OKUYUN BEYLER OKUYUN beyler biz hep o arka sirada oturan, icten içe pic ama herkesin gözündeki sessiz efendi cocuklariz. Hayatimiz boyunca o gibik iki karakterimizle boğuşup durduk. Evinizdeki ve disaridaki benligimizle savaşıp durduk. Belkide kendimizi bulamayisimizin en buyuk nedenlerinden biri buydu. biliyorum, biliyorsunuz. bep o kizlarla kaynatan piclerden olmak istedik. Olamadik, yapamadik, gozumuzde onlar cok buyuktu degil mi? Bizden cok daha zeki, farklilardi. Sevgili kavrami onlar icin somut bir hale gelmisti. Bu yuzden onlari tanimaya bile yeltenmeden en ust dereceden deger yargisini alinlarina yapistiriverdik. Bundan sonrada yapacak oldugumuz bu hareket bizi hayatimizin her doneminde populer insanlardan uzak, onlari sevmeyen bir hale itecekti. insanlardan uzaklasiyorduk. Ergenlikti bu taktan zamanin adi. Birkac arkadasimiz varsa vardi. En samimi oldugumuz insanlarda onlardi. Ve bize bir karakter daha hediye ettiler. Boylece yabancilarin yaninda farkli bir benlik. Samimi oldugumuz arkadaslarimizin yaninda gercek benlik. Ve evdeki efendi iyi cocuk benligimiz beynimizi kemirmeye daha hizli bir sekilde odaklandi. Bu dönemin sonlarına dogru ilk adimlarimizi atiyorduk kizlara karsi. ilk kez bir kiza duyulan farkli hisler. Sigaraya baslama. icki icme. Hepsi kisa bir donemde yasadigimiz durumlarin hediyeleri bize. ilk kez bir kiza onu sevdigimizi itiraf ettik. Emin olun yalniz degildiniz, bunu soylerken basinizdan asagi dokulen kaynar sulari, ellerinizi ne yapacaginizi bilemez sekilde sacma sapan islevlerde kullanisiniz, kiza onu sevdiginizi soylerken gozlerine dahi bakamayisiniz. Bunlar"bizim" yasadiklarimiz beyler. O aciyi tattik. Biz bu degiliz dediklerimiz olduk. Vazgectik. Unuttuk. Unutmaya calistik. Yeniden hatirladik. Yapmasaydim dedigimiz birçok şey yaptik. isin garip kismi nerede basladi biliyor musunuz? Haha tabi ki biliyorsunuz. Çünkü ben biliyorsam biz de biliyoruz. Hani şu "ulan ben kimim ya? Nasil bir adamım. Neleri severim, nelerden hoslanirim, benim nasil bir karakterim var lan?" dedigimiz anlar var ya, kayis orada koptu iste. Karakterimiz nasildi? Biz kimdik? Epifani? Kimlik kaygisi? Birçok ismi vardi bu nadide zamanın. O andan sonra agacimizin kökü uzamayi durdurdu beyler. Birlikte govdeyle uzadik beyler. Buradan sonraysa dallanmalar başladı. Kimimiz govdeyle paralel kaldi, kimimiz uzadı. Kendimizi bulma döneminde bazi rol modelleri edindik. Doğruya doğru ozendigimiz arkadaslarimiz oldu. Basta kizlarin yakigibli erkeklerle ciktigini düşündük. Sonra kaslı olanlarla. Daha sonra zengin olanlar zütürüyordu. Bazense agzi laf yapan en kral kizi zütürüyordu. Kimi romantik takilip kizlarin akillarini ucuruyordu, kimi tamamen picti. Kafamiz karismisti. Olayin özünü cozememistik. Kizlar neyi seviyordu lan? Hepsi birbirinden farkli adamlardi. Vay anasini, biz daha bir kizla goz göze sevgi dolu bakislarin verecegi mutlulugu karnimizin her ucunde yasamamisken , arkadaslarimiz bir kizin icine girmenin, onla birlesmenin, birbirinin olmanın, birbirine karışan nefeslerin huzurunu anlatiyordu. Bir yerden sonra dallar daha da uzadı. Bazi arkadaslar alt tabakada kalirken digerleri benimle birlikte yukseldiler.