böyle gitmezdi kumardan soğutmuştu herkesi sanki.. herkes alıp verirdi o gelmeden önce..ama sonra herkes vermeye başladı..

bi çare aramaya gittim eski mahalleme aynı mekanda oynamak istemiyordum artık onunla resmen kaçmıştım ondan..

ne varsa eskilerde var demişlerdi.. oyunumun artık yetersiz olduğuna inanmıştım bana birisi öğretsin dedim içimden bu oyunu..

eski kahveye gittim yani osman dayının mekana.. bana bozulmuştu osman dayı ..

-nerelerdesin yeğen dedi?

-koşturuyoz dayıcım

-haberlerini alıyoruz yeğen bol şans dedi.

utanmıştım onu aldatıyordum resmen başka bir mekancıyla : )

şaşkındım bizim oynadığımız oyunu meğer kimler oynuyormuş.bir yandan oyunu takip etmeye çalışıyordum. anasının amı gibi hızlı dönüyordu oyunlar.. ayak uydurmakta zorlanıyordum.. çok zordu oyunu takip etmek. orda anladım aslında bi yannankkk değilmişsin dedim kendime adamlar çok hızlı düşünüyorlardı beklemeye izin yoktu..

gibecekler belamı dedim ..ama teslim olmadım.. ufak bi avantayla kalktım.ama çok yorulmuştum gözlerim şaşı görüyordu sanki saat geç olmuştu.

bir tane genç vardı hafif sakallı yeşil gözlü ---yeni karakter çetin nam-ı diğer çeto..

oyun içersinde benim fazla üstüme gelmiyordu. istese donumu alacak pozisyonu olmuştu fakat ufak vuruş yapmıştı..

oyun bitti avantayı alan çetoydu..

yanıma yaklaştı.. vaktin var mı dedi aşağıya gidelim biraz eğlenelim dedi.

olur abi dedim..

herkesle samimi olduktan sonra kendi oyununu günyüzüne çıkarmıştı.

kayaya sapladığı kılıcını çekmişti sanki artık.. masada bir tek o konuşur hale gelmişti.

korkuyordum amk ... kağıtlarımızın çarpışmasından korkuyordum artık.. istemiyordum onunla vuruşmak.. herkes korkuyordu...

masanın dıbına koymaya başlamıştı. milletin son kuruşuna kadar alıyordu. inanılmaz kağıtlar geliyordu elemana..

köpek mi gibtin arkadaş diyorlardı kahvedekiler...

herşey yolunda gidiyordu.. arasıra ailemin yanına gidiyordum..

haftasonlarına denk getiriyordum..bi kaç saat uğruyordum sadece yanlarına..

kopmuştum sanki onlardan uzaklaşmıştım..

annem göğüs kafesimi kıracak kadar sımsıkı sarılıyordu bana ..o kadar özlüyordu yani beni..

ama belli etmemeye çalışıyordu.. çünkü okulu bitirmem için buna katlandığını sanıyordu..

peder bey : noldu bitiriyon mu amk okulunu?

ben : bitircem baba dersler çok iyi gidiyor.. annem için bitireceğim..

annem : hakkım helal olsun sana yavrum !

bana elini uzattı ve şöyle ekledi.. kör sami..

-bu el sana tokalaşmak için uzatılmıyor yeğen dedi..

-bu el sana kaderini belirlemen için uzatılıyor dedi..

heyecanlanmıştım.. sami dayı bana el uzatmıştı.. eski kumarbazlardan kör sami..

okulu tam sallamış değildim bitirmem şarttı amk kendi kendime yemin etmiştim.. özge sayesinde tutunabiliyordum okula..

ama okuldan önce gelen şey tabi ki kumardı.

her gün aynı geçiyordu.. arkadaşlarım şok oluyordu.her gün avanta alıyorsun her gün kazanıyorsun diyorlardı..

evet sistem oturtmuştum herkesi okuyordum yüzünden yeni oyuncu pek gelmediği için standart olarak kazanıyordum.ve limit koyuyordum kendime..

