okumadım ama bence de öyle panpa

edit:okudum panpa devdıbını bekliyorum

devam et

Ben genç bayanlara da yer vermiyorum.

Ancak elinde fazla eşya-poşet falan olursa, veya çocuğu varsa o başka.

giberim centilmenliği amk zütü kalkıkları.

okudum pnp

okudum panpa devam

Vallahi den sonrasını okumadım

toplumsal açıdan bağnaz bir şehirde yaşıyorum. bu durumu lehime çevirmezsem, dolmuştan dayak yiyerek üstüne de "sapık huur çocuğu" gibi iftiralarla atılabilirdim. abartmıyorum, yaparlar. bağnaz kitleden, her tak beklenir beyler. bu konuda ciddi sosyolojik araştırmalarım oldu. olay bu yöne gitmesin diye "ne yapabilirim?" dedim.

bana diğer insanların bakışından biraz barzo gibi hissettim ama, otobüste oturan 5 erkekten biri bendim. neden böyle garip bir şey yaptı, acaba dolmuş onların mı diye düşünürken saniyeler içinde "bu benim veya burada oturanların sorunu değil." diyerek cümlemi beklenmedik şekilde tamamladım.

dolmuştaki sessizlik korkutucu düzeye gelmişti, motor sesi kalmıştı sadece. herkes bu kız ile olan diyaloğuma yönelmişti. olacakları pür dikkat izlemekteydiler. açıkçası, korktum amk. öyle bir duruma gelmişler ki bu kızlar toplumsal açıdan, bir çift meme ve az bi et ile bezelenmiş delik ile tüm dünyaya hükmedebileceklerini düşünüyorlar.

lan anasını avradını gibeyim, beyinlerinin loblarını gibeyim bunlara köle oluyorlar. yemin ediyorum anlam veremiyorum. bir insanın gözünü bu kadar mı am bürür lan?

olayın devamı gelecek, söylememe gerek yok.

diyaloğu aktarıyorum.

o: odunun tekisin ya sen, bir bayana nasıl yer vermezsin sen!
ben: bunun odunlukla alakasını mantıklı bir şekilde açıklarsan kalkacağım.
o: yaa ee kekhşehkeşlhkeşlhkr (mavi ekran verdi amk)
ben: bak, bir susuyorum tamam. iki de tamam. ama şu otobüsteki herkesin gözü önünde söyleyebilirim ki, hak ediyorsunuz. şu laçka tavrınızla, kendinizi ilahi bir kudretmişçesine görerek size yapılan her şeyi hak ediyorsunuz. biyolojik olarak size emanet edilen şeyler ile, erkeklere böyle hükmedebileceğinizi düşünüyorsunuz. eğer üsturuplu bir tavır ile söyleseydin, yahut bu durumdan olan rahatsızlığını belirtecek bir hareketin olsaydı emin ol sen söylemeden yer verirdim. (sözümü burada kesti)
o: ya sen ne saçmalıyorsun ya, sen şu an bir bayanla konuşuyorsun farkında mısın! (yukarıda bahsettiğim sapık huur çocuğu etiketi bu işte.)

diyaloğu bir açıklama için kesiyorum. uzun uzun buraya da yazdığım sözler, dolmuş ahalisine ciddi bir farkındalık katmış olmalı ki, klagib bir durumda bir kızın böyle bir şey demesinde otobüste ciddi arbedeler çıkarttıkları oldu beyler. ama kimse seslenmedi. kıza acınacak ifadelerle bakıyorlardı. sanırım yıllardır içimde biriken bu am egemenliğine kendimce son veriyordum.

belki evrensel değil ama, benim için büyük bir olay.

siz bunları okuyadurun, bir yandan da ses verin. şizofren gibi hissediyorum amk. tamam kabul, var biraz ama şurada yalnız değilimdir herhalde.

sigara içip geleceğim.

Okumuyorum amk anlat geç işte ne uzatıyosun.

ben: ilk önce, bayan olduğun için burada ilah değilsin. bunun ayırdına var. ikinci olarak ise sözümü keserek bana dediğin "odunluk" tabirini bizzat sen yapmış oldun ki bu da medeniyet dersini senden kimsenin almayacağı anldıbına gelir. sözüme devam edecek olursam, şöyle bir şey var ki yurdum insanı kültürü ve adetleri gereği bayanlara karşı kibarlığı hep uygulamışlardır ama sen ve senin gibiler yüzünden, en başından beri belirttiğim gibi kendinizi hükümdar sanmaya başladınız. söyleyecek bir şeyin varsa şimdi söyle, çünkü diyeceklerim daha bitmedi.
o: ... (rengi mora yaklaştı)
ben: peki o halde, devam ediyorum. bu işin sonu yok bayan kendini yedi cihanın hükümdarı sanan, tarihten fazla etkilenip de kendini koruyup kollayacak güç timsali olan erkeğe boyun eğdirecek kadar aciz. şu saatten sonra suç sizde değil gibi görünse de, erkekleri bu denli uysallaştıran siz ve sizin gibilersiniz. yorulduğuma da değmezsiniz, şurada insanların çok değerli (burada alaycı bir gülümseme yaptım, sisteme selam yolladım) vaktini çalmama neden olduğuna dahi değmezsiniz.

bunları peş peşe saydıktan sonra, 10 saniyelik sessizlik oluştu. herkes ağzımın içine bir laf daha söylememi istercesine bakıyordu. çok garip bir his lan, yaşayın görün derim.

iyice coşmuşken, final darbesini de boş geçmedim.

