önden şunu söyleyim 27 yaşındayım. yani konuşacak adamlar en azından üni bitirmiş kardeşlerim olursa açık tartışma olur. tecrübe açısından.

beyler arkadaşlık ettiğim güzel arkadaşlarım var. kız arkadaşlarım yani. farklı arkadaş gruplarında yani. aralarından bir kaçı iyi kızlar, özünde iyi insanlar.

gençler.. belli bir yaştan sonra insan bir aile kurmak akşam eve gittiğinde zili çalmak istiyor. ışıkları açık görmek istiyor. çocukları olsun istiyor işte amk. herkes gibi bende istiyorum. ama çok büyük bir sorun var beyler. ailem.

anne baba muhafazakar. yani bu güzel bir şey ben hep özeniyorum yaşantılarına. ben de öyle yaşamaya gayret etmeye çabalıyorum ama olduğu kadar. allah affetsin. ve kesinlikle kapalı bi kız istiyorlar.ben de ne kadar kapalı kızla konuştuysam arkadaşlık ettiysem olmadı. o elektriği bir türlü yakalayamadım.
açık kıza kesinlikle karşılar. onları ezmek istemiyorum. annemle babam sonuçta. şu kısacık hayatta bizi gerçekten seven önemseyen kimimiz var onlardan başka?
gel gelelim üstte bahsettiğim kızlardan birisiyle gayet güzel anlaşıyorum. anlaşmasına anlaşıyorum da kız açık aga.

yani bi noktaya geliyosun kız senden bi hareket bekliyor ama sen o kıvılcımı göster(e)miyorsun. kız da haliyle kendini çekiyor. ailemi karşıma alsam ilerde bu mevzudan dolayı sorun yaşarsam kendimi yiyip bitiririm. onların istediği gibi olursa bu kez de hayat boyu mutsuz olurum.

beyler ciddi söylüyorum bir kaç yıldır stresten delirmek üzereyim. ne kimseye anlatabiliyorum ne de çözebiliyorum.

bu ikilemden nasıl çıkarım bilmiyorum.

okuyan olmazsa da canınız sağolsun. en azından içimizi döktük deriz.