Beyler ben ölümden sonra hiçliğin olacağını söylediğimde çevremdekiler diyorlar ki
Dünyada sürekli zulmedip kötülük yapanlarla iyi olanlar, kalpleri temiz olanlar aynı sona mı ulaşacak ? Bu adaletsizlik değil mi ?

Şimdi ilk olarak cennet ve cehennem'li sonun "iyi" bir son olup olmadığını sorgulamamız gerekir.

Bir kişinin, sırf inanmadığı için ne kadar iyi olursa olsun sonsuza kadar cehennemde cayır cayır yanması, üzerinden kaynar sular dökülmesi, zebaniler tarafından sonsuz işkence görmesi ve derileri yandıkça acıyı hissetmeleri için derilerinin yeniden verilmesi ve bu acıyı "sonsuza" kadar hissetmeleri ne derece iyi bir son olabilir ? Sizce böyle bir son mu daha iyi olur yoksa ölünce yok olmak mı ?

Düşünsenize beyler çok iyi bir insansınız hayatınız boyunca insanlara iyilik yapıyorsunuz yardım ediyorsunuzzz ama inançsızsınız veya doğru olan bir dinden başkasına inanıyorsunuz bunun için de tüm yaptığınız iyilikler bir kenara atılıyor ve yukarda saydığım sayısız işkenceyi görmeye başlıyorsunuz. Ama doğru dine inandığınızı düşünün, ömrünüz boyunca kötülük yapıyorsunuz, içki içiyorsunuz, adam da öldürüyorsunuz, hırsızlık da yapıyorsunuz vs. ama sırf doğru dine inandığınız için cennete alınıyorsunuz tabi az ceza gördükten sonra. Böyle bir inançta adaletten bahsedilebilir mi?

Şimdi beyler bir de şunu düşünün, siz inançlısınız, ama çok sevdiğiniz kardeşiniz inançsız olsun mesela. Siz cennetteyken kardeşinizzin sonsuz azapta olması ne kadar iyi bir son? Veya bir anne/baba sırf çocuğu inançsız olduğu için sonsuz azap görürken ne kadar mutlu olabilir. Bu tür bir son hem anne/baba hem de kişinin kendisi için kötü bir son değil midir? O halde dinin ölümden sonra hayat düşüncesi yeterince absürd değil midir? Bu mudur tanrının sonsuz adalet ve merhameti?

edit= Insanca sorduğum bi soruya yine sözde müslümanlar söverek cevap vermiş sizdende bu beklenirdi zaten...

edit2= Herkese cevap veriyorum daha tatmin edici cevaplar gelmedi.