Size bir hayat hikayesi, daha doğrusu bir aşk hikayesi o zamanlar hayatım bu olmuştu zaten. Bu yazdıklarım 6 ay hapiste kaldığım sürece orda karaladıklarımın derlenmesi, herşeyi anlattım, burda anlatmamın sebebi de yine içerde aldığım bi kararla geçmişime tamamen sünger çekecek olmam. Birde dinleyen olursa onların fikirlerini almak uzun soluklu bi hikaye olcak. Ne televizyonda ne de başka bi yerde böyle bir aşkı böyle bir hayatı gördüğünüzü düşünmüyorum. Buranın lugatını fazla bilmem yazılan bi kaç hikayeyi okudum ve arada bir de girip zaman geçiriyordum. Artık hikayeme başalıyorum sigaralarınızı yakın..

panpalar ben anlatıyım siz yavaştan okursunuz gelen olmazsa dediğiniz gibi devam ederim

Annem ben daha çok küçükken vefat etmişti yüzünü belkide resimlerden hayal meyan hatırlıyorum. Babamsa onun vefatından sonra başka bir evlilik yapmadı. Bana hem annelik hemde babalık yaptı. Hem çalıştı bi yandanda benim hayatımı kurtarmak için beni okutmaya, biz babamla baba- oğul gibi değil yakın arkadaş gibiydik. Bu hayatta bi tek babam vardı zaten kimsem yoktu başka akrababmız yoktu amcam halam teyzem yoktu benim, iki kan davalı ailenin çocukları babamla annem babam annemi kaçırmış ve iki tarafta silmişler annemle babamı ne ben onları tanırım ne de onların benim varlığından haberim vardır.

Babam la annem kaçtıktan sonra ankaraya gelmişler babamın elinde bi meslek yok sadece tarla sürmeyi biliyor o zmanlar, adamda nerde amelelik var nerde vasıfsız eleman aranıyor girmiş çalışmış, liseye kadar çoğu şeyin farkında değildim, annemi özlüyordum bazende çocukalrı kıskanıyordum ama yavaş yavaş büyümüştüm ve bununla başa çıkabiliyordum. Anadolu lisesi kazandım gururluyum buyuk adam olcam ve babam da gurur duyacak benimle, okula kaydımızı yaptırdık sonrada babamla okul kıyafetlerimi aldık. Liseye kadar fazla arkadaşım olmadı geçimsiz biriydim yaşım itibariyle de biraz kıskanç zaten boş zamanlarımda da babam istemese çalışırdım, daha 11-12 yaşlarında simit sattım, pazarlarda su, limonata her boş kaldığımda çalışıyordum. Okulun açılmasına 1 gün var babamla akşam yemeğimizi yedik ben çay demledim babam konumaya başladı..

Babam : oğlum hayırlısıyla yarın okula başlıyosun farklı bi çevreye girceksin farklı arkadaşların olcak belki seneler süren dostluklar kazancaksın, biliyorum kendini yalnız hissdiyorsun ki öyle de olmak istiyosun küçüklükten beri yalnızlığı seversin ama artık böyle yapma, arkadaşlar edin fazla arkadaş edin demem sana ama kendine kardeş edin 2-3 tane sağlam arkadaşın olsun bu hayatta sırtın yere gelmez. Benimde zamanında çok arkadaşım vardı ama zor anımızda hepsi yüz çevirdi öyle adamlar kendilerini belli eder onlardan uzak dur. Kimseye arkandan kötü laf söylettirme kimsenin kalbini kırma senin arkandan iyi bahsetsinler. Artık adam oldun çocuk değilsin ben gitsem tek başına ayakta kalırsın seninle gurur duyuyorum. Annen bu yaa geldiğini şu halini görse gurur duyardı seninle, kim bilir ne kadar mutlu olurdu. Sakın adına laf söyletme unutma adam gider namı kalır..

