günde 1 kutu asprin içiyorum neden mi

beyler anlatıyorum kimyasal kullanan varsa aranızda buyursun bi okusun ondan sonra tekrar düşünsün seçim sizin eğer dinleyecek olan varsa anlatıyorum

up up up up

beyler 1 kişi bile olursa anlatıcam yoksada canınız sağolsun

@3 başlıyorum panpa öncelikle liseliler bi yatsın artık

izmirin 90 lı yılları , en güzel zamanlarıdır. ama sokaklarda 90 larda takılmış herkes bilir ki o parlak şehir ışıkları arasında çürüyüp giden , ölen onlarca genç oldu. ben ise ölen 26 yakın arkadaşım arasından sıyrılabilen tek kişiydim. herkes gibi bende uyuşturucuyla tanışmıştım o sıralar yaşım 14 falandı . daha ilkokuldaydım. düşünün halimi o küçücük ellerimle çarşaf sarar zıvana falan yapardım. şimdi diyorum ki keşke hiç başlamasaydım.

mahallemizde eli yüzü pis kötü görünümlü çocukların arasına karışmıştım. içlerinde biri vardı ki 1 kutu aspirin içmemin sebebidir . kendisinin validesini bir kez daha saygıyla anıyorum

adı cemaldi tabi ot ortamlarına takılan herkes bilir , o zamanlarda herkesde bir çorba peşinde koşma sevdası vardır. torba tutmak heyecanlı gelir . fakat bilmezler sonuçlarını , daha doğrusu kör oluruz. hepimiz gibi. bir gün bana o cemal dedi ki "olum gel bak günde milyar kaldırdığımızı sen görüyon al sende küçükten başla istiyosan ama istemiyosanda hiç bulaşma" tabi çocuk aklı hemen atlamıştım küçük kçük başladım. tabi sizde bilirsiniz eğer yeni zıplayan bir çocuksanız polisler sizden şüphelenmez aylar geçti ve cebimde artık günlük 300-400 liraya ulaşan paralar dönüyordu . tabi durduğu yoktu geliyordu ve tekrar gidiyordu. tek kazancım ise günde 2-3 kere içtiğm sigaralıktı

@10 panpa istemiyorsan dinleme , ama gerçekten aranızda kimyasal kullanan varsa bu başlığı bi okusun. sen istediğn kadar taşağa al istediğin kadar makara yap. ben bunu yaşadım seçim senin kardeşim

artık mahallede adı duyulmuş aptal saptal bi insandım , bir park vardı orada takılırdık. yeni ortam yeni arkadaşlar getiriyordu bu iş . güzeldi tabi ilk görünüşte. ama hayatımın hatası olan o kişiyle tanışana kadar . anıl diye bir eleman vardı cabbardı gözü karaydı falan. tahmin edersiniz öylelerini. yıllar geçiyordu ve bu küçük oğlan kaslanmaya başlamıştı. 95 yılı izmirin batı özentisi parti mekanlarıyla yeni tanıştığı dönemler ve extacy şurubuyla . aynen arkadaşlar 95 yılında extacy pill yoktu ve 1 şişesi yaklaşık 6 tane pill e eşit şuruplar vardı. bizde arkadaşlarla buna sarmıştık. mekanın adını vermiyim zira hala aynı işe koşuyorlar . bir mekanda gece partisine takılmaya karar vermiştik yaşım daha 17 yani giremem gece partilerine ama kapıdaki güvenliklerede 3-5 sigaralık verdikten sonra girişte problem çıkmamıştı . neyse girdik ve masaların altındaki şurupları görüyordum. tabi sizde takdir edersiniz kızların olduğu o ortamlarda ( şu zamanlarda pill ) şuruplar dikkat çekiciydi ve farklı bir havası vardı. bende artık o ortamın vazgeçilmez bir parçası haline dönmüştüm

