elimde büyüttüğüm , beni görünce oyunlar şakalar yapan hayvan birden bana düşman kesilmişti zincirini koparacaktı neredeyse.Ne olduğunu anlamamıştım , hocama kapıyı açtım. Hocanın içeri girmesiyle bana bağırması bir oldu.
"Çık dışarı ! bu köpek köpek değil... O iblis... Öldürecek seni"
Hocanın beni ite ite dışarı zütürürken gözüm köpeğe ilişti.. Havlarken adeta kendi nefesinde boğuldu ve olduğu yere yığıldı... Gözümün önünde ölmüştü.. Hoca bana dönüp bu ev sana mühürlü evlat , burda bekle beni dedi.
Hocam ben de geleyim diye ısrar etmeme rağmen beni yanına almadı ve üst katlara çıktı...

Hocanın bana anlattıklarını söylüyorum ;
"Evlat evde senin odan dışındaki bütün eşyalar sapa sağlam duruyor.Ama senin bütün eşyaların yanmıştı... Kıyafetlerin , yatağın , kitapların hepsi kül olmuş... Bu cinninin işidir.Ama gözüme ilişen bir şey de aile fotoğrafınız oldu."
Hoca evden aldığı fotoğrafı bana gösterdi fotoğrafta ben , annem , babam ve dedem vardı... Ama fotoğrafta bir terslik vardı. Annem ve babamın gözleri tıpkı o gün kabusumda gördüğüm gibi masmavi , dişleri zift gibi siyah ve suratları kanla doluydu...
"Artık bu evin ne yakınından geç ne de içine gir... Şah Hoca yarın eve gelip durum vaziyetine bakacak..Sen bizden haber bekle" dedi...

Geceyi hocanın evinde geçirecektim... Kapıyı kızı açtı içeride bir kadın daha vurdu. Hocanın ablasıymış...
Elini öptüm , hoca durumu anlattı kendisinden hayır duaları aldım. Dualar kendimi iyi hissetmeme sebep oluyordu.
Saat ilerleyince herkes yatağına çekilmişti.
Hoca kendi odasında , hala ve hocanın kızı bir odada , ben de çatı katındaki küçük odada kalacaktım.
Ve günlerdi görmediğim kabus geri gelmişti ;
Rüyamda Şah Hocanın evinin önündeydim... Kapıdan içeriye girdiğimde evin içinde bir kız şarkı söylüyordu.. Sesi takip ettiğinde duş alan birisini gördüm.Çıplak değildi , üstündeki kıyafetten tanıdım bu hocanın kızıydı. Yavaşça yanına sokuldum , yüzünü açıp bakmak istiyordum omzuna dokunmamla geri dönüp çığlık atmaya başladı. Gördüğüm yine aynı mahluktu gözleri masmavi , dişleri zift karası olan o mahluk bu sefer hocanın kızı kılığındaydı...
Yine bağıra bağıra uyanmıştım. Uyandığımda hoca yanımdaydı.O gece yine kimse uyumamıştı.
Kendimi onlara karşı borçlu hissediyordum.Özellikle hocamın yüzüne bakmaya utanıyordum kızıyla ilgili düşüncelerimden dolayı.
Belki de bu şeytanın bana oynadığı bir oyundu...

Sabah olduğunda hoca köye inmişti... Hocanın ablası uyumaya devam ediyordu.Ben de elimi yüzümü yıkamaya giderken merdivende hocanın kızıyla karşılaştım.
Günaydın dedim... Başını salladı.
Konuşmayacak mısın dedim... Bunu dememle hocanın ablası birden kapıda belirdi "o konuşmaz" dedi.
Ters bir biçimde söylemişti...
Biliyorum bunca zaman konuşamamıştık zaten dedim.
Evet ama istese de konuşamaz... O senin benim gibi değil dedi.
Nasıl yani dedim ?
Bak evladım ben Fesna'ya bakışını gördüm (Kızın adı Fesnaymış o an öğrendim).Şu an dünya üzerinde kimse ona öyle bakamaz ama sen istisnasın çünkü sen de onlara bulaşmışsın dedi.
Kimlere dedim ?
Fesna bizim gibi adem'in soyundan değil , o ateş'in soyundandır... Onun yüzünü görmek istemezsin dedi.
Peki nasıl oluyor da görüyorum , nasıl oluyor da onu hissediyorum dedim.
Onu bu köyde sadece hoca , ben ve sen görüyoruz... Bu yaşa kadar hocanın bir kızı olduğunu biliyor muydun ? Tabi ki bilmiyordun çünkü Fesna görülmez evlat dedi...
Hocan günlerdir bunu senden saklamak istiyor , cinnilerin ne kadar içine bulaştığını görme diye Fesna'yı sana normal gösteriyor ama durumun kötü evlat. dedi.
Kadın konuştukça gözümden yaşlar süzülüyordu... Kimsenin görmediği , kimsenin hissedemediği şeyleri görmeye başlamıştım.

