Hikayenin önceki kısmı için:

http://www.incisozluk.com...%B1zla-olan-ili%C5%9Fkim/

Beyler hikayeye burdan devam edicem önceki bölümü okuyun hoşunuza giderse rez alın

Artık onunla daha sık görüşüyorduk. Hatta hiç ayrılmıyorduk desem yeridir. Sadece derslerde ve geceleri ayrıydık. Birgün dersten çıkarken birisiyle tartıştığını gördüm. Ama ben yanlarına gidene kadar tartışma baya şiddetlenmişti. Ve o an adamın sevgilimi ittirdiğini görünce tepem attı. O an vücudumu adeta kontrol edemiyordum o öfkeyle adamın çenesine yumruk attım. Ama hala kendimde değildim adamı yumruklamaya devam ettim ta ki diğerleri beni ondan ayırana kadar. Sonra üninin bahçesine çıktık:

-Olanları anlatmayacakmısın?

-Ben de ne olduğunu anlayamadım sebepsiz bir şekilde yanıma gelip "türkmüsün" diye sordu. Bende "faşist değilim" dedim. Ne olduysa ondan sonra oldu. Adam bana asenadan başlattı anlatmaya bende "dinlemek istemiyorum" deyince sinirlendi sonra da sen geldin işte.

Canım fena halde sıkılmıştı. Önceden faşistlerle kavga etmekten zevk alsam da artık korkuyordum. Çünkü artk kaybedecek birşeyim vardı. Onu korumam lazımdı ama o da en az benim kadar kavgacı olduğu için tartışmalardan asla çekinmezdi. Hele hele onun yanında karl marx a sövün sizi sövduğünüze pişman eder o derece koyu bir komünistti

Bugünlük bu kadar okuyanlar rez alsın yarın part 2 ye başlıyacam

PART 2

Artık çok mutluydum çünkü o vardı. Beyler tarif edilemez bir mutluluk. O yeşil gözlerine baktıkca rahatlıyordum. Bir gemi için sığınacak liman neyse O da benim için öyleydi.

Benden çok daha hırçındı. Ülkücülerden nefret ederdi. Hatta sırf en iyi arkadaşının sevgilisi ülkü ocaklarında olduğu için o arkadaşını silmişti. Yani tam bana göreydi. Onu her geçen gün daha çok seviyordum.

Eylem olduğu zaman en ön saflardaydık. Hatta polisle tek başına kavga etmeye bile yeltenirdi. Tabi bende o cesaret yoktu :D

Tabi bu mutlu dönemim de uzun sürmemişti. Onda bir değişiklik farkediyordum. Eskisi gibi değildi. Daha da asabileşmişti. En ufak bir şeyde bile kavga çıkarıyordu. Sebebini anlayamamıştım. Neden böyleydi? ilk günlerdeki gibi olsaydı olmazmıydı sanki? Ama yok illa kavga çıkaracaktı. Bir gün onunla bu konu hakkında konuşmaya karar verdim:

-Söylesene bize neler oluyor?

-Nolmuş ki?

-Sen de son günlerde değiştiğini farketmiyomusun?

-Piyade lütfen yaaa

-Dinle beni. Sana bişeyler oluyor bunu kabullen artık. En ufak birşeye sinirleniyosun eskiden böyle değildin. Yoksa artık beni sevmiyomusun?

-Ne alakası var yaa. Ama eğer sen seni sevmediğimi düşünüyorsan bu iş çoktan bitmiştir.

-Dur, onu demek istemedim hayır gitme lütfen!!

-Ya piyade lütfen artık buluşmayalım yaa sen bu ilişkiye olan inancını çoktan kaybetmişsin

Ne yapacağımı bilemiyordum ve sinirden köpürüyordum. Çünkü hem asabi davranan oydu hemde suçlu ben olmuştum

hayat böyle adaletsizmiydi? Adaletsizliğe adaleti getirmek için and içmiştim. Adaletsizlik denen bu lanet olası hastalığı bitirecektim. Her zaman bu amaçla hareket ettim. Kız benden ayrılınca ne yapacağımı şaşırmıştım. Hayatımda ilk defa bir komünistle kavga etmiştim bu benim için ilkti. Daha önce hiçbir yoldaşımla kavga etmemiştim. Bana ne olmuştu? daha 5 gün öncesine kadar taş gibi bir kalbim varken şimdi sırf o beni bıraktı diye hüngür hüngür ağlıyordum. ERKEK ADAM AĞLAMAZ lafını çıkaran şahsiyetin anasını avradını ağlayarak gibeyimm!!!

ne yapsam ne etsem diye düşünürken aklıma hem çok güzel hemde çok tehlikeli bir fikir gelmişti. Zira ucunda ölüm dahi vardı. Ama onu yeniden kazanmak için uygulamaya değerdi. Kendimi zehirleyecektim. Daha doğrusu zehirlemekle tehdit edecektim böylece beni gerçekten seviyormu anlayacaktım. Biraz da cesaretlenmek için içki içtim. Saat gecenin 12siydi benim kafa 1 milyon... Bunun kapısını vura vura çaldım:

-AÇ KAPIYI!!!