yeni oyuncu demişken hayatımı değiştirecek kişi girer kapıdan sessizce ve efendice...

okul saati dolunca eve gidiyordum hiçbirşey olmamış gibi salakta takılıyordum..

annem: okul nasıldı.

ben : iyiydi..

bu kadar sallamayla geçiştiriyordum okul sorularını babam hiç giblemiyordu. okuma amk yarak var okulda falan diyordu..

ama annem öyle değil hakkımı helal etmem diyordu..o okul bitecek sonra naparsan yap diyordu.. kaç defa bırakıp askere gitcektim. izin vermedi ağladı attı kendini yerlere bende dayanamadım bırakmadım..

artık teorikte öğrendiklerimi pratiğe dökme zamanı gelmişti..

herkese kağıt üzerinde 500 sayı vererek başladık bu yüzyılın en zevkli ve kahpe oyununa..

o kadar taktan oynuyordum ki daha kağıtları anlayana kadar sayım bitiyor ve evden aldığım 20 tl harçlık millete çay ayran ısmarlamakla gidiyordu..

amk isyan etmiştim hep hesap bana kalıyordu inat yapmıştım artık kahvehaneden eski olanlardan bir deste kağıt aldım. ve evin yolunu tuttum..

odama kapanıp kendi kendime oynamaya başladım.. hırs yapmıştım çünkü dıbına koyacaktım hepsinin..

rengim atmıştı.. bembeyaz olmuştum ..gördüğüm şey karşısında..

çeto hayırdır noldu dedi..

bende önemli değil ya başım döndü biraz dedim..

hemen bana bir limonata söyledi.kan şekerim düzelsin diye...

biraz kendimi toparladıktan sonra masaya geçmeye karar verdim..

her gece eve gittiğimde öğrendiklerimi düşünüyordum..

tavana bakarak masaya oturacağım günün hayalini kuruyordum..

ama kör sami " daha tam pişmedin " yeğenim diyordu..

kağıtları karmayı öğretmişti. artık onun gibi karıştırıyordum..

başardığımı görünce bir çocuk gibi seviniyordu sami dayı..

günler böyle geçiyordu hayatımda her yerde kupa kızlar maça papazlar sinek fantiler dolaşıyordu..

ve bir hafta sonu bizimkiler köye gittiler..ben ders çalışcam diye evde kalmıştım..

direk kahvenin yolundaydım bizimkileri aradı gözlerim oyun varmı diye fakat saat geç olduğu için kimse yoktu..

ordan bir ses geldi hafif sessiz.. dedim ne yapıyorsun dayıcım...

evet osman dayıydı. iyiyim dedim oyuncular yok mu var olmaz mı dedi. hani nerdeler dedim. büyük oyun var bu saatte yeğen dedi.. üst katı vardı kahvehanenin..

gel benimle yeğen dedi.. çıktım hiç görmediğim yaşlı adamlar oyun oynuyordu..ve yer para kaynıyordu.. oturdum bi çay verdi osman dayı..

izliyordum onları sanki çok heyecanlı bir film izler gibi. çay elimde buz gibi olmuştu. izlemekten içmeyi unutmuştum..

azad etme şartları konuşulacaktı. bende dahil olmuştum bu şartları belirleyen konseye..

ilk kural bu şehirde sana ekmek yok !! gibtir olup gideceksin buradan..

başka yerde ne yapıyorsan yap.. bizi hiç ilgilendirmez demiştik..

ikinci kural bu yaşananlar aslında yaşanmadı sen bizi hiç görmedin tanımıyorsun bizde seni tanımıyoruz bu şehir haricinde.
fakat bu şehirde oyun oynadığını duyarsak bu sefer bu kadar kolay kurtulamazsın diye uyarmıştık.

ancak swiss murat ın birden ortadan kaybolup gitmesi herkesi kıllandırabilirdi.. arabasınıda kesinlikle kullanamazdık.bir kişinin
bile görmemesi lazımdı arabayı bizde..

bi kaç gün daha swiss murat arabaya binecekti..

arabasını satıp parayı bize getirecekti swiss murat..bu daha mantıklıydı..

swiss murat bir kaç defa mekana gelecek ; oyunlarda sürekli bilerek kaybedecekti..

arabasını sattığını söylecek oyun oynadığı kişilere ve son parası olduğunu belirtecekti..

