30 yasindayim babam her gun bana soylenip duruyo işsizim diye.. firca atiyo elinden gelse beni dovecek amk. uniiv. mezunuyum isletme bolumu ve hickimse bana iş vermiyo.. aşik oldugum kiz baskasiyla evlendi 5 yildir unutamadim kizi sanki ilk gunki gibi aci cekiyorum içim sizliyo her gun faceden acip dugun fotlarina bakiyorum... 3 yildir midem gaz yapio hala geçmedi kullanmadigim ilaç kalmadi bagirsaklarim perisan halde ... disari cikmiyorum midemdeki seslerden dolayi herkesle bagimi kestim... saysam sabha kadar gider amk bu nasil hayat eziyet cekiyorum dogdugum gunden beri dogru duzgun mutlu oldugum bir gunu bile hatirlamiyorum desem yalan olmaz...

Şu an sınavdasın kardeşim öyle düşün

Uzdun pnp mutlu olman dileğiyle

Bugüne kadar başlamadın çabalamadın o yüzden böyle belki de. Hayatının fırsatı ya dışarıda seni bekliyorsa? Bence bu buhrana kapıldın yıllardır bir şey değişmedi her şey daha da taka sardı. Biliyorum zor ayağa kalkmak, enerjin yok gibi geliyor ama denemekten zarar gelmez. Miden için doktora git, spora başla, daha sık iş ara ne bileyim yeni kurslara git çabala işte ayağa kalk ve hayatın yaşamaya değer olduğunu gör artık

kimisi isci olarak dogmus kimiside gececi tayfa.

Bizimki de pek güzel değil panpa yaşa işte şurada ölmeye kac sene kaldı ki

şükret ve daha iyisi için çabala