Çalıştığım yerde her gece ortaya çıkan binlerce karga var. Gece 4 saat ortalıkta takılıyorlar, sonra uçuyorlar. Bir dahaki gece yeniden geliyorlar. Geçende kargalarla ilgili bir yazı okudum. Hepimizin bildiği gibi zekiler. Hem de baya zekiler.

Yüzleri tanıyabiliyorlar, ve insanlara, kendilerine olan davranışlarına göre imtiyazlar verebiliyorlar. O yazıyı okuduktan sonra aklıma bir fikir geldi.

Çalıştığım yerin yakınındaki ağaçta takılan kargaları sinirlendirmeye başladım. Üzerlerine taş attım, durup dururken ağacı salladım, ne zaman birini görsem kovaladım.

Bunları yaparken çalıştığım yerin çimenlerinde takılan kargalarla iyi anlaşmaya çalıştım. Ne zaman fırına gitsem fazladan bir ekmek alıp onları besledim.

Ağaç kargaları benden nefret ederken. Çimen kargaları benimle kanka oldu. Ağaç kargaları beni ne zaman görse üzerime taş atmaya, sıçmaya çalışıyordu. Çimen kargaları, süper kardeşlerimse artık etrafımdan ayrılmaz olmuştu. Fırından çıkışımı sükunetle bekler fırından çıktığımda elimde ekmeği gördüklerinde sevinç çığlıkları atarlardı.

Bu böyle birkaç hafta boyunca gitti ve kargalar arasındaki ayrımın git gide arttığını fark ettim

Çimen kargaları işe güvende gidebilmem için iş yerimden otoparka kadar etrafımda uçar oldular. Ağaç kargalarıysa daha da agrasifleşti beni yakalayabilmek için iş yerimin önünde pusu kurup beni beklemeye başladılar.

iki dost karga toplumu arasındaki bu büyük savaşı ben başlattım ve o savaşı eppekle besliyorum.

iki karga milleti de benim için gece boyunca savaşıyor. Çimen kargaları beni savunmaya çalışırken ağaç kargaları üzerimden uçum bana taşlar atıyor. Birkaç gün süren yüksek gerilimli saldırı ve savunmalardan sonra etraf sakinleşti.

Bir gece işimden çıkarken her zamanki gibi bir savaş bekliyordum, Fakat olmadı. iş yerimi çevreleyen ağaçlarda daha önce hiç görmediğim kadar çok karga vardı. Yakınımdaki ağaçta çimen kargaları arasından tanıdığım birini gördüm. (onu fingo diye çağırıyorum, ona hep sıcak ekmek verdim.)

Bir ciyaklama duydum ve ağaç kargalarından biri uçup omzuma bir taş attı ve pandoranın kutusu açıldı. Kargadan göremediğim gökyüzündeki kargalar birbirleri üzerine uçmaya başladı.

Oturdum ve 1500-2000 karganın birbirine saldırmasını izledim. Sağıma soluma kan içinde karga cesetleri düştü ve ben yarattığım şeyin şaşkınlığı ile öylece oturdum. Neredeyse 1 saat geçti ve karga bulutu inceldi. Sadece çimen kargaları kaldı. Fingo yanıma doğru uçtu ve yere kondu. Sağ gözünde koca bir yara vardı ama gibinde değildi. “Kazandık patron! Artık güvendesin!” der gibi baktı.

Ayağa kalktım. Tüm çimen kargaları bana bakıyordu. Yolun karşısındaki fırına yürüdüm, kapıyı açık bıraktım tüm kargalar benle birlikte içeri girdi. Fırıncının şaşkın bakışları arasında 10 poğaça, 5 simit, 4 ekmek alıp zaferimi çimen kargalarıyla kutladım.