o anıl dediğim arkadaşımla bir gece arkadaş ortamımızla bir evdeyiz yer kadifekale 90 ların kadifekalesi bir başkadır . bilen bilir sokaklarında doğranan insanları tepesinde türk bayrağıyla ayrı bir havası vardır oranın . neyse hal böyleyken biz evde gayet cool bir şekilde takılıyoruz . cigaralar dönüyor şuruplar içiliyodu . sabah uyandığımda bilirsiniz alkollü ortamlarda bile sabahki atmosfer farklıdır. evde bir gariplik vardı . anıl ortalarda yoktu diğer lavuklarıda uyandırıp nerde olduğunu sordum . semih diye bir eleman vardı daha 15 yaşındaymıydı neydi . ona şurup vermediğimiz için o hatırladı nereye gittiğini ve hayatımın dönüm noktalarından biri olan sabah 9 da anılı bulduk kadifekalenin surlarına çıkmış bira içiyordu. yanına gittim oturdum yanına bira içiyodu niye gittin lan birader dedim. oda bana dönüp sen kimsin dedi. durumu düşünebiliyomusunuz ? gece yaklaşık 4 tane extacy yutmuşsunuz ( 4 kaşık şurup ) ve sabah arkadaşınız hafızasını kaybetmiş. mecbur ailesine haber vericektik. ama sonuçları tahmin ettiğimiz kadar renkli olmadı

abi anlam verememek bir yandan ne yapacağını düşünmek bir yandan çıldırmak üzeredeydim. Anıl bayadır kullanıyordu şurubu yani 4 kaşık tan hafızasını kaybedecek kadar uçmamıştır diye düşündüm. yani öyle olmuş olsa bile niye bizde bişey yoktu ? bunun cevabını yıllar sonra öğrenecektim. o an aklıma anılın ayrı evde yaşayan abisi aklıma geldi direk onun yanına gittim. anılın halini anlattım extacy olaylarını falan biliyordu abisi . o geldi onu doktora zütürceğini söyledi ve anılı aldı gitti. abi aklımda bir dünya kurt dolaşıp duruyordu. yani bi düşünsenize arkadaş ortdıbınızda takılırken bir bakıyorsunuz bira almak için çıkan çocuk sabahına beni en yakın arkadaşını tanımıyor. ama onunda cevabı anca kelimelerin kaldırabileceği ağırlıktaymış. bunuda öğrendik. meğerse bize son şişeyi ( anılın içtiği ) satan huur evladı anıla speed ( hızlandırıcı , uyku kaçırıcı ) vermiş. yan etkilerinde de aşırı kullanımı halinde geçici hafıza kaybı olduğunu biliyordum. bu durumu açıklıyordu fakat anıl hiç iyileşemedi sadece annesini ve abisini tanır hale geldi. halen daha manisa anestezili ekt de yatıyor.

manisa akıl hastanesi ... anılın sokaklardan bir anda silinmesi vs. benimde işler kesata bağlanmıştı fakat hala hatırlı dostlarım beni ev partilerine çağırıyor urlada yazlık evlerinde kokain partilerine takılıyorduk . o zamanlar saf yoktu sadece ve sadece line kokain vardı , hatta sanıyorum hala var . tabi piyasada o zamanlar dolanan taşlarda line yani yarı kokain yarısı full ilaç , asit . ben tabi anılın gitmesiyle iyice yıkılmış arkadaşlarına yapışan bir tipe döndüm o sıralar taş içmeyi sevmiştim ama , ne extacy şurubu gibi çok ağır etkileri vardı nede bi içtinmi bütün gün züt gibiydin 2 saat sonra bişey yoktu. amaaa semihin ölümü herşeyi değiştirdi.

izmirin yerlisi olan arkadaşlar hatırlar 98 yılında gazetelerde sürekli uyuşturucudan hayatını kaybeden 16-17 yaşında çocuklar haber olurdu. işte o çocuklardan biride o daha debin bahsettiğim semih yumurcağıydı.