"ayakta mı kalmıştınız? buyrun hanımefendi." diyerek kalktım ve otobüsün arka kapısına doğru yöneldim. o an salgılanan adrenalin, dizlerimi titretecek düzeydeydi. gözlerimi kapatıp hayatın yavaşça akmasının tadını çıkarırcasına doğruldum ve "vallahi helal olsun", "adam ne yaptı öyle ya?", "birileri duygulara tercüman oldu ulan" gibi fısıldaşmalar ile arka kapıya yetiştim.

indiğimde ciddi bir içsel hesaplaşma ile yürümeye başladım. lafı yetiştirme çabasında iken inmem gereken yeri bayağı bir geçmiş, ardımda trafiğin o uyuşturucu sesi ile geriye doğru yürümeye başladım. düşünülecek çok şey vardı.

neden böyle bir şey yaptım?
milletin içinde rezil etmemeliydim.
onlar değerliydi.

kafamda, tamamen modernizmin medenileşme adı altında zihinlerimize saldığı zehrin tohumlarıydı, hatta fidanıydı bu düşünceler. pişman hissediyordum, ama garip olan şey neden hissediyordum?

biraz ilerledikten sonra, kaldırımın darlaşmasına rağmen yayaların iyice kalabalık olmaya başladığı bir yere geldim. şapkamı yüzüme iyice çekmiştim rahat düşünebilmek için, nerden bilebilirdim ki bu kadar dalacağımı. biri bana seslendi:

"önüne baksana be salak adam yaa"

tesadüf ya da garip bir kumpasın içindeydim bugün amk.

Rezzzzz

hızlı yaz bırader

kafamı kaldırıp baktığımda 3 kızın bana analarını gibmişim gibi bakışını gördüm. ne yaptım ki dıbına koyim?

"ne?" diyebildim. çok fazla düşünmem gereken şey vardı, uzun cümleler ile vakit kaybedip enerjimi düşüremezdim. karşıdan gelen cevap en azından yukarıda sorduğum soruyu cevapladı.

- önüne bakarak yürümeyi dene, herkes benim gibi çıkmayabilir. (gülümsedi, yanındakiler de "ahaha aq eziği" dercesine güldü.)

sigortalarım yine atmıştı beyler. bugün önü kesilemez bir yolun üstünde son sürat ilerliyordum. artık hiçbir kıza egolarını kabartacak şeyler diyecek kadar tahammülüm kalmamıştı. anlayacağınız, pimimi çektiler.

ben: şimdi sizin bu kendinize olan tapınmavari hislerinizi yerle bir edeceğim için lütfen kusuruma bakmayın, fakat bugün yeterince sabrımı sınadınız. evet, haklısın aslında. herkes senin gibi çıkmayabilir. çünkü böyle olabilmek, ayrı bir ego ve kendini beğenmişlik gerektirir. nedenine gelirsek, şu an sokaklarında yürüdüğün bu şehrin erkekleri. bak işte (yandan son ses müzik ile geçen şahini gösterdim) en basit örneği bu. her şey sizin için hanımlar, evet sizler için. hatta bakın, şu ileriden gelen 4 erkek birazdan kalçalarınızı ve göğüslerinizi tam olarak 2 saniye içinde inceleyip bedensel yetersizliklerinizi düşünecek ama başka çareleri olmayıp da abazalıklarıyla baş başa kaldıkları için size bir kez daha bakacaklar.

bu kadar ani beklemedikleri, şoka girmiş gibi donuk bakışlarından belliydi beyler. abartısız söylüyorum, 1 metrelik mesafeden kalp atışlarını duyabilirdiniz. çünkü bu gerçekleri bu denli ani ve net bir şekilde bugüne kadar kimse göstermedi.

birkaç saniye soluklanıp, beni tüm algılarıyla dinlediklerinden emin oldum.

ben: evet, her şey sizin için hanımlar. bu kadar düşkünlük bana olsaydı, emin olun ben de kendimi kral gibi hissedebilirdim. kusura bakmayın ama ilk önce eleştirdiğiniz ve yakındığınız abazalıklara, mahal vermemeyi iyice öğrenin.

bir final darbesi de bunlara yapmam gerektiğini hissettim. kızların donuk bakışlarını bitiren şu cümleyi söyledim:

"pardon, kaldırım biraz fazla dar."

arkama dönüp, yoluma devam ederken kendimi çok ciddi şekilde sorgulamaya başladım. bu gibtiğimin içsel hesaplaşmasını neden yaşamak zorundaydım ki ben?

vay aq bu burada kalsın bi

bitti mi lan

beyler şu an yazacağım şeyler hazır değil. tamamen kafamda toparlarken bir yandan da sizlere aktarıyorum bunları. sizlere söylediğim gibi sadece bir anı veya olayı anlatmıyorum/anlatmayacağım. en başından beri bizleri bu hale getiren şeyi, beraber görebilmemiz için yol çizeceğim.

hakikaten kolay bir iş değil, kafamdan ateş çıkıyor gibi hissediyorum. ilerleyen yerlerde, aşırı yahut uçarı gördüğünüz her şeyi teker teker açıklayacağım sizlere. bunlar zütümden yahut başka bir uzvumdan uydurma şeyler değil, yaşanmışlık koktuğunu biraz mantığınızı ve analizinizi kullanarak görebilirsiniz.

Mr robot falan mı izledin naptın lan