Annem den bahsettiğin de babamın gözleri dolmuştu yine gitti televizyonun üstündeki annemin resmini aldı sonra bi sigara yaktı. Derin derin çekti. Kaltım ayağa içeri geçim kıyafetlerimi ütülemem lazımdı tam kapıdan çıkacaktım ki babam seslendi tekrar.. oğlum artık karşına kızlarda çıkmaya başlıcan ben anneni tanıdığımda senin yaşındaydım. Allah onu iyiki karşıma çıkarmış mutlaka senin karşına da çıkar, bir kadın adamın herşeyidir adamı şah da yapar şahbazda seni adam da yapar elaleme rezilde eter bu çizgiyi koru ve sakın pişman olma, ben annen den hiçbir zman pişmanlım duymadım asla başka kadına bakmadım sende öyle ol. O kadın artık kim olursa senin sakın ha pişmanlığın olmasın. Senin yüüzü yere eğmesin seçiminiiyi yap. Cevap verdim ben de “yok baba ya ne kızı şu okulu bi bitiriyim o iş daha sonra” bebamın cevabıysa “oğlum orası hiç belli olmaz zamaı hiç belli olmaz” saol baba dedi ğeçtim içeri.

Babam böyle arada konuşurdu ama bu gün kü bi farklıydı sanki ayrılk vardı konuşmasında sanki yalnız başıma kalıcam da bana vermesi gereken söylemesi gereken herşeyi şimdi yapıyormuş gibi. Ütüyü yaparken benim de aklıma annem geldi diğer çocukların evleri şimdi şenlik dir dedim kendi dendime anneleri bi telaşla hazırlıyodur. Bide bizim eve bak babam içerde anneme olan özlemini fotoğraflarda anılarda arıyo benim se anım bile yok annemle özlem giderebilceğim odama geçmiş ütü yapıyorum. Yapmam lazım yarın okula gitcem çünkü. Sonra bi küfrettim kendime toparladım daha kaç yaşımdayım çocuk gibi ağlıyordum kızdım kendime daha sonra ütüyü bitirdim. Kıyafeti dolaba astım sonra tekrar içeri ye geçtim babamla o gün spor programları filan izledik zaman geçti yatmadan önce telefonlarımızın alarmlarınıda kurduk. Sonra odama geçtim ben ve düşünmeye başladım acab ayarın nelerle karşılaşacaktım kimler çıkacaktı karşıma biraz da heyecanlandım sonra uyuyakalmışım

Babam kaldırdı sabah bir az zor uyandım en sonunda bağrıyodu elimi yüzümü yıkadıktan sonra içeri geçtim babam tost yapmış çay filan demlemiş hemen hızlıca atıştırıp çıktım. Babam çıkarken 5 lira da para verdi. Aslında param vardı ama yine de aldım. Yazın çalıştırdığım işlerden kazandığım paralardan köşeye attıklarım vardı. okula gittim daha dersin başlamasına 30 dk var. Bahçe ana baba günü, arkadaşlar birbirlerine sarılıyor herkes gülüyo egleniyo 1. Sınıflarda aileleriyle gelmiş heyecanlılar. Biran önce yetkili birini bekliyorlar. Daha sonra müdür yardımcısı çıktı ve isimleri okumaya başladı ben f şubesindeydim tek tek okudu baya uzun sürdü biz anca ikinci dersten başladık..

okuyan olursa kendini bellı etsin. ben akşam devam ederim.
şimdi bi yemek yicem sonra beşiktaş maçı arkasındanda gece boyu anlatırım

Sınıfa geçtim, duvar kenarında orta sıradan birine oturdum. Etrafı bi süzdüm bi kaç kşişi önceden tanışıyordu, bi kaçıda yeni tanışmaya başlamıştı. Benim gibi sadece oturanda vardı. önüme döndüm ve getirdiğim defteri karalamaya başladım. Hoca girdi derse fizik hocasıydı. Klagib tanışma fasılları filan işte arkamda bi çocuk vardı ismi cem sürekli bana dokunup bişey soruyodu tamam eyvallah tanışalımda çok boş konuşuyodu rahatsız oldum. Duvarkenarı en arkada da bi kız vardı isimi ceren yereinden mutsuz olduğunu filan söylemiştim gittim yanına sen ön tarafa geç ben burda otururum dedim. Teşekkür etti hemen geçti bende en arkaya geçtim. 4 ders bitti ve çok sıkıcıydı sürekli birileriyle tanışma fasılları filan, çok sıkıldım. Öğle arasına girdik kapıdan çıkarken bi çocuk yanıma geldi ismi bilal. Yemek yemeye mi gidiyosun diye sordu evet dedim. Beraber gidelim o zman dedi tama dedim ve yürümeye başladık.