BEYLER SERi DEVAM EDiCEM AMA Bi AKŞAM YEMEĞi YEMEM GEREK , DEDiĞiM GiBi EN GEÇ YARIN AKŞAM BiTiRMiŞ OLACAĞIM.

Erken bitmesi için erken geldim , yemeği gece yerim artık...

Bütün bu konuşmalar olurken hocanın bizi alt katta dinlediğini gördüm. Hiç ses çıkarmamış aramızdaki konuşmaları dinlemişti. Daha sonra ablasını odaya çağırıp azarlamıştı.
Kapı dinlemek adetim değildir ama kulağımı kapıya dayadım.
Durumumun çok kötü olduğundan bahsediyordu ben bunları dinlerken iyice ağlamaya başlamıştım ve son olarak dediği beni hepten yaralamıştı.
Annem ve babamın hastaneye kaldırıldığı , ruh sağlıklarının ve fiziksel sağlıklarının iyi olmadığını söylemişti..
Bunu duyar duymaz içeriye girdim
Hocam ailemi görmem gerek dedim. Gitmemen senin için daha iyi dediler ama dinlemedim. Onlar o durumdayken burda duramazdım.
Ölmeden annemi ve babamı görmek istedim...

Şehre indiğimde dayımlarla karşılaştım... Dayım babamın durumunun ağır olduğunu , annemin ise daha iyi durumda olduğunu söyledi.En azından bu beni bir nebze mutlu etmişti. ikisini birden kaybetmek bana çok ağır gelecekti.
Hastane odasına girdiğimde babamı gördüğüm anı unutamıyorum... Beni gördüğünde utandı ve sırtını dönmeye çalıştı ama elleri yatağa bağlıydı. Vücudu erimiş bitmişti.Çok kilo vermiş , yüzü çökmüştü...
Neden böyle bir şey yaptınız baba dedim ?
Yapmadık , her şeyi ben yaptım... Hırsım için yaptım dedi
Neden peki dedim
Yıllardır bana kalması gereken hiç bir şeyi deden bana bırakmadı. Hepsini amcanlar ve halanlar yedi... Ben de onlar kadar zengin olmalıydım , deden hakettiğini gördü deyip odada bağırmaya bana küfürler savurmaya başlamıştı.
Daha fazla duramadım yanında , ve bu babamı son görüşümdü.
Aradan 2 gün geçtikten sonra kaybetmiştik... Annemi görmeme fırsatım olmamıştı ama annem sonradan dayımların yanına geçmişti.
Ben mümkün olduğunca uzak durmaya çalışıyordum. Kendi problemlerimi aşınca annemi de iyileştirecektim elbette ama şu an için annem bana yük olacaktı.
Babamın cenazesinde son görevimi yaptım , annemi ziyaret ettim ve köye geri döndüm.
Artık kaybedecek çok da bir şeyim kalmamıştı.
Hocayla birlikte Şah Hoca'nın yolunu tuttuk. Babamın vefatını bildiğini ve artık daha dikkatli olmam gerektiğini. Aile erkeklerinden dedemden sonra babamın da öldüğünü ve sıranın bana gelmiş olabileceğini söyledi.
Artık işler çok daha tehlikeliydi...

Babamın ölümü pek çor sırrı da beraberinde zütürmüştü... Dedem neden ve nasıl ölmüştü ? Dedemin evindeki mücevherler kimindi ?
Bunlar hep merak konusu olarak kalacaktı... Hocanın evine döndüğümüzde kapıyı Fesna açmıştı... Ete bürünmüş bu cinni kızla bir arada olmak artık beni çok geriyordu.
Serin bir geceydi ve yakacak odun kalmamıştı. Hoca ormana gidip 1-2 odun toplayacağını söylemişti. Dilerseniz ben alayım hocam dedim ama kendisi almak istediğini söyledi.Ben de ısrar etmedim.
Hoca çalışkan bir insandı.
Evde Fesna ve ben kalmıştık...

Ben Fesna'yla göz teması kurmamaya çalışıyordum... O kapının önünde duruyordu o sırada büyük bir gürültü koptu.
Evin içinde babamın sesini duyuyordum... Bu babamın sesiydi ama arapça bir şeyler okuyordu.O bu kelimeleri söyledikçe ben canımın acısından kıvranıyordum. Fesna hızla yanıma gelip elleriyle kulağımı tıkadı.ilk kez temas etmiştik birbirimize o an..Çok kuvvetli ve çok soğuktu.
Babamın sesi her dakika artıyor , ve sesin artışıyla Fesna daha kuvvetli kulağımı sıkıyordu.
Hocam eve girmiş , beni Fesna'dan kurtarmıştı... Hoca bir şeyler okuyup Fesna'yı evden def etti ve olduğu yere yığıldı.
Neler oluyor hocam diye yanına gittim... Zor zahmet ayağa kaldırdım , hoca çok zor konuşuyordu.
Fesna... Fesnayı aldılar benden dedi...
Fesna'ya noldu hocam dedim.
Onu yanlarına aldılar evlat... Bu kapının önünde bizi bekliyorlar... Sabaha kadar pencerelerin kenarına dahi gitme.Bu eve giremezler ama onlardan gizlenmeliyiz dedi.

