bizzat hayalet gördüm

evet beyler 1 sene önce başımdan geçen çok ta tüyler ürpertici olmayan ama gerçek bir hikayem var. kendi gözlerimle hayalet gördüm

3 kişi anlat derse anlatırım

saat 6 olmuş millet uyudu heralde yarın anlatırız artık hadi kalın sağlıcakla

geldiyseniz anlatayım o zaman

@4 amk senin için her gün hayalet mi görecez panpa

başlıyorum beyler kısa paragraflar halinde hızlı şekilde yazmaya çalışıcam

ben niğde üniversitesinde okuyorum. okulumuzun içinde öğrencilere özel halı sahamız var. normalde gece 11 e kadar açık ama halı saha

görevlileriyle panpa olduğumuz için kapıları açık bırakıp gidiyolar bizde istediğimiz zaman arabaya atlayıp top oynayabiliyoruz.

bir gün 3 arkadaş evde sıkıldık gece saat 3-4 sularıydı halı sahaya top oynamaya gidelim dedik şut falan çekiyoruz öyle eğlenceli

oluyo.

atladık arabaya halı sahaya yaklaştık.. yaklaştıkça ışıkların açık olduğunu farkettim ama sahada bi hareketlilik yoktu. içten içe diğer

öğrencilere kızdım 'bre huur çocukları madem oynuyosunuz neden ışıkları açık bırakıp gidiyosunuz'..

arkadaşlarıma ; bu öğrencileri yakalayıp gibecensin amk iyilik yaramaz bunlara dedim. anlamsız ifadelerle suratıma baktılar..

sahaya vardık arabadan indik. arkadaşlarımdan volkan alışkanlıktan olsa gerek , ışıkların açılıp kapanmasını sağlayan anahtarların

olduğu sahanın en uç bölümüne gitti.

içimden ; vay enayi ışıkların açık olduğunu unuttu boşuna gidiyo ama bırak ses etme oraya gidince aptallığının farkına varır dedim

hiç bozuntuya vermedim. ilginçtir diğer arkadaşımda tepkisiz bi şekilde onun ışıkları açmaya gidişini izledi.

@14 haklı özür dilerim panpa

dinleyen var mı len kendi kendime mi anlatıyorum

velhasıl kelam , sahaya girdik dikkatimi yerdeki durmak üzere olan top çekti. durmak üzere diyorum çünkü sanki biri topa vurmuş top hızını

kaybedip durma aşamasına gelmişti. şaşırmış olsam da hafiften rüzgar olduğu için pek üstünde durmadım..ben kaleye geçtim

arkadaşlarım sırayla bana şut çekiyolardı..ama sahaya adımımı attığım andan itibaren üzerime bir ağırlık çöktü. normalde iyi kaleci

olan ben gelen o gece toplardan korkuyordum ama değişik bir korku bu.

istesem rahatlıkla çıkarabileceğim toplara uzanmak istemiyodum sanki içimden bi ses bu gece burda olmamızın doğru olmadığını söylüyodu.

ardından durum boyut değiştirmeye başladı. başıma hafif bi ağrı girdi hemen ardından çok az başdönmesi başladı.. biraz mola istedim

sahanın kenarında bi sigara yaktım.

tekrar kaleye geçtim ama iyice kötüleşmeye başladım. baş dönmesi iyice arttı. aslında başım dönmüyordu ben sabit kalıyorum tüm dünya etrafımda dönüyo gibiydi.

toplar bana doğru yol aldıkça yaklaşan şey zihnimde şekil değiştiriyor sanki o yuvarlak cisim bir insan suretine bürünüyordu.

her gelen şutla birlikte toptaki insan sureti biraz daha netleşmeye başladı gözümde. bu bir çocuktu . korkmuştu her halinden belliydi. az önce ağlamış olsa

gerek yüzündeki ıslaklık kendini belli ediyordu.

ben buna daha fazla dayanamadım bi topa dümenden uçup sakatlandım. arkadaşlarıma devam edemiyeceğimi söyledim. eve dönmeye karar

verdik ışıkları kapatıp arabamıza bindik. ben hala topun üzerinde gördüğüm çocuk suretini düşünüyordum. arabayla ordan uzaklaşırken

kafamı çevirip halı sahaya son kez baktım ışıklar yanıyordu. arkadaşlarıma döndüm şaşkın bakışlarla lan biz ışıkları kapatmadık mı?

dedim kim açtı bu ışıkları ??.

arkadaşlarım cevap verdi ; taşak mı geçiyon lan ışıklar kapalıya işte.. sahaya ilk gittiğimizde kapalı olduğu gibi... arabayla eve

gidene kadar o çocuk suratını kah yolun kenarında kaldırımda oturuken kah camın önünde bana bakarken gördüm.

--- SON ---

not: bu hikayeyi çok edebi bi kalemle yazamadım pek anlamam da zaten ama şunu bilmelisiniz ki bu anlattıklarım harfiyen doğru epey bi

süre kendime gelemedim bu

olaydan sonra.

hızlı yazdığım için atladığım yerler olabilir kafanıza takılan bişey varsa sorun cevaplıyım

@35 huur çocuğu çocuk diyoruz ya işte

@36 sen bilirsin panpa uyduracak olsam daha mantıklı şeyler uydururdum gece yarısı halı sahaya giden 3 gerizekalıyı değil

@38 @39 panpa arkadaşlar ışıklar kapalı diyene kadar benim kafa pek iyi değildi uçmuştu onlar da öyle söyleyince ben kilitlendim

zaten. beni deli zannedecekler diye arabada pek konuşmadım hatta hiç konuşmadım o gece. doktora gidecektik ben sakatlandım diye

boşverin ben iyiyim dedim geçiştirdim öyle eve gittim yattım sabaha kadar döndüm yatakta. öğleye doğru uyumuşum biraz. kalkınca

anlattım arkadaşlarıma zaten sahada garip davrandığım için onlarda inandılar ve şaşırdılar tabi destek olmaya çalıştılar ama biraz da

korktular benden onu da farkettim ev arkadaşlarının sıyrmış olabileceği fikri kötü bişeydir heralde. aileme anlatmadım

@42 panpa bilmiyorum valla normalde hiç öyle huylarım yoktur pgibolojim gayet iyidir ufak tefek şeyler haricinde sıkıntım yok denecek

kadar azdır 22 yıldır 2 defa karabasan geldi o kadar yani onun dışında böyle bi tecrübem olmamıştı. allah kimseye göstermesin zaten

insanın kendine deliriyo muyum acaba diye sorması kötü bi duygu