Bilal : her zaman bu kadar sessiz misin ?
Ben : yok da gereksiz muhabbeti sevmem
Bilal : ben de sevmem fazla gereksiz muhabbeti ama konuşkanımdır.
( bende ilk yarattığı düşünce çok gereksiz konuşan bir insan olduğuydu. Çünkü 4 derste de sürekli onu sesisini duymuştum.)
Ben : orasını farkettim nerde yiyelim ?
Bilal : kantine bakalım bi neler var ?
Kantine gittik ama konuştuğumuzdan heralde herkes doluşmuştu. çok kalabalıktı sonra dışarı çıkmaya karar verdik. 45 dk lık bi ara vardı ve bu yeterli bi süreydi dışarı çıktık. Biraz dolaştıktan sonra bi bim gördük. Burdan atıştırmalık bişeyler alalım dedim. Girdik bi kaç bişey aldık sonra da oturcak bi yer baktık okula yakın sayılabilcek bi mesafede bi fark vardı oturduk oraya bi yandan atıştırdık bi yandan da birbirimizi tanımayya başladık.

Oturduğumuz yerler yakındı birbirine eski okullarımızı hangi takımı tuttuğumuzu filan konuştuk o da benim gibi Beşiktaşlıydı. Daha sonra iş ailelerin mesleklerine geldi. Ben babamı söyledim annemin de vefat etmiş olduğu. Bi anda gülmeye başladı. Elimi omzuma attı sana içim çok ısındı dedi. Sinirlerimi bozmuştu tam ters çıkcaktım ki o sırada ben de hem annemi hem babamı kaybettim. 99 depreminde ikisi birde ablam öldü ben şans eseri kurtuldum. Şimdi de babaannemin yanında kalıyorum o büyüttü beni. Sonra gülmeye devam etti. O an bilal le ilgili bütün düşüncelerim değişmişti. Kendime o kadar yakın hissettim ki bende elimi onun omzuna attım sarıldık. Daha tanısalı saatler olmuştu ama sarılıyorduk böyle olayları gülümseyerek karşılıyordu bende ona uydum ve gülmeye başladım..

Öğleden sonra sınıfa girdik. Bilalin yanı doluydu o da benim yanıma geldi oturdu. Ben yine sınıfa girer girmez sessizleşmiş defterime karalamaya başlamıştım bilal se sınıfta dönen muhabbetlere sürekli laf atıyo iki dakika susmuyordu. Nasıl benzediğimizi düşündüm birbirimize ikimizde küçük yaşda annemizi kaybetmiştik ben biraz daha şanslıydım babam hep yanımdaydı ama onun da akrabaları vardı yanında kader bizi birbirimize çekmişti belki de, ben başka insanlarla samimi olamazdım bilal ile olurdum belki. içim ısınmıştı bu çocuğa biraz da az kouşup az gülse daha iyi olabilirdi…

Son ders rehberlikti. Hoca girdi derse sınıf öğretmenimiz aynı zamaanda matematik öğretmenimizmiş. Bir an önce kaynaşın birbirinize ve bütün olun gibi bana göre boş ve uzun cümleler kurdu daha sonra hepimizden ailelerimizn telefon numarasını istedi bi kağıda yazdık verdik. Çıkışta bilalle yürümeye başladık eve doğru
Bilal : sen ceren e mi yürüyosun daha ilk günden iyisin ha filan yaptı
Ben : yok olum ne yürümesi cem den kurtulmak için arkaya kaçtım yoksa arkada oturmam genelde
Bilal : hadi hadi kız dert anıyodu yerinden gittin hemen kendi yerini verdin.
Yine gülmeye başladı ama o gülünce ben de başladım yok oğlum benim işim gücüm olmaz cemden kurtulmak için kaçtım arkaya dedim. iyi hadi inandım dedi. Evime yaklaştığımızda ben caddeden sokak arasına girdim bilal de hemen telefon numaramı aldı sabah burda buluşalım berabe geçeriz dedi tamam dedim ve telefon numaramı verdim. Eve gidene kadar da bilalin nasıl biri olduğunu çözmeye çalıştım annesin babasının vefat etmiş olmasını nasıl gülerek karşılıyabiliyordu ve niye bu kadar çok konuşuyordu..

beyler okuyan kendini belli ederse daha hızlı ilerleriz kimse yok diye yazmadım şimdi eve girdim yazıyorum.