Hoca sabaha kadar dualar okumuştu , ben de onu izlemiştim... Birlikte sohbet dahi etmemiştik... Hoca odunları bahçede unutmuştu ve hava ciddi anlamda soğuktu.Zor bir gece geçiyordu...
Zaman zaman pencerelerden babamın sesini duyuyor , kahkahaları yanımda hissediyordum.
Dikkatim dağıldığı anlarda hoca duasını sesli okuyor ve bana gerekli mesajı veriyordu.
Dikkatimi onlara vermemeliydim... Bu olaylar az çok insan pgibolojisini anlama konusunda beni eğitmişti.

BELLi YERLERi ATLADIM VE HIZLANDIRDIM , BU GECE BiTiRMEYi PLANLIYORUM

Fesna gittikten sonra o ev eskisi kadar güvenli değildi..Evi cinnilerden Fesna koruyordu... Gün doğduğunda ortalık sakinlemişti , hoca da ben de sabaha kadar uyumamıştık...
Sabah olur olmaz eşyalarımızı alıp Şah Hoca'nın yanına gittik... Yolda telefonum çaldı arayan dayımdı.
Annemin benimle konuşmak istediğini söylediler , peki dedim.
Telefonu elime aldım , annemdi
"Oğlum... Beni merak etme. Rüyalarımda görüyorum , doğru yoldasın. Kurtar bizi oğlum." dedi
Annemin sesini duyunca kendimi tutamayıp ağlamaya başladım.
"Halledicem anacım , sana yemin olsun halledicem güzel annem." diyip kapattım telefonu.
Şah Hoca'nın evinin önüne vardığımızda öğle ezanı yeni okunuyordu. Hocalar namaz kılarken ben bahçede onları bekledim ikisi de geldi ve bana dönüp
Artık dedenin evini görme zamanı evlat... Ortada sahibinin kim olduğu belli olmayan bir mücevher yığını var... Ama önce köyün papazı Mikai Andros efendi ile görüşmemiz gerek dedi.
Şah Hoca'ya köyün Ortodoks yerlilerinin müslümanlara karş mesafeli olduklarını söyledim
Niyetimizin iyi olduğunu anlayınca onlar da iyi davranır evlat dedi.
Ve hep birlikte dedemin evine doğru yola koyulduk.
Fakat dikkat ettiğim bir şey vardı
Dededen kalma yüzüğüm Şah Hoca'nın parmağındaydı.

Şah Hoca yüzüğe göz attığımı anlamış olacak ki "Gözün yüzükte ama merak etme , takmamdaki amaç bu yüzüğün ne gibi bir etkisi olabileceği. Eğer ki bir etkisi yoksa sana teslim edeceğim zaten." dedi
Annemi ve canımı kurtarayım da yüzük önemli değil hocam dedim... Yaklaşık 20 dakikalık bir yolculuktan sonra dedemin evinin olduğu köye vardık.
Kilisede papaz ile Şah Hoca arasında kısa bir görüşme gerçekleşti...
Şah Hoca geldiğinde , tahmin ettiğim gibi evdeki mücevherler burdaki insanların değil... Onları oraya onlar koymadı ya da onlar sahip olmadı dedi.
Eee kimin olduğunu nerden anlayacağız hocam dedim.Bu yüzük sayesinde dedi.
Nasıl yani dedim ?
Göreceksin bu akşam dedi... Şah Hoca evine dönüp eşyaları toplamak üzere yola koyuldu. Bizi dedemin evine bıraktı.
Ben ve hoca dedemin evinde Şah Hoca'nın gelmesini bekliyorduk ama gelen yoktu. Aradan 2-3 saat geçti , Şah Hoca'dan ses çıkmayınca evden çıkmak için kapıya yöneldik ama kapı kitliydi. Uzun uzun uğraştık açamadık.
Bahçeye yöneldiğimizde dedemin mezarının üstünde bir köpeğin yattığını gördük... Bahçeye çıkmamıza izin vermedi. Hayvan tıpkı benim evimdeki köpek gibi durmadan havlıyor , sağa sola saldırıyordu.
Bahçeye çıkamıyor , kapıyı açamıyorduk... Nelerin döndüğünü anlamadığımız bir evde mahsur kalmıştık.