-Noluyo lan gecenin bu vakti? Ne işn var senin burda öfff leş gibi de kokuyosun içtinmi sen?

-Konuşacaklarımız var

-Seninle konuşacak hiçbirşeyim yok. Dur giremezsin dur duuur!!

Evinden içeri zorla girmiştim... Hemen banyosuna koştum ÇAMAŞIR SUYUNU ALDIM ve karşısına geçtim:

-Bugün seninle bir rus ruleti oynayacağız prenses. Ya sen benim olacaksın.. yada ben uzuuuun bir yolculuğa çıkacağım.

-Saçmalama bırak şu elindekini evimden de defol yoksa polis çağırırım!

-Hangi polisi çağırırsın? :D haaaa dur hatırladım eylemde o kavga ettiğin polislerimi çağırırsın? Sence gelirler mi sanıyosun? Çok safsın be prensees.

-Piyade lütfen bırak şunu ve gibtir giit!

-Beni sevdiğini söyle

-Bitti artık anlasana! BiT-Ti

-Öyle olsun... Beyler eğer kafam güzel olmasaydı hayatta böyle bişey yapmazdım ama sarhoşluğun verdiği o cesaretle hipoyu kafama dikmiştim. Ancak hipo beni öldürmeye yetmedi çünkü öldürecek miktarda alasıya kadar elimden şişeyi çoktan almıştı. Yani çok az birşey içmiştim. Gözümü hastanede açmıştım. Doktorun dediğine göre hipo soluk ve yemek borularımı yakmış. Şu an hala o zorluğu yaşıyorum. Sesim eskisi gibi değil. Ama çok sevmiştim yapacak başka çarem kalmamıştı. Ve uyandığımda Kız yanıbaşımdaydı. Küçük planım başarılı olmuştu (:

Bana sürekli aşkım iyimisin aşkım beni duyuyomusun aşkım nasılsın aşkım rahatın yerindemi? Yani durumumu sorması mühim değildi sadece o aşkım kelimesini duydukça biraz daha iyileşiyordum sanki. Sesim artık eskisi gibi değildi. Doktora göre düzelmesi zaman alacaktı. sank 45 yaşındaki adamlar gibi konuşuyodum amk. Dediğim tek söz şu olmuştu: sana yalvarırım bana aşkım demeyi hiç kesme. Sonrasını hatırlamıyorum beyler yine uyumuştum veya içkinin etkisiyle sızmıştım.

Eğer 18 yaşına kadar aşk sevgi gibi manevi kavramları hiçe saymış bir materyalist olmuşsanız 18 yaşından sonra aşık olmak gerçekten bir insana kamyon gibi çarpıyor. Neye uğradığınızı şaşırıyorsunuz. Dava benim için her zaman en önemli şey olmuştu belki de bu yüzden birisini sevmekten korktum. Davamı unuturum diye. Ama bu sefer sevdiğim kız da komünistti ama yinede ben onu davamdan daha çok önemsiyordum. neler olmuştu bana birden bire neden bu kadar yumuşamıştım? Bu tarz soruları uykumda kendime sık sık soruyordum ama net bir cevap alamıyordum.

Ertesi gün soluk borum yanıyordu. Her nefes bana işkence gibi geliyordu. Ama onun yanımda bulunması bana güç veriyordu. Aşkım iyimisin? dedi bana.

-Bi öpüyüm anlarsın iyimiyim *

-Gerizekalı, o taku elinden almasaydım kendini öldürecektin

-Beni sevdiğini hala bildiğim için müdahale edeceğini biliyordum *

-Sen beni unuttun ama?

-Bu sözüne kendin inanıyomusun?

-Öyle ama artık seni sevdiğime inanmamıştın son konuşmamızda hatırlasanaa

-Tatlm lütfen böyle kezban tripleri sana yakışmıyor.

-Sen kendine iyi bak tamammı? Ben hep yanında olurum

-Hiç ayrılma

-Bu arada sesin de babam gibi çıkıyo amk doktor düzelecek dedi ama ben alışamam buna

-Yapacak bişey yok en baştan ayrılmasaydın hiç gerek kalmayacaktı bunlara

-Piyade başlama yine

-Tamam tamam.. Özlemişim seni...

-Bende seni...

neyse beyler yarın okul var yatmam lazım yarın akşam devam

http://www.incisozluk.com...olan-ili%C5%9Fkim-part-3/

HiKAYEYE BURDAN DEVAM