*
yaşananları, izmir'e gidip geldiğimi bilmediği için arayan büyük ihtimalle rüstem abi'ydi,
"bu saat oldu hala neden gelmedin diye sövecek büyük ihtimalle" diye düşünerek açtım telefonu.
-ömerrrr. dedi gözyaşlarının hüznü sesine karışmış olan eylül.
önce kısa bi süre yaşadığım şokun etkisiyle sessiz kalsam da
-ömer, beni dinlemen lazım.. diyordu ki suratına kapattım telefonu.
telefon bi daha, bi daha, bi daha çaldı.
en son onun da kablosunu çıkartmakta buldum çareyi.
uyumak üzere çekyata geri dönsem de yine uyuyamadım.
amıma koyayım ki ne olursa olsun hala ondaydı aklım.
uyuyamayacağımı anladığım yarım saatin sonunda yattığım yerden doğruldum ve oturdum.
bi süre de öyle bekledim sağlıklı düşünebilmek için, ama yine beceremedim.
duşa girmeye karar verdim.
o havada buz gibi suyla duş aldım, biraz iyi gelmişti.
en azından uykusuzluğu atmıştım üzerimden.
duvarlar üstüme üstüme geliyordu.
evden çıkmam lazımdı.
ilk başta durağa gitmeyi düşündüysem de önce rüstem abi sonra da diğer taksiciler bu kayık tipimi görüp "ne oldu" diye soracaklardı.
bunu kaldıracak durumda değildim, hatta rüstem abi dahil hepsinin kalplerini bile kırabilirdim.
diğerleri pek de gibimde olmasalar da
rüstem abi değerli bir insandı,
bunu göze alamadım.
hiç düşünmeden cemil otoya sürdüm arabayı.
cemil otoya geldiğimde cemil usta da emrah da 2 ayrı arabada çalışıyorlardı.
beni gören emrah izmir'e gittiğimi bildiği için çok şaşırmıştı.
-ömer? dedi şaşkınlıkla gülümseyerek.
-abi ben çok kötüyüm. dedim selam bile vermeden.
emrah'ın yüzündeki gülümseme kaybolmuştu.
emrah'ın hemen ardından cemil usta geldi yanıma.
-evlat, iyi misin? diye sordu.
-değilim usta. dedim
-gel bakalım şöyle, otur anlat bi. diyerek dışardaki tabureleri içeri çekti emrah.
oturduk aynı anda.
gözlerim dolu doluydu ama tuttum kendimi,
çünkü cemil usta ağladığımı görse oturduğu yerden kalkar giderdi,
kral adamdı ama bazı konularda çok katıydı işte,
"erkek adam ağlar mı hiç" derdi.
kendisini bi kaç defa gözleri dolu dolu görsem, hatta bi kere ağladığına şahit olsam da asla kabul etmezdi.
değiştirimezdin fikrini.
işte o yüzden çok ihtiyacım olmasına rağmen ağlamadım, ağlayamadım.
tam lafa girmiştim ki arabalardan birinin sahibi geldi.
-usta bitmedi mi bizim araba. dedi
-yok kardeşim bitmedi, yarım saate gel al. dedi ve bana döndü tekrar.
-yarım saat çok dedin usta. dedim adam.
cemil usta sinirlenmişti ama müşteriydi neticede, velinimetti.
-bi kaç rütuşu var, onları da bitirip temiz vereyim. dedi cemil usta ve tekrar döndü bana.
ama eleman hala gitmemişti.
-olmadı ama böyle, işimiz gücümüz var. dedi eleman bu sefer.
belki cemil usta yine bi şey demezdi ama benim o halimi görünce onun da nevri dönmüştü.
yerinden kalktı.
içerden arabanın anahtarını getirdi.
adamın eline verdi.