günlerden perşembe olması lazım cebimde var en fazla 200 lira eve gidip bira içsem hem cebime parada kalacak ama evdekilerle iletişim 0 hiç gerek yoktu. direk şehir içi servis dolmuşlarına atladım ve direkt olarak urlada arkadaşın yazlığa gittim. her zamanki gibi o iri yarı gözleri griye benzer bir renkte olan iri kıyım lavuk ordaydı söylentilere göre crackları o getirip satıyormuş . dolmuş + sigara parası diyince birde kayıntılık yapınca verdim 150 lirayı bu iri kıyıma bana bi tip tip baktı arabaya gitti geldi . getirdiği cracklar güzele benziyordu üstünde fazla sarılık falanda yoktu. yani saf olma ihtimali de vardı. neyse crackı kestim koydum bonga ama nasıl çişim var aldım bong şişemide çktm 2. kata tuvalete giricem semihte aşağı iniyormuş tabi en çok ona güvenirdim verdim bong şişesini işicem bekle şurda 2dk dedim tamam abi dedi ben girdim tuvalete bong sesini bilirsiniz o sesi duydum koştum direk semihin olduğu yere . gördüğüm manzara abartısız şuydu. ağzının içinde az bişey kan ve gözleri yuvarlanan beyaza çalan o küçücük çocuk. semih . kardeşim benim ! tak yoluna gitti tam anlamıyla mezarı gaziemir yolundaki hristiyan mezarlığında bulunmaktadır. yalanına sokuyumcular uğruyabilirler

serkeşliğin ne olduğunu anlatmama gerek yok . işte o çocuğun ölümünden sonra tüm dünyayı giblemeyen evi yansa oturup sigara içecek aptal saptal bi insan olmuştum tamamen. evin sahibi olan ayberk ( Urladaki evin sahibi ) 6 yıl yemişti tabi 2001 de çıkan afta oda yırttı. o iri kıyım olan lavuk ortalarda yok ben denetim yedim ama gibimde değildi söylediğim gibi . herşey olucağına varır hesabı takılıyodum . susuzdede şimdide olduğu gibi eskidende şarapçıların mekanıydı. ama merak etmeyin o kadar düşmemiştim. sadece günün 12-13 saatini orada geçiriyor evime uyumak için gidiyodum . eski dostlar ilkokuldan arkadaşlar falan yada sevgilisyle güzel manzara izlemeye gelipte çocukluk arkadaşım çıkan lavuklar falan anlatmama gerek yok duygusal durumlar işte . baya kötü geçen 2 yılın ardından benim ilkokulda aynı sırada oturduğum kadir diye bir arkadaşım vardı. bir avukat bürosunda stajerlik yapıyormuş . onun ve babamın zorlamasıyla manisa akıl hastanesine göndermeye karar verdiler. benim için ipler iyice kopmuştu. ama tek gördüğüm sakınca sigara içmenin tamamen yasak olmasıydı . gibimde değildi

edit : hristyan mezarlığı durağından bahsediyorum amk. tabiki hristyan değil

anılın yattığı yere gidiyorum sandım. ve bunu yolda hatırladım fakat anestezili ekt ile rehabilitasyon merkezi apayrı yerlerdeymiş. buna sevinmiştim anılı düşündüğümde bile kötü oluyodum kaldıki görücektim. harbi delirirdim o zaman işte . çok uzun kalmadım toplamında 28 gün. ama daha sonradan vuracak crack krizleri için tekrar ziyaret edeceğim bir yer olucaktı manisa akıl ve sinir hastalıkları hastanesi. o sarı bina .. dıbını gibtiğimin o binası.

çıktıktan sonra cepte 5 para yok peder beyin yanında çalışıyorum ( fotoğrafçı ) onun yanında verdiği 3-5 kuruşla idare etmeye çalışıyodum . taa ki extacy pill izmire gelene kadar . o ortamlardan sıyrılmanın kolay olmadığını herkes bilir unutulup çekmeceye konulmuş ve yok olmasını dilediğiniz onca arkadaş ilişkilerinden en gereksizi çıktı karşıma . cemal. fotoğraf çektirmeye gelmiş artık bi galericinin yanında çalışıyormuş ( kendisi benden 3 yaş büyüktür abi diyorum tabiki . ) o geldi. pek sevinmemiştim gereksizdi konuşmamız bile ama yinede gelmişti işte. fotoğrafını çektikten sonra karanlık odada fotoğrafın banyosunu yaptıktan sonra bana dedi karanlığa girincemi gözlerin böyle çöküo yoksa krizler vurmaya başladımı dedi. ben hemen onu ordan çıkardım. eğer babam falan duysaydı ağzımı yüzümü giberdi. çıkardım dışarı bana o şurubun hap olanından geldiğini falan söyledi denemiş şurup kadar etkili değilmiş ama daha sakinleştiriomş vs.vs.vs.vs. tekrar yollarına düştüm ikiçeşmeliğin ( mırtakî)

