ibrahim kaypakkaya

"Eğer bir gün Parti'nin çıkarları ile halkın çıkarları karşı karşıya gelirse, tavrımız halkın çıkarlarından yanadır ."

" Türkiye'nin geleceği çelikten yoğruluyor; belki biz olmayacağız ama bu çelik aldığı suyu unutmayacak. "

" Sünnilik, Alevilik, Kürtlük, Türklük diye ayrım yapmak yanlıştır. Bu kavga yoksul zengin kavgasıdır. Kimden olursa olsun bütün yoksulların birleşmesi şartır. "

" Biz Allah'a karşı değiliz, Allah'ın adına insanları sömürenlere karşıyız. "

" Az olsak bile kararlı olalım! "

" Şimdi biz , herkesin gözü önünde yükseklere bir bayrak çekiyoruz . "

" Kemalizm ile devrimcilik bir arada yürüyemez Kemalizm faşizmdir. "

" Kemalist diktatörlük, sözde demokratik, gerçekte askeri faşist bir diktatörlüktür. "

" Kemalizm demek, her türlü ilerici ve demokratik düşüncenin zincire vurulması demektir. Kemalizm demek, her alanda Türk şovenizminin kışkırtılması, azınlık milliyetlere amansız bir baskının uygulanması, zorla Türkleştirme ve kitle katliamı demektir. Kemalizm işçiler için cop ve dipçik, grev ve sendika yasağı demektir. "

"“Şimdi iyi biliyoruz ki; bizim Kemalizm hakkındaki yargılarımız Çetin Altan, D. Avcıoğlu, i. Selçuk’tan tutun da, TiP, M. Belli, H. Kıvılcımlı, TKP, THKP-C, THKC, THKO ve Şafak revizyonistlerine kadar, bütün burjuva küçük burjuva örgüt ve akımlarını öfkeyle ayağa fırlatacaktır.”

Meşhur Kemalizm eleştirisi :

1. Kemalist devrim, Türk ticaret burjuvazisinin, toprak ağalarının, tefecilerin, az miktardaki sanayi burjuvazisinin, bunların üst kesiminin bir devrimidir. Yani devrimin önderleri, Türk komprador büyük burjuvazisi ve toprak ağaları sınıfıdır. Devrimde, millî karakterdeki orta burjuvazi önder güç olarak değil, yedek güç olarak yer almıştır.

2. Devrimin önderleri, daha anti-emperyalist savaş yıllarında iken itilaf emperyalizmi ile el altından işbirliğine girişmişlerdir; emperyalistler Kemalistlere karşı hayırhah bir tutum takınmış, bir Kemalist iktidara rıza göstermeye başlamıştır.

3. Kemalistler, emperyalistlerle barış imzaladıktan sonra bu işbirliği daha da koyulaşarak devam etmiştir.

4. Kemalist hareket, özünde “işçilere ve köylülere, bir toprak devrimi imkânına karşı” gelişmiştir.

5. Kemalist hareketin sonucunda, Türkiye'nin sömürge, yarı-sömürge, yarı-feodal yapısı; yarı-sömürge ve yarı-feodal yapı ile yer değiştirmiştir; yani yarı-sömürge ve yarı-feodal iktisadî yapı devam etmiştir.

6. Sosyal alanda, eski millî azınlıklara mensup komprador büyük burjuvazinin ve eski bürokrasinin, ulemanın hâkim mevkiini, millî karakterdeki orta burjuvazi içinden palazlanan ve emperyalizmle işbirliğine girişen yeni Türk burjuvazisi, eski Türk komprador büyük burjuvazisinin bir kesimi ve yeni bürokrasi almıştır. Eski toprak ağalarının, büyük toprak sahiplerinin, tefecilerin, vurguncu tüccarların bir kısmının hâkimiyeti devam etmiş, bir kısmının yerini yenileri almıştır. Kemalistler, bir bütün olarak, millî karakterdeki orta sınıfın çıkarlarını temsil etmemekte, yukarıdaki sınıf ve zümrelerin menfaatlerini temsil etmektedir.

7. Politik alanda, hanedanlık çıkarları ile birleştirilmiş olan meşrutiyet idaresinin yerini, yeni hâkim sınıfların çıkarlarına en iyi cevap veren idare, burjuva cumhuriyeti almıştır. Bu idare, sözde bağımsız, gerçekte siyasî bakımdan emperyalizme yarı-bağımlı bir idaredir.

8. Kemalist diktatörlük, sözde demokratik, gerçekte askerî faşist bir diktatörlüktür.

9. “Kemalist Türkiye bile, gittikçe daha çok bir yarı-sömürge ve gerici emperyalist dünyanın bir parçası hâline gelerek nihayet kendini ingiliz-Fransız emperyalizminin kucağına atmak zorunda kalmıştır.”