Eve geldim üstümü başımı çıkardım saat 3-4 gibiydi yattağıma yattım uyudum. Babam gelince uyandırdı. Hayrıdır çok mu yoruldun filan diye sordu anlattım biraz bilal den bahsettim. Onun hayatını yasadıklarını anlattım. Sadece birbirinize sahip çıkın dedi. Beraber mutfağa geçtik yorgunum bu gün dedi bende yemek yapmak istemiyordum hemen orda bi menemen yaptık bide çay oturdu beraber yedik babamla. bebem kendine rakı almış yemekten sonra televiyonun karşısına geçti mezelerini ayarladı ve içmeye başladı bi yandanda sigara içiyordu sürekli ben salonun apısını kapattım ve o dama geçtim. Evde kendim ağırlık çalışıyordum daha yenii başlamıtım. Çalışmaya başladım dambılla çalışıyorum bi yandan da şınav mekik filan çekiyorum. 30 dk kadar çalıştım sonra duşa girdim.

Üstümü giyinirken bilal aradı açtım telefonu
Bilal : kanka gel buluşalım bşeyler yaparız
Ben : oğlum ne buluması bu saatte napcaz
Bilal: muhabbet ederiz zaman geçer ya birbirimizi tanırız
Ulan ilk günden ne bu samimiyet bu arkadaş olma isteği nasıl bi çocuksun sen diye aklımdan geçirdim ama yine de tamam dedim. Niye tamam dediğimi bende bilmiyorum nefret ederdim öyle şetden aşkam çıkıp buluşmak filan bana göre değildi ama tamam dedik bi kere üsümü başımı giyindim. Evden çıktım ve bulusağımız yere gittim nereye geçelim dedim pastaneye oturalım dedi oturduk..

iki çay söyledik sonra bilal konuşmaya başladı.
Bilal: kanka seni niye çağırdım biliyo musun ?
Ben : sohbet muhabbet sıkıldın evde ondan çağırdın dedim
Bilal: yok kanka facebook biliyosundur ? bizim sınıftan biri senin fotoğrafını çekmiş işte sendefterle ugraşıyosun o sırada altına “”heryerde böyle angut tipler olmak zorunda mı ?”” gülmüş falan filan
Ben : la naparsa yapsın
Bilal : olur mu ? senle resmen dalga geçiyo hatta tek de değil bizim sınıftan bi kaç kişide yorum atmış.

Daha fazla uzattırmadım ve konuyu kapadım. Eve gitmek için ayrıldığımda int kafeye gittim, face i açtım önceden üye olmuştum ama hiç kullanmamıştım çocuğun ismini yazdım barış …. izmirden yeni ankaraya taşınmış birisi hafif zengin bbiriydi. Baktım harbiden benim fotoğrafım var hemen mesaj attım.

“”o fotoğrafı kaldır ilk günden tadımız kaçmasın durduk yere “”
Şerefsiz hemen cevap attı
“” saçmalama bilader ne güzel eğleniyoruz işte””
Cevap atmadım okula gidip orda efendice konuşacaktım beni asıl üzense sınıfta birkaç kişi değil birçoğunun resme gülmesi yorumlar yapmasıydı.

Eve gittim babam uyumuştu bende hemen yattım uyudum sabah babam geldi kaldıraya hemen üstümü giyindim ve kahvaltı yapmadan çıktım ne olduğunu sordu babam önemli değil diyerek geçiştirdim. Sabah bilal aradı ama açmadım hemen dolmuşa binip okula geçtim gittiğimde daha kimse yoktu okula çevresinde gezmeye başladım. Kavga etmicektim bunun için kendime söz veriyordum. 20 dakika filan geçti servislerin orda bekliorum. O sırada bi servisten barış indi. Yanına gittim gelsene barış bi 5 dakika konuşalım dedim. Bu gülmeye başladı yanında 2 erkek 1 kız daha geldi.