beyler saat 10 da tekrar anlatmaya başlıycam zira zütünüzde pireler uçuşuyo amk

la uyudunuz sandım anlatayım istiyorsan züt

gittim mırtakiye karşıma murat diye bir adam çıktı ağzı yüzü gibik heryerinde dövme damalı eşşek gibi birşey töbe istifra . neyse adam dedi 25 lira çıkıcaksın direk bayıldık parayı aldık 2tane ( Kim ne derse desin izmire gelen ilk pill yeşil dolardır. ) susuzdedeye çöktük ve başladık patlamaya . herşey iyiydide 2 tane yetmemişti. ama cebimde o kadar parada yoktu. başladık tekrardan naylon poşetleri sıralamaya . ama yılların geçmesiyle doğru orantılı olduğunu sanıyorum . millet acıkmıştı sanki ota o kadar ki ; günde yaptığım para 600 lirayı 650 lirayı buluyordu. herşey tekrar eski halini almıştı. evlerde patlıyr kızlar gelip gidiyordu. herşey iyiydi . amk cemali gecenin 3ünde kiraladığımız eve ağzı yüzü kırık bi şekilde gelene kadar.

lan pekekent yazdık işte. ne zütoş herifsin amk

cemalin anlattığına göre satmaya gittiği adamlar bunu dövmüş naylonada çökmüşler ama o anki tipini görseniz büyük ihtimal gizli kaçak 1 tane cigara içmiş sonrada yüksek bi yerden dşüp ağzını burnunu kırmış gibi görünüyodu. büyük ihtimalde öyleydi zaten. içeri aldım oturdu falan tabi bana naylonun gitmesiyle soktuğu 300 milyonun acısıyla kavga etmeye başladık. en son birbirimize girdik ve ortaklığı bitirdik parayı da cigarayıda bölüşüp herkes kendi yoluna gitmişti. bende tabiki yaklaşık 1-1.5 aydır uğramadığım evime. annemin ve babamın konuşmaları , yönlendirmeleriyle harbiden tam anlamıyla normal hayatıma dönmüştüm. herşey o kadar sadeydi ki ve o kadar güzeldi ki anlatamam. hayatımın en güzel yılları o sıralardı işte . ama kurtlar vadisinin daha 2. sezonu olması lazım bir perşembe gecesinde soğuk terlerle başlayan bu yeni pill icadının kriziyle hayatım alt üst oldu. ama bu çok farklıydı . resmen kalbim dışarı fırlayacak gibi atıyordu. o anı hatırlayınca bile hala kalbimde bir yara gibi acır amk.

ama tabi bunu kullanan herkes böyle değildi. arkadaşlarımdan duyumlar alıyodm crackın saf olanı falan gelmiş krizi çok hafif oluyormuş falan ama maddi açıdanda yüksekmiş. cebimiz yetmedi almaya krizlerle savaşmaya başladım. sabah kalktım mahallede bir kargaşa havası hakimdi aşağı indiğimde cemalin evinin önünde 2 polis ekibi ni gördüm. cemal krize girmiş ve intihar etmiş. sadece cemallede sınırlı kalmadı bir çok arkadaşım bu sebepten ya intihar ediodu yada yine ortamda geberip gidiyodu. nasıl bişeye bulaştığımı o sıralar yeni yeni çözmüştm ama artık çıkış yolu çok uzaktaydı.

urladaki evin sahibi olan arkadaşım 2001 deki afta çıkmış ve mahalleye cemaligörmeye gelmiş sokak başından o kıvırcık saçlıyı hemen tanıdım. apar topar indim aşağı gittim yanına konuştuk ve bana krizleri atlamanın yollarını anlatmaya başladı çoğu ruhani şeylerdi bana gelmezdi . ama son söylediği çözüm yolu çok yakındı aspirin. ve şu anda günde nerdeyse 1 kutu aspirn içiyorum ve krizler nerdeyse 8 yıl hiç ara vermeden vurdu. hikayem bu kadar arkadaşlar kafa gibtiysem içtenlikle özür dileirm. ama eğer ki aranızda kimyasala bulaşmış varsa harbiden yalvarırım bıraksın ben başımdan geçenleri anlattım eğer bir nebze anlam çıkardıysanız ne mutlu .

not : şu anda bir reklam ajansında fotoğraf ışıklandırma yardımcısıyım. temizim .