"duraklama gerileme çöküş"

bana nefret ederek bakıyordu swiss murat.

gözlerinde ki nefreti çok rahat görebiliyordum bana karşı olan,

benden korkmuyordu , herşeyini elinden alan bendim..

herşeyi elinden alınmış bir kişi herşeyi yapabilirdi..

ve korkularım gün geçtikçe büyüyordu..

ensemde sürekli nefesini hissedecektim.

artık korkmuyordum swiss murat tan..

başına gelenlerin tesadüf olmadığını anlamıştı. sami dayıya yaptığı ihanetin bedelini ödediğini biliyordu..

benimle uğraşmıyacaktı ; buna inanmaya başlamıştım artık..

dayının söylediklerini yapmamasının , herşeyi çok basite almasının , diyetini ödemişti..

silik bir resim gibi çıkıp gitti swiss murat hayatımızdan..

anneme çalışkan arkadaşlarımın evde kaldığını ve benimde onların yanına yerleşmem gerektiğini söyledim..

artık haber bekliyordum.. aile meclisinden karar çıkabilecek miydi?

babam en başından beri gibmişim üniversitesini diyordu..

ama anneler her zaman kazanır beyler.. annem babama kabul ettirmişti.. sadece bir kaç aylığına sınavları bitene kadar arkadaşlarıyla kalacağına inandırmıştı pederi..

-içerik gizlenmiştir.-

büyük oyunlar dönmeye başlamıştı arka bahçede..

çevre illerden hatta köylerden gelenler oluyordu..

köylü deyip geçemezdik çünkü hasat parasını cebine koyan kumara iniyordu..

adamlar ilkokul mezunu bile değildiler..ama zütlerinde kumar kaşıntısı vardı.

çarpım tablosunu bile bildiklerinden şüphe ettiğim köylü moruklar iş poker ve para hesabına gelince, gayet güzel beceriyorlardı.

evet beyler fasih daire insanı içine çekmek isterse çekiyor.siz ne yaparsanız yapın bilmiyorum kadercilik diyebilirsiniz.ama bu insanlarla tanışmam falan çok garip ve taktan bir olaydı. nerelere gelmiştim..

elinde kitaplarla dolaşan bir modelden değişik abilerin kumar mekanlarına davet ediliyordum artık..

mekancılar için çok paran olması önemli değildir. onlar sadece oyun kurmaya bakarlar ve onların gözünde sen kareyi kuracak elemanlardan birisindir..ne kadar çok eleman o kadar çok kare yani masa demekti.. oynatılan oyunlardan mekancılar komisyonlarını alıyorlardı.

yani dışarda görmüş olduğunuz kahvehaneler sadece çay satarak para kazanmıyorlar..

çeto bana bir daha ne zaman yaparız ? dedi..

tatlı gelmişti para çünkü..

ama benim artık başka planlarım olduğunu ve bu işin çokta iyi birşey olmadığını söyledim.

çeto mecburdu.. babadan oğula kumarbazdı. başka meslek bilmezdi.

ama mekancılığı çok iyi becerirdi..

evet temiz kumar disiplini o gün itibariyle sona ermişti...

sami dayı artık kilitlediği sandığı açacaktı..

eve gittik sandıktan bir yüzük çıkarttı ve bana verdi..bu yüzüğü tak yeğen dedi.. taktım elimle parmağıma göre ayarlarken , elime birşey battı ve hemen çıkardım yüzüğü,, parmağım kanıyordu..

iğneli bir yüzüktü bu..

sonra anlatacağım ne işe yaradığını dedi..