10. Kurtuluş Savaşı'nı takip eden yıllarda, devrimin baş düşmanı Kemalist iktidardır. O dönemde komünist hareketin görevi, hâkim mevkiini kaybeden eski komprador burjuvaziye ve toprak ağaları kliğine karşı, Kemalistlerle ittifak değil (böyle bir ittifak zaten hiçbir zaman gerçekleşmemiştir), komprador burjuvazinin ve toprak ağalarının bir başka kliğini temsil eden Kemalist iktidarı devirmek, yerine işçi sınıfı önderliğinde ve işçi-köylü temel ittifakına dayanan demokratik halk diktatörlüğünü kurmaktır.

MARX - LENIN - MAO
ÖNDERIMIZ IBO
SAVAŞIYOR TIKKO !

IBO , HAYDAR , ZÜLFIKAR
NAMLULAR IKTIDAR !

cass, beş kızkardeşinin en küçüğü ve en güzeliydi. kasabanın en güzel kızıydı cass. yarı kızılderili. esnek ve tuhaf bir vücudu vardı, yılanvari ve şehvetli; gözleri ise vücudu ile son derece uyumlu. sıvı halinde akan bir ateşti. girdiği şekle sığmayan bir ruh. uzun, parlak, ipek gibi saçları her hareket ettiğinde sağa sola dalgalanıyordu. ya çok neşeliydi ya da hüzünlü. arası yoktu cass'ta. onun için deli diyenler vardı. içi ölmüş olanlar. onlar anlayamazlardı. erkeklerin umurunda değildi deli olup olmadığı. bir ciks makinesiydi cass onların gözünde. cass onlarla dans eder, flört eder, ama bir iki istisna dışında iş yatmaya gelince bir yolunu bulup başından savardı.

kızkardeşleri onu güzelliğinden yararlanmamakla, aklını yeterince kullanmamakla suçlarlardı. oysa hem akıl vardı cass'ta hem de ruh. resim yapar, dans eder, şarkı söyler, alçıdan heykelcikler yapar, birileri ruhen ya da bedenen incindiğinde içinde duyardı acılarını. pratik bir zekası yoktu işte, farklı çalışırdı beyni. kızkardeşleri önce onu kendi sevgililerini cezbettiği için kıskanırlar, sonra da sevgililerinden yararlanmadığı için kızarlardı. çirkin erkeklere müşfik davranır, yakışıklı erkeklerden iğrenirdi. "hayat yok onlarda." derdi."mükemmel kulaklarından ve burunlarından başka bir tak düşünmezler. yüzeyseldirler. içleri yoktur... "

deliliğe yakın bir mizacı vardı, mizacına delilik diyenler de.

babası alkolden ölmüş, annesi başkası ile kaçıp kızları kaderlerine terketmişti. kızlar önce bir akrabalarının yanına sığınmış, akraba da onları bir manastıra yerleştirmişti. manastır berbat bir yerdi. özellikle cass için. diğer kızlar onu kıskanmış, kızların hemen hepsi ile dövüşmüştü. sol kolu baştan aşağı jilet izleri ile kaplıydı. sol yanağında da bir iz vardı, ama bu onu daha da güzelleştiriyordu.

manastırdan ayrıldığının ertesi günü batı yakası barı'nda tanıdım onu. en küçükleri olduğu için kızkardeşlerinden sonra ayrılmıştı manastırdan. tek kelime etmeden gelip yanıma oturdu. kasabanın en çirkin adamıydım; bu yüzden seçmişti beni belki de.

"içki?" diye sordum.

"tabii, neden olmasın?"

kayda değer fazla bir şey yoktu konuşmalarımızda. öyle bir havası vardı cass'ın. beni seçmişti, o kadar basitti onun için. rahattı. içkiyi seviyor, fazlaca içiyordu. yaşı tutmadığı halde bara girmeyi başarmıştı. sahte bir kimliği vardı belki de, bilmiyorum. her neyse, her tuvaletten dönüp yanıma oturduğunda erkeklik gururum kabarıyordu. sadece kasabanın değil, ömrümde gördüğüm en güzel kadınlardan biriydi. kolumu beline dolayıp öptüm onu.

"güzel buluyor musun beni?" diye sordu.

"evet, ama başka bir şey var sende... görünümünle ilgili değil."

"insanlar beni güzel olmakla suçluyorlar, gerçekten güzel miyim sence?"

"güzel sözcüğü yeterli değil."

cass elini çantasına soktu. mendilini alacağını sandım. uzun bir saç iğnesi çıkardı. davranmama fırsat tanımadan iğneyi yandan burnuna geçirdi, burun deliğinin hemen üstünden. korku ile karışık bir bulantı hissettim. bana bakıp güldü.

"hala güzel buluyormusun beni?"

iğneyi çekip mendilimi kanayan burnuna tuttum. barmen ve çevredekiler yediği haltı görmüşlerdi. barmen yanımıza geldi.

"bana bak," dedi cass'a, "bir daha sapıtırsan kendini dışarda bulursun. senin oyunlarına ihtiyacımız yok!"

"gibtir git,lan!" dedi cass.

"ona hakim ol," dedi barmen bana.

"sorun yok," dedim.

"burun benim, ne istersem yaparım burnuma," dedi cass.

"yapma," dedim. "canım yandı."

"ben burnuma iğne sokunca senin canın mı yanıyor?"

"evet. gerçekten."

"peki, bir daha yapmam. neşelen biraz."