*
her ne kadar yalan söylemediğini bilsem de bir ümit
-olum bırak şakayı, niye dövdün elemanları? diye tekrar sordum aynı soruyu yüzümde yapmacık bir gülümsemeyle.
-lan olum ben adamları tanımıyorum bile, nasıl döveyim amk, isim verseydin belki bakardık icabına da ben nerden bulayım da döveyim bu binleri amk? dedi
haklıydı.
sustum, düşünmeye çalıştım bi süre ama hiç bi ip ucu yoktu amk.
ben emrah'tan başka kimseye ihtimal vermiyordum.
en güçlü tahminim çürümüştü.
bu sefer emrah bana sordu
-harbi dövmüşler mi lan binleri? dedi.
-hem de ne dövme abi, görmen lazım. dedim ve biz başladık gülmeye
gülerken bile her yerim ağrıyor ama emrah güldükçe ben gülüyordum.
öyle saf öyle temiz gülüyorduk ki, yediğim dayakların intikdıbını gülerek alıyorduk.
gülmemiz henüz geçmişti ki
emrah'ın telefonu çaldı.
arayan cemil ustaydı.
-alo.
-dışardayım usta takılıyorum.
-bizim mahalledeki parktayım.
-yok usta yanımda değil tekim ben.
-usta hayırdır bi sıkıntı mı var?
-tamam usta ben geleyim o zaman sen zahmet etme
-ama ustaaa. demişti ki emrah telefon kapandı.
-cemil usta buraya geliyor sen ufaktan kaybol istersen. dedi emrah.
-hayırdır o nerden çıktı, bi sıkıntısı mı var acaba?. dedim
-ne bileyim ben, dükkandan çıkarken iyiydi, bi ara seni sordu, o kadar. dedi
-o zaman ben eve de gitmiyim, buraya kadar gelmişken eve de gelebilir. dedim
-vallahi cemil usta bu sağı solu belli olmaz, gelebilir. demişti ki
-oooo ömer beyler de burdalarmış. diyen cemil ustanın yaklaşan sesini duydum.
emrah "şimdi sıçtık" diyen gözlerle bana bakıyordu.
yapacak bir şey yoktu ve döndüm arkamı.
-naber ömer, iyi misin, ablan nasıl. diye sordu cemil usta.
-iyi usta, daha iyi. demiştim ama elimi yüzümü görüp de hiç bir şey dememesine çok şaşırmıştım.
bir an saçma da olsa "geçti mi lan yaralarım acaba" diyerek kaşımın üstünü yokladım yavaşça.
dokunmamla hissettiğim acı direk verdi bana cevabı.
-tekim demiştin evlat. dedi emrah'a bakarak.
-tektim usta ömer de şimdi geldi zaten. dedi yalan söylemeyi hiç beceremeyen titrek ses tonuyla.
-anlaşıldı. dedi cemil usta Emrah'ın yalan söylediğini direk anlayarak.
-sen dükkanda değil miydin usta ne çabuk geldin? diye sordu emrah.
-yok buralardaydım seni aradığımda. dedi
ses tonu emrah'ın yalanını yakalamasına, benim elimi yüzümü bu halde görmesine rağmen çok ama çok sakindi.
şimdiye ikimizin de tokadı yemiş olması lazımdı.
ama bırakın tokadı sesini bile yükseltmemişti.
ikimize de çok iyi davrandı.