uzun bir süre sonra bu hikayeme devam etme kararı verdim. kımse dınlemese bıle buraya yazıp ıcımı dokup rahatlamaya karar verdim. cunku bu olay seruvenınde basımdan bır suru sey gecti .

eve geldikten sonra , telefonumu kapatıp babasının söylediği salak saçma angut düşüncelerinde sonra bıraz kendımı dınlenmeye almam gerektiğini düşündüm. peki bu olaylar içinde bihter bunları duyduğunda ya kafasında kesın benı sahıplenmek istiyor veya '' babama yakın bırı oalrak gorunup benı daha rahat kolay bır sekılde tavlamak istiyor şeklinde düşünürse ne yapacaktım. ama olayın üstünden geçen 2 3 saat sonrasında kaygılarımın yersiz oldugunu anlamıştım.

sabah oldu ve telefonumu açıp baktığımda telefonuma düşen 1 mesaj vardı. ben mesaj sayısının daha fazla olması gerektiğini kendime yedirememişken 1 mesajın aslında 120 tane mesaja bedel oldugun anlamıştım. gelen mesajda '' sana ne kadar cok onem verdıgımı bılıyorsun. senın ıcın dun gece sen gıttıkten sonra babamı karsıma aldım. zaten benim için fazla önemli olmayan biri. yaptığın şey yersizdi. eve gitmektense yanımda kalıp babam yüzümden çektiklerimin bana yaşattığı anıları senınle konuşup rahatlayabilirdim dedi.
şimdi gelelim şu meseleye benım bu kadar nasıl net hatırlayacağıma insanın kendisi bile inanması zorken sürekli tuttugum günlük aklıma gelır ve hayatımın en onemlı ve en kederlı anlarımı buraya kaydettiğimden dolayı dopğru bişey yaptıgımı tekrar dan anlamıştım da .

ertesi gün dershane vardı. bihterin söyledikleri beni derinden oldukça fazlasıyla etkilemişti. ve bir an önce ona gidip haklı oldgumu halde haksız oldugumu söylemeliydim ve bunu benım gıbı bırının yapmasını kendıme gercekten yedıremıyordum .